14 Ağustos 2017 Pazartesi

Sonuç

Eveeettt aşağıda anlattığım konuya son noktayı koyuyorum.
Doktora gittim,rontgen çekildi.Muayene edildi.Ayak orta parmak çatlak.Doktorun yorumu şöyle;
"Bileğin nasıl kırılmadı hayret ediyorum. Parmağın kırık da diyebiliriz ama yapısı tam anlamıyla bozulmadığı için çatlak demek daha doğru geliyor bana.Yapılacak şey alçıya almak ama ben hayatını kısıtlamamak için 3 hafta dayanmanı ve kendiliğinden iyileşmeni öneriyorum."Kem ve hap var ama işe yaramayacağını ikimizde biliyoruz.Tek yapman gereken hareket etmemek,istersen iş için rapor vereyim,gidemezsin çünkü dedi.Yok ona gerek yok işi hallederim de hareketi ne yapacağız bilmiyorum dedim istemsizce.
Sonra annemi aradım gelmek için benden haber beliyordu çünkü.Bak dedim gördün mü bir de kırık olsa duramazsın derler,dediniz.Valla durmuşum hem de üç gün.Morarmasa daha da dururdum.
Neyse efenim annem gelmedi,ben tek başıma idare edebilirim sanıyorum.Zaten haftasonu için yine yanlarına gitmeyi düşünüyorum. Sonuçta doktor bana hareketlerini kısıtla dedi,yolculuk yapma demedi ki :))
Anneme bunu deyince çok kızdı ama olsun.Patronuma da gel bi gün kahve içelim deyince kızdı.Senin ayağın rahatsız değil mi,parmağın çatlamadı mı,dinlenmen gerekmiyor mu gibi bir sürü ardı ardına yazdı durdu.Ee tamam yürütmezsin sende araban var zaten bi kahve içemeyecek kadar da düşmedik ya dedim.En kısa zamanda bir akşam geleceğine söz verdi.Aaa lütfen ama  Enerjimi hiç bir şeyin aşağıya çekmesine izin vermeyeceğime söz vermiştim kendime. Tutuyorum.Siz de yardımcı olun dimi? :)


Bir Başka Haftasonu

Aldığım her nefese şükür ile...
Hadi başlayalım yazmaya,vira bismillah.
Geçtiğiiz bayram ailecek keyifsizlikle geçmişti.Birbirimizle bayramlaşmayı bile unutmuştuk,o derece.
17 yıllık aile dostlarımız mehmet amca ve sevtap abla. aralarında 20 yaş fark olan ve öncesinde bir çok evlilikler yapıp çoluk çocuk sahibi olan iki insan... çok ama çok ama çok sevdiğim iki insan.
Mehmet amcanın benden bir kaç yaş büyük oğlu 3 çocuk babası,son bebeği 1 aylıkken bundna bir ay önce intihar ederek vefaat etti.Bayram arefesiydi. Şoke olduk,kime,neye üzüleceğimize şaşırdık.Güç toparlandık.Mehmet amca kocaalide oturduğundan ve cenaze için istanbula geldiklerinden ben karasudaki yazlık evde onları göremedim.Aklım fikrim hep ondaydı. Bir insan 2 çocuğunun 17 sene arayla ölümünü nasıl kaldırabilirdi. Nasıl bir acıydı bu yarabbim. Nasıl bir kaderdi.Bayram boyu Mehmet amcayı göremedim. Ben istanbula evime geldim O buradan Kocaaliye evine döndü.Görüşemedik. Annemlerden haber aldım sık sık. İyi olduğunu toparlandığını,tam da açmak üzere olduğu iş yeri için çalışmalarını hızlandırdığını öğrendim.Çok sevindim. Hayata bağlanmak için bir yol bulmuştu işte. İnsanoğlu,illaki bir sebep buluyor tutunmak için.
...
3 gün önce cuma gecesi...1 hafta önceden biletlerimizi almıştık kız kardeşimle. O zaten her hafta sonu gidiyor da ben kalıyordum evimde.Akşam 20 arabası için haremde olmamız gerekiyordu.Olduk da. Tam servisten inip yazahaneye gideceğimiz vakitttt....Ben düştüm Öyle bir tökezleme gelmesin aklınıza. Yüzüm hariç tüm vücudum çakıldı yere dümdüz.Etrafımdakilerin bakışları,bir kadının çığlığı ve önden giden kardeşimin yüzüme donup kalmış bakışı ile kalktım  yerden bu insanlar neden bana bakıyor ki alt tarafı düştüm işte canım edasıyla girdim otobüs firmasına.Sadece saniyelerce oyalansaydım giremeyecekmişim :)
Yerime oturdum ayakkabımı çıkardım bi daha da giyemedim zaten:) bir anda davul gibi şişti ve parmaklarım,tabanım ve üst kısmı şişti ve parmaklar kasıldı.Ne yaparsınız? Otobüs geldi. Dursam kaçacak.Gitsem gidemiyorum.HErkes otur iyi değilsin derken yok iyiyim ben diyip kalktım yerimden.Zar zor ayakkabıyı giyip otobüse bindim ve biner binmez ayağımı elime aldım.Kardeşim korkmasın diye ses çıkaramıyorum,el bileğimi ısırmaya ve göz yaşım akmasın nolur diye yalvarmaya başladım içimden. Kardeşim inip buz bulup geldi,boynundaki fularını çıkarıp bana bandaj yaptı. O bunları yapmasaydı ben napardım inanın fikrim yok.Ben ki hızı hiç sevmeyen insanım./Sırf hız yapıyor söz dinlemiyor diye,kuzenimle görüşmüyorum bizi alıp bir yerlere götürmesinden rahatsızlık duyuyor beni özlersen bize gel diyorum./
KArdeşim de korkudan ne yapacağını bilemedi tabi.Annemi arayacağım dedi.Ne kadar yapma etme çok merak ederler desem de aradı.Ben o 3 saatlik yolu nasıl geldiğimi bilmedim annem de ben kaç kere aradığını bilemedi.VE ben ilk defa bir aracın aşırı hız yapmasından dolayı Allaha şükrede ede geldim o yolları. Allah'ım ambulans gönderdin bana,acımı iyileştirmek için anneme kavuştur beni.Yavaşlamasın araç nolur diyerek bitirdim o yolları. Yolcular isyan etti aracın hızına. tutunmadan gelmek mümkün değildi neredeyse.Olmaması gereken bir hız ile ilerledik. Yarı yolda isem bi yere gidemezdim.Gideceğim yere daha çok vardı dayanamıyordum. Bir yolu yok mu Allah'ım derken aracın hızlanması...Ambulansla gitsem sanırım aynı hızla gidebilirdim.
Mehmet amcalar sırf biz görelim diye bizden önce eve gidip beklemeye başladılar. Benim durumumu öğrenince aracıyla gelmiş bizi almaya. Gelme ben gelirim iyiyim,yorulma nolur dediysem de pek ikna edici olmadım sanırım:)

babamın ve kız kardeşimin kolunda hatta kardeşimin kolunu morartacak kadar sıkarak arabaya bindik.
Eve gittim bir bahçe dolusu insan.Hepsi korkuyla yüzüme bakıyor. Ben gayet sakin öptüm,sarıldım bir yere oturdum. Sevtap ablacım getirdin mi butiğinden kıyafetleri,hadi deneyelim çok merak ediyorum dedim. 
Annem elinde kas gevşetici kremlerle bekliyor karşımda.Ayağıma dokunacak oldu ben çığlık çığlığa...Orada ele verdim kendimi :) Sevtap ablacım aldı kremleri eline nazikçe masaj yaptı. Annem bandajlar vs derken aa dedim gecenin yarısı oldu be.Hadi görelim şu kıyafetleri artık.Gördük,baktık,aldık.Bu kadarcık mı yani,dükkandaki tüm mallar bunlar mı dedim.Ooo daha neler var keşke gelip görebilsen dedi.Yarın gelirim inşallah zaten denize de gitmeyeceğim dedim. Gitme imkanım yok demek istemedim :)
Ertesi akşama kadar ayağımı yere basamadım. Parmaklarım ve ayak tabanım kasıldı ve çok kuıvvetle ağrıdı.Sabah 4 e kadar yapılan masaj ve kremler çok az işe yaradı.En sonunda ilacı artık yesem deyince annem beni zorla uyuttu.Ertesi gün ne ayakkabı giyebiliyorum ne üzerine basabiliyorum. Allahım mucizene ihtiyacım var,bu akşam mehmet amca bizi almaya geldiğinde o arabaya binip butiğe gidebileyim. Zaten 2 gün için geldim kimseye zehir olmasın.Benim için üzülmelerine fırsat verme,nolur tadını çıkarabileyim deyip durdum. Akşam oldu ayakkabımı giyebildim. Zonklamayla da olsa o arabaya bindim. Tabiki sadece ayağımda değildi problem karnımdaki şant kısmında da ağrı vardı fakat kimseye söylemedim.ala karın boşluğumu tutarak yürüyorum aramızda kalsın:) şant tıkansaydı anlardım onun için velveleye vermeyelim lütfen.:)şişen kol bileğim ve diz altımı hesaba hiç katmıyorum bile kimsenin haberi yok nasılsa,geçti bile.

Neyse yolunuz kocaaliye düşerse mutlaka uğramanız gereken çokk güzel bir butik yapmış sevtap ablam. Kıyafet alışverişini ihtiyacı dışında hiç sevmeyen biri olarak bayıldım ben.
Gece hep birlikte bize geldik,yedik içtik. Mehmet amcaya ne zaman gözüm gitse o hüzünlü hali içimi parçaladı. Bir de beni merak eden,bana üzülen hali...Hadi dedim kalkın şuradaki yeni açılan avm yi gördünüz mü siz,hadi göstereyim size.
Sen mi dedi? kıızım sen hastasın nasıl geleceksin. Yoo iyiyim ben bak kalktım bile,yürüyorum ohh mis gibi. Şimdi oturursam yarın nasıl dönüş yoluna geçeceğim,hadi gidelim dedim. Mehmet amca eşine baktı. Sevtap abla,çok canı acıyor Mehmet.Hem de çok ama seni böyle görmek istemiyor.Senin için toparlanıyo hadi kalk dedi.Gözümden bir damla yaş düştü,kimse görmedi.Mehmet amca ikiletmedi.Çok yakındı zaten 100 m falan gidecektik herhalde.İki kişinin kolunda da olsa yürüdüm.O gün bitti.Pazar oldu.Ayakkabı giydim,yola çıktım. Canım da çıktı.İstanbul'a,evime döndüm ama baktım ki ayak daha fazla şişmiş, ve biraz da morarmış.O dakikadan sonra annem karasudan merve yanıbaşımdan yedi bitirdi beni. Sabah kalkar kalkmaz hastaneye gittim. İş bu ya doktor ameliyata girmiş.Ee beklerim,çıkınca görüşüm dediysem de bu gün hasta kabul edemeyecekmiş.Tamam bari yarın geleyim dedim yarın da izne çıkıyormuş. Ee ben bu sancıyı nasıl izne çıkarayım...
Eve gelene kadar 3 hastane ile görüştüm. Şimdi birinden randevu aldım.Akşam gideceğim.
sonrasına bakacağız artık.Nasıl bir işlem olacak,ayağımı kullanabilecek miyim.Ne yapacağım bilmiyorum şuan.Tek bildiğim çok güze bir hafta sonu geçirdiğim.Deli misin bu anlattıklarınla mı güzel geçti haftasonun dediğinizi duyar gibiyim. Evett 2 küsur yıldır görmediğim insanları görmek,onların yeni oluşumlarına şahit olmak çokk iyi geldi.Şuan çok ağrım var,kafamda deli sorular.Kendimi doktora geçmişimle beraber nasıl anlatacağıma dair ve anlaşılacağıma ait kaygılar.
Yine de iyiyim şükür.Aklım yerinde,zihnim açık,şantım çalışıyor. Ne çok uzattım değil mi? Sabahtan beri ilgiyi sevmiyorum yahu bırakın beni.Arayıp durmayın sürekli diyen ben pek detaylı yazdım kendimi.Ama benim okurlarım bilir ki geçmiş olsun denmesine hiç gerek yoktur.Gelmiştir ve geçecektir.Güç hepimizin kendi içindedir.  dua ederseniz şifa bulmama yardımcı olursanız sevinirim.zira yapacak çok işim,kuracak çok hayalim,gerçekleştirecek çok planım var. Hepsi içinde beden sağlığı lazım. Bunun için de kendimi bırakmamam,hasta psikolojisine girmemem lazım.
Bana yardımcı olur musunuz? :)
sevgiyle kalınız efenim,sağlıkla...