23 Ocak 2016 Cumartesi

Pahalıya Patlar Bazen Yenilenme Süreci !

İstediğin kadar koru kendini. İstediğin kadar farkında ol kendinin. Olacak hiç bir şeye engel olamıyorsun,bilmiyorsun.!
...

Ben ki atmayı sevmem hiç bir şeyi. Hele bir kağıt parçasına yazılı notlar ise,en önemsizi bile saklanır yıllar yılı. Çocukluğumdan bu yana bazamın altında dosyalar halinde sakladığım bir sürü yazı,not,mektup vs vs  vardı. Artık atma zamanı diye düşündüm bir gün. Atayım ki yerine yenileri gelsin ve üzerimden "yük" kalksın.
Saatler sürdü bu atma/ yenilenme süreci.Gece fark ettim ki bu tozlu anılardan kurtulma evresi bana pahalıya patlamıştı. Toz akarı alerjim için gerekli özeni gösterip maskemi takmadığım için alerjik faranjit baş gösterdi. Boğaz ağrısı gittikçe ilerledi ve ses kısıldı. Bugün ise öksürük de başladı.
Günlerdir içilen alerji ilaçlarına,çeşitli bitki çaylarına rağmen önemsenecek düzelme gerçekleşmedi. 
Yani demem o ki,ben grip olmam, sıkı giyinip soğuk algınlığına da tutulmam diyordum. Al işte ! Tedbirsizlikten ne hale geldim. Nerede kaldı soğuk algınlığından farkı.
Yüzümde beliren çok sayıda sivilcenin yaraya dönüşecek boyuta gelmesi de cabası.
Sesim öylesi kısık ki karşı koltukta oturan halama günlerdir söylemeye çalıştıklarımı duyuramıyorum da yanına gidip dokunuyorum bir baksana yahu diye anlatıyorum. çoğu zaman da zaten ikinci kere tekrarlayacak mecalim olmadığından vazgeçiyorum.
Diyeceğim o ki, ne olacaksa oluyor. Allah bir yol çiziyor,biz yürüyoruz. Tedbirli olmak,önlem almak nafile. O'nun istediği vakitte istediğini yaşamamız için unutturuyor bize doğru bildiklerimizi,almamız gereken önlemleri.
Velhasılı kelam bu da geçer Ya hu ! 

5 Ocak 2016 Salı

Eyy Hayat

Nasıl anlatayım bilmiyorum ki...
Seviyorum işte seni hayat.
Zorsun evet... Ve belki sen beni benim seni sevdiğim kadar da sevmiyor olabilirsin.Olsun...
Ben kendimden sorumluyum.Ve ben seni çok seviyorum.
Yeter diyorsun artık,pes etmemi bekliyorsun.Etmiyorum.
Sen bana zarar verdikçe ben güçleniyorum.Bu demek değil ki bundan hoşnutum. Ben de sakin,sessiz bir hayat istiyorum. Ve sen beni yormayı seçiyorsun. Pes etmiyorum hayat,ben seni senin beni sevmeme ihtimaline rağmen çok seviyorum.
İnatlaşmıyorum da seninle.Sevmek zorunda değilsin nihayetinde. Ama lütfen benim içimdeki yaşam enerjisine de karışma.  O bana bu yaşa kadar her yılımdan,her yaşımdan tane tane topladığım en değerli hediye. Hediye hediye edilmez derler ya hani. Ben herkese pozitif hayatlar hediye etmek için elimden geleni yapıyorum. Birine bir nebze enerji verebilirsem ne mutlu bana.
Yani hayat; sen ne yaparsan yap da bana karışma. Ben senin bana verdiklerinle değil, ilmek ilmek örüp,adım adım ilerlediğim yolda kendi kazandıklarımla mutluyum.


3 Ocak 2016 Pazar

Bu Ne Menen Enerji

Yazmayı özledim.
Sanarsınız ki yıllar evvel son cümlemi not düşmüş idim.Halbu ki saatler geçmiyor ki bir yerlere not düşüyorum kalbimden geçen kelimeleri.
Anlatmak istediğim hep çok şey vardır benim. Ve hiç bir şey yoktur aslında hep derim; cürmüm kadar yer işgal ederim.Eh nihayetinde ufacık bir insancığım.
Diyorlar ki nasıl dayanıyorsun hayatın sana verdiklerine.
Ne yapayım? İsyan edince düzelecek mi şartlar?Ben mutlu olmayı seçiyorum. Hastamıyım, canım mı sıkkın, çok mu üzdü birileri, bir şeye mi kızdım, kırdı mı en sevdiğim insan...Ben mutlu olmaya odaklıyım. Yapabildiğim kadar,olabildiği kadar kısa tutmaya çalışıyorum bu olumsuz ruh halini.
Varsın deli desinler..Denge mi sorgulasınlar...Nereden geliyor bu enerji deyip dursunlar...

Bir ben var benden içeri...
Ben mutlu olmayı hak ettiğimi biliyorum. Ve kendimi sevdiğim herkesi mutlu etmeye adıyorum.
Evet zor dayanıyorum şuan. Duvarlara vura vura,birine sarılıp onu hırpalaya hırpalaya ağlamak istiyorum. Öte yandan kendime bir tokat atıp,kendime getiriyorum. Sadece zaman diyorum... Zaman düze çıkaracak seni. Sabretmek zorundasın.Başka yolun var mı?
Yerinden kalkamıyor musun, kalk.

Konuşacak halin yok mu, konuş.
Yürüyünce canın mı yanıyor,yansın,yürü.
Git gidebildiğin kadar.Sen sınırlarını zorla.Zorla ki düzelsin şartlar.Gelsin şifa,gelsin iyilik,gelsin mutluluk.Aa pardon o zaten senin varoluşunda var.
Fark et kendini. Geç olmadan yaşa. İnsanlar konuşur, sen yaşa.

Ya da ben delirdim sen aldırma.
Tek bildiğim; hayatımı ilmek ilmek kendi ellerimle ve doğrularımla şekillendirdiğim.

Mucizeler kapısından ben böyle geçtim. Yerinizde olsam,bana kulak verirdim.



2 Ocak 2016 Cumartesi

Uyku Kaçkını

Yeni yıla ilk defa böyle enerjik böyle güzel,böyle mutlu girdim.
...

Gecenin 03:21'i
Uyku tutmuyor...Yedim içtim,seyrettim,okudum,şimdi sıra yazmakta sonra ne yapacağım bilmiyorum.

Tek bildiğim acı çektiğim. 
...
Biri masallar anlatsın bana,bir köşede sızıvereyim...
-----------

"Bu da geçer ya hu"  diyebilse de insan,gözyaşlarına hakim olamıyor bazen. Ee çünkü insan_ız...Zaaflarımız/zayıflarımız kadarız... Güçlü olmak için arada acıya ihtiyaç duyarız.yoksa nasıl toparlanırız da dünyanın ciddiyetine varırız...