2 aralik 1984de annemin karnindan dogdum.
26 aralık 2013 de ise kendi beynimden, kendi azmimden, kendi inançlarımdan yeniden yepyeni bir ben olarak doğdum.
....
Beyin şant ameliyatımın 10.yılı/benim yeniden doğuşumun 10.yılı kutlu olsun.
Yeniden yaşama şansı veren ve bu yaşamı da mucizeler ve harikalarla süsleyen Allah'a sonsuz şükürler olsun.
İyi ki doğdum. İkinci yaş günüm kutlu olsun.
3 gün süren ishal salgını sonrasında ancak dün gece hastaneye gidebilecek kadar kendimi toparlayabildim.
Salgına yakalandım demek büyük haksızlık. Bu çok başka bir şey. Zaten halihazırda bağırsak hastası olan benim için üstüne salgın yaşamak altından kalkılamaz bir durum oldu. Öyle ki susuzluktan gözlerim karardı,başım döndü,dengem şaştı ama hastaneye gidebilecek kadar bagirsaklarımı toparlayamadığım için 3 gün beklemek durumunda kaldım.
Tek doz içtiğimde harika sonuc aldığım ilacımdan çifter çifter toplamda günde 8 tane içip bir gram fayda göremedim. Azıcık kendime gelebilince reiki yaptım ve Reiki istedim hocamdan. Ancak öyle dengemi bulabildim. Dün geceyi hastanede geçirdim ki bilen bilir çok zor durumda kalmadan gitmem. Beyin ameliyatından sonra yani tam 10 senedir acile gidip serum almamışım. Doktorum görsün,doğru tedavi olsun,detaylı bakılsın, beyin şantıma zarar gelmesin vs derim ama dayanamadım
Artık gözlerim kararmaya ve hatta içim geçmeye başlayınca hadi dedim gidelim. 1litre neofleks dekatroz serum verildi. Kendime geldim,biraz toparlandım. Bugün belirtilerim hafifleyerek devam etse de gücüm yerinde çok şükür.
Hala patates haşlaması,ekmek,haşlanmış yumurta,limonata,su ve çay ile besleniyorum. 4.gün ve ufaktan gına geldi ama hiç şikayetçi değilim. Sadece boş ekmek yediğim ama ona rağmen durmayan ishalimin olduğu saatleri gördüm ben. Aşırı ağır bir şey yaşadım. O anların hissiyatından çıkamıyorum. Sanırım bir süre böyle gidecek. Neyse çok fazla hırpalandım. Çok üzdüm herkesi ve çok üzüldüm. Yolun sonu göründü mü galiba dediğim çok an oldu şu 3 günde. Yaşadığım en zor sağlık sınavlarından biriydi kısaca. Allah bir daha göstermesin. Söyleyecek daha çok şeyim var ama dilime dolanan şükürle kapatalım yazıyı. Tekrar düze çıkmış olmaya,onca şeye rağmen hala yaşamaya devam etmeye sonsuz şükür. Bundan sonrası sağlıkla inşallah.
3 Aralıkta Kadıköy bir başka güzeldi seneler önce.
Hava bir başka güzel ,ben,sen,o... Herkes bir başka tatlıydı sanki.
3 Aralık... Yılı zihnimde kalsın. Tadı damağımda. Hissiyatı kalbimde.
Burdayım.
Nerde olmamı istersen ordayım aslında.
Baktığın,beni görmek istediğin yerdeyim.
Kızmak için baktığın,merak ettiğin için kafanı çevirdiğin,özleyerek aradığın o yerdeyim. Tam karşında. Hayır hayır yanıbaşında.
Ben senim. Sen bensin. Elini kalbine koy ve anlat... Gözün gözüme değemiyorsa,kalbin kalbime temas etsin. Çünkü ben senin beni arzuladığın mesafedeyim. Mesafesiz bir haldeyim.
Hep öyleydi. Hep öyle .
Tamam mı teyzecim ?
Tam bir buçuk ay sonra ilk kez 2 gün ayrıyız tatlı kızımla. Dokunsanız ağlayacak haldeyim de, çaktırmıyorum hiç. Neyseki annesi ve anneannesi yanında. Neyse annesiyle babasının ilk duruşmasına iki gün kaldı. Duam belli,duyan belli.
Bu arada resim analizi eğitimi almaya başladım. Bana kattıkların için teşekkür ederim kızım. İyi ki beni teyze olarak seçtin. Birbirimize katkımız sonsuz olsun. Ben seni büyütüyor görünürken ikimizde biliyoruz ki ben çok büyüdüm,geliştim, dönüştüm. 2 yıl önceki insan asla değilim. Gözümde asılı duran bir kaç damla yaşla yaşamayı ögreneli epey oldu. Ve bunu kimseye göstermemeyi öğreneli. Öte yandan, her gün gelişimine şaşırmayı adet edindim zira bu kadar sürece hazırlıksız değildim.
Neyse işte,biri bana kendinden 37 yaş küçük arkadaşın olacak dese delimisin derdim. Esas delinin ben olduğumu öğrendim.:)
El ele,göz göze,kalp kalbe geçirdiğimiz zamanların şükrünce mutlu bir ömür diliyorum sana güzelim. Bunun için gerekeni hep yapacağım. Sen benim kalbimsin. Ömrüme ışık,gözüme nursun. Aydınlık ömrün olsun.
Öyle çok zaman geçti ki
Öyle çok.
Ama aklıma düştükçe gözyaşım aynı yoğunlukta akabiliyor hala.
Yapma diyorum. Yapma bunu kendine.
Bir tane hayatın var ve yer yer pek de güzel yaşadın. Sen biriciksin ve kendini mutlu etmek ve mutlu olmak üzerine programladın. Aksi düşünülemez. Her şey olması gerektiği gibi oldu,oluyor ve olacak. Amenna. Bir an bile buna şüphe ettiysem affola.
Cuma günü annem elinden ameliyat olacak.
Ben kesin gözüyle bakıyordum zaten de doktor bugün söyleyene kadar çok üstüne gitmemiştim. Annem asla ameliyat olmam diyordu çünkü. Doktorla görüştüm. Görüşmek derken tıbbi anlamda görüştüm :) Nedir,nasıldır süreci anlamam lazım ki karar vereyim. Detayları bilmeden ne karar veririm, ne ikna edebilirim.
Neyse anlaştık. İçime sindi. Tek sinmeyen fiyatı idi. Yapacak bir şey yok. Sağlık olsun. Gerçekten sağlık olsun da gerisi kolaylıkla halledilir evelallah.
Eve gelip süreci anlattım. Ama benden önce Melikeye anlatılmaya çalışıldığı için tüm gece stresten uyuyamadı yavrucum. 1 ay kadar annemden uzaklaşma fikri onu çok tedirgin etti. Ben de ona bu bilgileri gereksiz yere yükleyeni tedirgin ettim bir miktar. :)
Neyse şimdi odasına gitti,uyumaya çalışıyor. Sabaha rahatlamış olacak inşallah daa ben süreç tamamlanana kadar sanırım rahatlayamayacağım. Çünkü dünyanın yükünü üstümde hissediyorum. Annem varken evin idaresini tümden benim alacak olmam ve öte yandan çalışıyor olmak ayriyeten çocuğun bakımının tamamen bende olacak olması. Allah yardım eder elbet,şüphesiz. Cuma sabahı bir atlatılsın da inşallah. O güne kadar annemin stresini hafifletmek için yine dimdik durmak ve sonrasında süreci yönetmek için yıkılmamak lazım. Yapabilirim. Siz yine de akla gelirsem dua edin,güç dileyin.
Her seferinde ne sormak istediğini anlıyorum fakat konuyu değiştiriyorum. Dur bakalım nereye kadar.
Tatil nasıl bir şey?
Yeniyor mu,içiliyor mu ?
Koklanıyor mu,öpülüyor mu?
Sevip sarılıyor muyuz,yoksa görünce kaçıyor muyuz?
...
Yıllar önce üç günlük bı tatil yapmıştım. Tadı damağımda kalmıştı. Bır daha da aynı hevesle gitmedim. Şimdi iki haftalık tatile çıkıyorum. Diliyorum ki aynı hevesle geçsin her gün. Ve tam da bunları yazmaya niyetlenmişken numeroloji seans talebi geldi arkadaşımdan. Amaa şeyyy,bennn. Tamam tabi yaz sen bilgileri tatilde hazırlar dönüşte sunarım olur dimi? Şeklinde kapattık telefonu. Tatil ?
Saat şuan 00:59
Bir sırt çantası eşyayla tatile giderken bilgisayar ve içinin alabileceği tam kapasite,kitap,döküman,kablo,kalem,defter vsvs le tamamladım. Şimdi gerçekten tatil diyebilir miyiz buna. Bence deriz. Tebdili mekanda ferahlık var da diyebiliriz. Yeni yer bereketiyle geldi de diyebiliriz. Çok güzel enerjilerle gidiyorum,her şey çok güzel olacak da diyebiliriz. Son anda bulduğum güneş gözlüğümün içimde oluşturduğu tatlı burukluğu da sayalım mı peki?
Ayy tatile giderken de duygusal olmazsın be kızım. Bırak şimdi kim ne almış,anısı neymiş de sana ne hatırlatmış. Hadi uyu,tamm 5 saat sonra kalkmış ve hazırlanmış olmalısın.
Tatil mi dedim ben. Dilim sürçtü herhalde,pardon.
:)
Dün beni kadıköyde görenler,metroda(evet evet artık metroya biniyorum çünkü otobüs yok),sonrasında minibüste denk gelenler,elimde pespembe bir yelpazeyle canı çıkmaya az kalmış bir insancık olarak gözlerini açarak baktılar. Çünkü aşırı terliyorum ve bunun yılın en sıcak gününde km lerce öteye gitmemle çok ilgisi yok. Şuan oturduğum yerde damla damla ter döküyorum ki bu ancak etrafımdaki bir iki insanda gördüğüm bir şeydi. Hayat kalitesinin nasıl gerilediğini daha da iyi anlıyorum şimdi.
Çok şükür ki ter bezlerim iyi çalışıyor demek ki. Bir de böyle bakmak lazım. Şükür çok şükür her hale. Soğuk sudan kısılan sese bile.
Düşünsene sabahın bir vakti,daha uyanmayı seçmemişsin. Yanağındaki buseye mi,o busenin çıkardığı sese mi uyanıyorsun belli değil.
Uyandıran sabırsızlıkla beklemiş onca vakit. Sen gözünü aç, ona bir gülümse diye hayal etmiş. Sen uyanınca gün başlarmış ona. Senden önce uyansa ne,uyusa ne.
Böyle bir yaşam,harikulade değilde ne ?
Geçen sabah Melike bana seslenmeden önce açtım gözümü. O uyanana kadar tekrar gözlerimi kapatıp hayal kurdum. Olanı,olmasını istediğimi vsvs. Önce gülümserken buldum kendimi. Bı anda gülümsemelerimin arasına gözyaşlarım karıştı. Ve TeyzeAnnee diye bir ses... Dön dünya dön... Bizim etrafımızda dön. Ve hatta sadece benim etrafımda dön. Tüm güzel sözcükleri üzerime üzerime fırlat. Çok hak ediyorum ben bunu. Bunca şeye inat hala hayal kurabilmemden belli bu.
"Geldim kızım... Aşkım kızııımm. Günaydııınnn"
Az önce bir yazı okudum,sen aklıma geldin. Paylaşmak istedim bir an. Zaten bir tek seninle paylaşabilirdim. Böyle düşündüğüm için kendime önce güldüm,sonra kızdım,sonra biraz daldım. İşte şimdi burdayım.
Kendin için ne istiyorsun diye sordu.
Hiç dedim. Hiç...
Ben seni hiç böyle amaçsız,hayalsiz,plansız görmedim dedi.
Ben de dedim.
Ee dedi,ne yapmayı düşünüyorsun?
Saçlarımı boyadım dedim,nasıl olmuş? Bembeyazdı bir kısmı,kendime yabancıyım o sabah aynaya baktığımda. Hemen boyadım. Güzel olmuş mu ?
Güldü. Aa dedim telefonunun şarjı bittiyse bak bende var takabiliriz. Lazım değil dedi.
Peki dedim ya el kremi? Şu markanın ki çok güzel,tavsiye ederim mutlaka kullan.
Tamam dedi,olur. Hadi gidelim kitapçı gezelim mi ?
Haddddiii dedim koşalım. Sonra söylemediğimiz ama içimizden geçenleri kitaplarda bulduk. Ve birbirimize uzun bir süre AA şu kitaba bı baksana derken farkettik. Öyle çok kitabı birbirimize gösterdik ki. Her biri duygularımızın dışa vurumuydu. Ve bunun için çaba sarfetmedik.. Tamamen karşımıza çıktılar. Biz sadece birbirimize gösterdik,o kadar.
Tadi damakta kalan,hatta damağa kazınan bir gün oldu.
Öyle harika bir gündü ki. Bunca şeyin üstüne,asla hayal edemezdim.
Harikaydı harika olmasına da
Ahh o gözler dolmasaydı. Ahh o bakışlar kalbime ok gibi temas etmeseydi.
Ben anlattım,o ağladı. Ben anlattım onun gözyasları aktı.
Ben tabiki bildiğiniz gibi; öküz gibi dimdik. Bana ağlayana üzülüyor,konu değiştiriyorum. Hayır diyor burada kal, bı rahatla artık. Hadi bana dökülemiyorsun,peki kim olsun isterdin şuan yanı başında ?
Tek nefeste bir cevap çıkıveriyor ağzımdan. Sonra diyorum ki,kimseye hiç bir şey anlatacak halim de yok zaten. Anlatmadan anlayan lazım bana. Yanındayım deyip,hissettiren. Derdimi derdi belleyen. Feraha çıkana kadar ben,bencil olmama izin veren. Kimseye belkide ilk defa enerjim yok cidden. Kimsenin de yanımda olmasını bekleyemem hakikaten. Hayattan tek bı beklentim var şu ara. Duam belli,duyan belli.
Gerisi lafı güzaf.
Bazı insanlar bazı insanları, DNA sına kadar bilirler.
Sonra ne mi olur ?
Bır şey olmasına gerek yok. Bilirler işte. Kimse kimseyi bilmese de onlar birbirlerini bilirler. Bu bilme halı bile iyi hissettirir,yok yere.
Öyle ihtiyacım var ki
Birine sarılıp,öyyylece kalmak. Hayat durmuşcasına dinlenmek o göğüste. Şarj olmak adeta,sessizce.
Ve tam anlamıyla bunu kim yaptı bilin bakalım.
Kim uyutsun seni sorusuna tizzeeemm dedi. Ayağıma aldım ııhhh kucak dedi ki kucakta uyuma alışkanlığı hiç yok. Göğsüme yattı. İki eliyle sarıldı. Biriyle saçlarımı seve seve uyudu. Kafası çenemin altına denk geldi. Öpe ope,oksaya oksaya,kokusunu içime çeke çeke uyuttum. Ee yavrucum sen nerden bildin benim buna ihtiyacım olduğunu derken buldum kendimi. Öyle bi sarılmak ki,çok az anda o hazzı hissettim. O cennet kokusu az zamanda burnuma çalındı. O sarılma ki ,eşine çok az kere rastladım. Ve o an daha öncekilerin tadını tekrar tekrar hatırladım.
Sonsuz şükür Allah'ım.
Bin teşekkür Allah'ım.
İyi ki varsın kızım. Tüm benden gidenlere rağmen, iyi ki varsın.
Geçenlerde kız kardeşim, abla B... 'i gördün mü, erkek arkadaşıyla fotoğraf paylaşmış deyince haberim oldu beni engellediğinden.
Aylar aylar evvel yaşı B.... 'ye yakın bir diğer kuzenimi Instagram'da eklemiştim. Geri çevirmiş isteğimi. Salak ben çok sonra aa ben onu eklememişmiyim diye düşünüp tekrar istek gönderdim de yine geri çevirince durumu fark ettim.
Ahh benim güzellerim. İkisi de birbirinden güzel ve alımlı kuzenlerim. Hayatta hep böyle dertleriniz olsun. Yaşıtlarınızla fıkır fıkır olup,yaş skalası açılınca görmek bile istemeyin ben gibileri. Dünyanız böyle dertlerle dolsun da içeri daha büyükleri giremesin. Ama bence bunlara da zahmet etmeyin. Enerjinizi bana harcamanıza hiiççç gerek yok. Çünkü benim siz dahil kimseyi görecek halim yok. Hayat öyle bir geçiyor ki içimden şu ara. Günde bilmem kaç kez "aman çocuk iyi olsun da" derken buluyorum kendimi. Kendime bı tek onunla ilgili dilekler ve dualar sırasında rastlıyorum.
Geçenlerde çok sevdiğim,yaşı bana en yakın olan esmer güzeli kuzenim,abla biraz da kendine bak,hayat kaçıyor,nolur bi dur,bu kadar yıpranmak sana bile fazla dedi. Çok haklısın hayatım da,nasıl durayım. Nasıl düşünmeyiyim. Nasıl kendi keyfime bakayım sen söyle dedim. Bunu derken bile kendi evimde,kendi rahatımda değildim. Ben de kendi hayatımı iskalamıştım zamanında. Ne desem boş aslında ama işte bir şeyler söylemek,iyi gelmek istiyor insan dedi.
İyiyim ben kuzucum,sen hiç merak etme. Ben iyiyim tabiki yoksa bu yavruyu en sağlıklı şekilde nasıl büyüteceğim ki dedim. O arada Handenin sesi kesildi. Gözyaşını sildiğine yemin edebilirim ama ispatlayamam :)))
Aaa bir de şey var; bırkaç gün önce hem yemek yapıyorum hem de bı hışımla salona gelip melikeyi kudurtuyorum. Biraz gülüşüyoruz(kahkahalı ve katılmalı:). ) Bı baktım annem beni dikkatle izliyor. Pes valla dedi gerçekten anlamaya çalışır gözlerle,nerden buluyorsun bu enerjiyi. Ee dedim enerji benim göbek adım. Napalım çocuk eglenmesin mi iki dk. Sonra devam ederiz hayata. Bu kadar da deli nasıl olunur anlamıyorum ki deyip paşa çocuğu odadan çıkardı. Gel oğlum biz gidelim de sen engelleme onların oyununu iyice bı coşsunlar dedi:))) iyi de biri benim normal olduğumu falan mı söyledi de şaşırdı, anlamadım ki.
Yeni ay,yeni hafta yepyeni bir mevsim başlıyor. Hadi herşey en güzeliyle,en layığıyla gelsin yaşamlarımıza. Hazır mısınız ? Ben çoktan çok hazırım valla.
Herkesin içinde iki potansiyel var.
İyi ve kötü. Duruma göre her iki yanını da kullanabilir insanoğlu.
Çok rica edeceğim,iyi yanınızı kullanın. Zira ben bezdim kötü yanlarınızla uğraşmaktan. Hayır boşverilecek evrede de değilsiniz,oraları geçtik çoktan. Madem içinizde var bu tohum. Kullan gitsin,boşa gitmesin. Bunu kullanabilmen için Allah sana akıl da vermiş. Vermiş dimi?
Bu pazar günüü kitap hediye etme günüymüş.
Hani bilin istedim. Belki hiç tanımadığınız biriyle bile hediyeleşirsiniz.
Gözlerimi kapattım.
Sol elimi avuç içi yukarı bakacak şekilde bacağımın üzerine koydum. Sen gelip elimi tuttun. Öyle sıcacık,öylesi şefkatlice. Yanındayım diye fısıldadın. Anlat,dinliyorum diye ekledin. Gözümden akan yaşlarla, gülümseyerek gözümü açtım.
Çok iyi geldi bu meditasyon hali. Peki ya sen hissettin mi,avcunun içindeki eli ?
Ya peki nasıl hissettirdi ?
İyi haftalar olsun...
Mucizelere uyanalım,tadını doyasıya çıkaralım.
Hadi biraz dertleşelim.
Kardeşimin boşanma davası devam ediyor. Gerçi siz başladığını da bilmiyorsunuz. 5 ay oldu. Daha kaç ay ya da yıla yayılacak konu,belirsiz.
Kolaylıkla atlatabilmek duasıyla yaşıyoruz her günümüzü. Yavrucuğumuzu pamuklara sardık bu süreçte. Zaten öyleydi de biraz daha fazlası oldu işte. Anlatacaklarımı okumanız, gününüzden büyük bir zaman dilimini çalar. O yüzden gerek yok. Ama şunu söyleyebilirim ki,büyük bir sınav... Hangimiz için ? Hepimiz için. Şüphesiz hepimiz için. Kendimi zerrece düşünmeden,tüm enerjimi eve,olaylara,çocuğa aktardığım bir süreç oluyor. Öyle ki kendimi şarj edecek sebeplere ihtiyaç duymaya başladım.
Allah iyilerle karşılaştırsın duasının ne kadar önemli olduğunu her gün daha da idrak ettigim bir süreçten bahsediyorum. Etimle,kemigimle,ruhumla üzülmekten yoruldugum vakitler. Öte yandan şarki accc,oynayalım diyen 20 aylık bı çocuk. Tek başına da oynamıyor. Geç karşıma diye yalvarıyor. :) Eyy hayat ne muazzamsın asla derdin içine düşüp orada kaybolmamiza izin vermiyorsun derken buluyorum kendimi.
Hadi eller havaya diye fırlıyorum ortaya. Kahkahaları havada uçuşuyor. Hadi birbirimizin yerine geçelim teyze biraz da öyle oynayalım diyor. Hay hayyy... Hayatta bir oyun zaten. Biraz eğlence,müzik bitince de dinlenmece. Yorgunluk kısmını boşver. Dinlenince geçecek nasılsa.
Dinlenmeye de zaman gelecek,inan gelicek.
Yoo hayır
Ben bugün yiyemediğim yaprak sarmaya,mercimek çorbasına,çoban salataya,fırında papates püreli köfteye hiç üzülmedim.
Herkes bunları afiyetle yerken,yiyebildiğim pilava ve dünden kalan keşkeki tadabildiğime şükrettim.
Anlatacak çok şey var.
Bir o kadar da susasım var. Zaten susmaktan çatlayacağım yakında. Pek yakında.
Olsun... Her şey yoluna girsin de varsın ben susmaktan dert yanıyor olayım. Sanki daha önce hiç susup,içime içime yanmadım.
...
Tüm aile bir arada ve sağlıklı ya çok şükür,sonsuz şükür. O çocuk her gün gözümün önünde ve gözlerinin içi gülüyor ya,değmeyin keyfime. Hayattaki en büyük motivasyonlarımdan biri iśte.
Teşekkürler Allah'ım. Beni çok şey yaptın bu hayatta ve hangi sıfatlarına layık olabildim bilmem ama. Teyze yaptığın için çok aşırı şükrediyorum sana. Bu ömre bir yavru hediye ettin ya bana. Çocuğum niyetine sardım kalbime. Tüm cümlelerim onunla bitiyor farkındayım çünkü hayatım böyle. Çok tekduze ve bır o kadar rengarenk aslında.
Bir de kaçmak belki. Esas anlatılacak olanlardan.
Geçen gün bebeğini bebek arabasına oturttu. Bir kaç adım uzaklaştı sonra ayyyyyyyy diye coşkuyla bebeğine koştu,sarıldı,öptü ve gülerek dönüp bana baktı. Annem dedi ki seni modelliyor sen ona öyle koşuyorsun ya. Evet içimde büyük bir coşku var ona karşı. Hayatın tümü bir yanımda diğer yanım sırf o ve onun sağlıklı ve mutlu oluşu üzerine kurulu.
Bu gün dedim ki o güne dayalı olarak,ben seni nasıl seviyorum Melike?
amiinnn dedi.
Yine beni şoke etti. Evet doğru. Her kucağıma alıp sevdiğimde, o saçlarımı avuçlayıp öperken dakikalarca ben ona sarılıp, Allah'ım sana çok teşekkür ederim,melikeyi evimize hediye gönderdiğin için diyorum. Çok şükür Allahım sana ben iyi ki bu kızın teyzesiyim. O olmasa napardım hiç bilmiyorum diye ekleyip,benim güzel kızım,tatlı kızım,canımın içi kızım diye saçlarını seviyorum. Bunu öyle içimden geldiği için yapıyorum ki,ikimizde transa geçiyoruz sanki. Meğer o dakikalar onun zihnine işlemiş. Nasıl inceden inceye mutlu oldum anlatamam.
Çocukluk çok önemli,bebeklikte öyle. Dilerim ileriki yaşlarına güzel anılar bırakabiliriz hep böyle. Dönüp baktığında hiç olumsuz bir anı hatırlamaman için elimden gelenin tamamını yapacağım güzel çocuk. Ömrün güzel olsun. Tüm yavrularla beraber tabi. Bütünü oluşturan en küçük yapı taşısınız ama koca evrene bedel ruhlarsınız.
Deprem ...
Ülkemizin yaşadığı depreme dair konuşmayacağım. Öyle derin,öyle hassasiz ki milletçe. Her birimiz benzer cümleler kuruyor ve eminim ki elinden geleni de yapıyor. Ben de yaptım,yapıyorum,yapacağım. Böyle böyle toparlanacağız. Birbirimizin yarasını sardıkca kendimize de iyi geleceğiz inşallah.
....
Kişisel tarihimin en depremli dönemindeyim belki. Artçıların sonu gelmiyor. Kalbim artık normal atışını unuttu. Sıradan dertlere üzülmek falan nasıl oluyordu? Kendin için yaşamak ve amann olsun hallederizler ne zaman yerini şimdiki mücadeleye bıraktı. Nasıl ve ne zaman bu geçişler yapıldı.
Ozlemekten içim çıktı bir yana. Kaygılanmaktan kanım kurudu başka konuya. Zaman her şeyin ilacı diye biliyoruz da, yaranın büyüklüğünden haberi var mı bu iyileştirici zamanın acaba ?
Neyse... Benim bu hayattaki sınavlarım belli. Amenna.
Allah bir çok şeyin eksikliğini çok derinden hissettirirken, hepsinin üzerinde sevebilecegim bir yavruyu da hayatıma kattı evelallah. Ben teyze oldum sanırken, o bana evlat oldu. Bensiz yapamaz oldu da,onsuzluk fikri beni delirtti,ezdi geçti,kül etti.
Ben hastayım diye yemek yemedi deli. Tokasındaki iki çiçekten birini koparıp,senin tokan yok al tak demesi peki. Kalbimin üstüne taksam seni yaka iğnesi niyetine,ne dersin peki?
İki önceki konunun devamı olan bir yazı bu.
Sevgiyle sarılmak yetmemiş belli ki. Tokatın devamı geldi. Bana da aydınlanma geldi o anda. "Hımm demek ki konuşmak yeterli değil. Çocuğun içinde çözümleyemediği bir konu var ve dışa nasıl vuracağını bilemiyor. O masum zihnine takılanları ancak böyle açığa vuruyor o zaman bunu yok etmek yerine dönüştürelim." Dedim. Melikecim seni anlıyorum diyip bana vuran eli aldım ellerimin arasına. Avuç içlerini öptüm. Canın vurmak istiyor. Ben de bir şeylere kızsam,üzülsem ya da anlatamasam vurmak isteyebilirdim. Ama insanların,hayvanların canı yanar. Allah kimsenin canı yansın istemez biz de Allahı çok seviyoruz dimi? O zaman insanlara,hayvanlara ve kendimize vurmayalım. Gel benimle,tut elimi. Bak şimdi bu yastık var ya bizim vurma yastığımız olsun. Canımız vurmak istediğinde bu ya da başka bi yastığa vuralım. Ben şuan vurmak istiyorum mesela. Hadi gel beraber deneyelim. Denedik,başardık,dönüştürdük. Şükürler olsun bu konuyu hallettik. Allah'ım teyzelik yer yer delilik. Yer yer bilgelik. Bazen de ne yapacağını asla bilmemelik. O zamanda tam bir empatiklik.
Öyle iyi anlıyorum ki seni.
Karşına geçip,gözlerinin içine bakıp; öyle iyi anlıyorum ki seni, diyebilmek isterdim.
Güle oynaya yemek yediriyordum. Birden yüzüme inen tokatla irkildim. Ses tonumu ayarlayarak ciddi bir tonda ama bağırmadan uyardım. Canım çok acıdı,seni çok seviyorum ama böyle yapman beni çok üzüyor diye konuştum. Sonra aynı ciddiyetle yüzümü astım ve beklemeye başladım. Öyle bir sarıldı ki. Şoke oldum. Tıpkı vurduğunda ne tepki vereceğimi bilemediği gibi. Sımsıkı sarıldık birbirimize. İçimize çeke çeke öptük. Hiç konuşmadık sadece sarıldık ve öpüştük. O özür dilemiş oldu. Ben kabul etmiş oldum. Ben seni çok seviyorum demiş oldum. O da ben de seni çok seviyorum demiş oldu. Noldu bilmiyoruz ama çok güzel bir şey oldu.
O an düşündüm de,keşke herkes üzdüğünü farketse ve haklı da olsa özür dileyebilse. Özür dileyemiyorsa sadece ama sadece sımsıkı sarılabilse. Kızan ses tonunu ayarlayarak tepkisini belli etse. Hatalı olan ya da öyle görülen taraf da bir samimi öpücük ya da sarılma ile çözümün o kadar kolay olduğunu bilse.
Ne hafif,ne naif ne tatlı bir iletişim şekli öyle değil mi?
Çocuklardan öğrenecek çok şeyimiz var bence. En azından kendi adıma öyle.
Uzun bir içe kapanmadan sonra artık arkadaşlarımla görüşmeye başladım. Dinliyorlar beni. Anlıyorlar ve bunu hissettiriyorlar. Ama içimde hep bir boşluk... Neyse...
Melike tam olarak bir buçuk yaşında artık. Mutlu bir bebek ve çocuk yetiştirmek için verdiğimiz çabayı görüyorsun Allah'ım. Ona dilediğimizden de güzel bir kader yaz lütfen.
Oyun terapisi eğitimi aldığımda annesi Melikeye çok yeni hamileydi. Yani benim aklıma düştüğünde daha anne karnında değildi. Ama Allah işte. Demekki ben o eğitimi onu iyi ve doğru yetistirebileyim diye almışım. Bunu bu günlerde anlıyorum. Her şey bizim göremediğimiz bir plan içinde işliyor. Zamanı gelince görüyoruz ve farkındalığımız yüksekse anlamlandırıyoruz. Şimdi sırada resim yorumlama eğitimi var. Biraz zamanı var. Melike bilinçaltını resme dökebilene kadar ben o işi hallederim evelallah,inşallah.
Diyorlar ki sen çok iyi bir teyze oldun. Anne yarısı falan değil düpedüz çocuk yetiştiriyorsun. Sagolsunlar da aslında öyle değil. Melike bana ışık oldu. Ömrüme guzellik oldu. Beni benden aldı da yeni bir ben oluşturdu. İçimde hiç bilmedigim noktalara temas ettirdi. Allah'ın böylesi hediyesi karşısında kendimi fazlaca değerli hissettiğim zamanlar oluyor. İşte diyorum tam da buna layıkmışım demek ki. :)
Teklifini kabul etmeyeceğimden o kadar emindi ki.
Halbuki ben ne söyleyeceğini az çok anlamış olduğumdan artısını eksisine günlerdir tartıyordum kafamda. Böyle olacaksa şöyle derim,şunu derse bunu söylerim diye diye bir hayli zihin jimnastiği yapmıştım.
Öyle ki, bir ara yanımıza patronum gelip,o yeniliklere açık değil,kabul etmez uğraşma gibi bir espiri yaptı.Karşılığını aldı elbette. Senin şirketin yararını düşünerek yaptığın yenilik benim zararıma olduğunda karşında durmak zorunda kalıyorum,aslında yenilikleri seviyorum dedim. Buradan sonrası uzardı da uzardı. Uzamadı. Asla da o kişi dahil olmadı. Eminim kendini zor tuttu ama bana bakışını görmeliydiniz. Bunun dili nasıl da uzamış böyle der gibiydi. Patronum demez. Çünkü ona göre ben hep kendini koruyan ve savunan,bazen cadılaşan bir yapıya sahibim. Olmadan oldurdu beni,kafasında bir kalıba soktu değiştiremiyorum. Artık uğraşmıyorum da. Eğleniyorum sadece onların bakış açısıyla.
Neyse işte sonra devam etti. Şekillendirdi. Ama kabul etmeyeceğime kesin gözüyle bakıldığından uzun uzun anlatamıyor da,hevesi kaçtı :))))
Dedim ki,gayet makul bir teklif. Tabi ki kabul ediyorum. Sadece düşünmek istiyorum. Neyi düşüneceğimi sordu,söyledim. Tamam dedi onu şu şekilde hallederiz olur mu? Olur dedim,harika olur. Bu şekilde bu teklif bana uygundur. İkna etmesine gerek kalmadığı için nasıl şaşkındı. Anlamadım ki beni niye bu kadar zor ve inatçı ve dar bakışlı görüyorlar :))))
Hayır illa şunu mu diyelim; "siz bir gün mantıklı bir teklifle gelirseniz kabul ederim. Önce dönüp bir ortaya koyduğunuz meseleye bakın sonra beni eleştirin. Benim kabul etmiyor oluşumu değil,sizin neden kabul görmeyen tekliflerle ilerlediğinizi bir konuşalım. "
Sonuçtan çok memnun değilim bu bir gerçek. Ama iyileştirme oldu mu çok oldu, bu güzel oldu. Bundan sonrasında zamandan ve her ayın bir haftasına yayılan stresten de kurtulmuş oldum. Hoşuma gitmeyen bir noktaya da evet dedim ama onu sonra masaya yatıracağımdan kimsenin şüphesi yoktur sanırım:)Zamanını beklesin o. Çok mühim değil.
Hayatla dans ettiğim bir gündü.
...
Tam 5 ay sonra iletişim kurduk. Kurmak durumunda kaldık. Kısa cümlelerle birbirimize derdimizi anlattık.
Günler önce buluşma teklif etti. Konuyu da bir parça söyledi. Stres seviyemi ölçebilen bir cihaz olsaydı bozulabilirdi akımdan. Yılbaşı gecemi de mahfetti bu sebepten.
Bu sabah dedim ki yola çıkarken,bu işi bilen sensin. Enerji uzmanı olan sensin. Tersine cevirebilirsin. Sen kendinden eminsin. Bırak o tedirgin olsun. Sen tüm ahenginle orada bulun ve konuşmanın gidişatına göre kararını ver. Onun baskısına asla aldırma. Laf çarparsa duyma. Sen her şey yolundaymış gibi davran. Mış gibi yapınca,biliyorsun ki öyle olur sonunda. Hadi göreyim seni. Reiki ve dualarınla da koru kendini. İletişimini ve enerjini de koy cebine, hadi güle güle . Dedim kendime.
Kapıyı o açtı. Beni davet eden kendisi olmasına rağmen ne yapacağını şaşırdı. İtiraf etmeliyim ki ben de son derece renkli bir giriş yapmadım. Merhaba diyebildim sadece dudaklarım yarı kapalı,kendimden emin ama pek de sıcak olmayan bir şekilde. Ben içeri girip üstümü soyunurken,o kahvaltısına devam etti. Bana arkası dönüktü. Baktım o benle ilgilenmiyor,hareketlerimi yavaşlattım. Çok yavaşça montunu astım. Çantamı bir masanın üstüne yavaşça koydum. İçinden telefonlarımı çıkardım ve bir müşteri yazmış,aramış mı diye kontrol ettim. Ardından patronumun odasına gidip selam verdim. Orada kalmadım. Tekrar koridora gelip,onun masasının karşısında durarak diğer arkadaşlarla ayak üstü sohbet ettim. O esnada sofrasını aynı yavaşlıkla topladı. Sizin zamanınız az, hadi gelin konuşalım dedi. Yoo dedim az değil. 1-2 saat buradayım. İşiniz varsa hiç acele etmeyin,beklerim. Yok dedi buyrun. Buyurdum. Oturduğum yeri beğenmedi karşısına oturmamı istedi.:) Tabii dedim,oturdum. Bana yaptığı teklifi detaylandırdı. Dikkat edin diretti demiyorum. Ki başka türlüsü ona pek ters yani. Gayet kibar ve benim düşüncemi önemser şekilde konuştu. Hatta bir ara patronum bana takılıp espiri yapınca nasıl o da atlamadan durabildi şaşkınım. Benim hoşnut olmadığım bir konuda ikisi de üzerime gelmeyi severdi. Pek bı ciddiydi,asla kırıcı olmadığı gibi espiri bile yapmadı. Ben ne kadar güler yüzlü ve hareketli konuştuysam o o kadar ciddi ve tedirgindi. Tam da olması gerektiği gibi. Bir özür bekledim mi evet bekledim,yalan yok. Süreç boyunca söyledikleri,yaptıkları ve yapmadıklarıyla kendisine çok kırgınım. Ama bu gün hem yaptığım iş açısından,hem de aldığım eğitimler açısından profosyonel şekilde hareket ettim. Enerjiyi çevirdim. Artık huzursuz olan taraf ben değildim. Kelimelerini özenle seçmek zorunda kalan da ben değildim. Aman bir hata yapmayayım da ortalık gerilmesin diye düşünen hiiç ben değildim. Hatalı hatasını pekala farkındaydı. Kendi kendine çözümler üretmiş,tam da karşımdaydı. Fiziken özür dilemedi. Ama yaptığı ve gösterdiği her tavırda özür'lü olanın kendisi olduğu çok belliydi. Bu da bana şimdilik yetti.
Daha çok şey var da anlatamıyorum burada. Ruhsal olarak, o iletişim kurmak istemediğim adamla dans ettiğim bir gündü. Ben çok eğlenirken,kendisinin bir hayli yorulduğunu ve afalladığını açıklıkla söyleyebilirim. Bundan sonrası ne olur bilinmez. Ama bu gün bir miladdı belki. Uzlaşmaya falan değil. Aynı ip üstünde bir birimizi itmeden ve düşürmeye çalışmadan ve hatta tutup destekleyerek yürüyebilecegimizi gördüğümüz bir gün oldu. Yani o da görebildi inşallah. Yarın kendine gelip günü bı değerlendirdiğinde farkeder diye düşünüyorum. Ya da kendisi bilir. Afallayarak da olur bana kabul. Bu halini sevdim. Sersem,afallamış,hamleleri yarım kalmış. Ne yapsa karşısındakine geçmiyor. Onun aklından taş atmak geçerken karşıdan güller yağıyor falan. Ben çok eğlenirken,birileri için epey zor bir gündü,gerçekten. İkimizde bunu çoktan haketmiştik.
