Koptum Yine Dalgalanıyorum Beeenn

 Uzun süren rahatsızlığım sebebiyle nişana katılamadım.

Ama her anını yaşadım diyebilirim. Detayları almayı-vermeyi severim.

gidemediğim yerlere gitmiş gibi olmayı, gidemedikleri yerlere götürmeyi severim.

Şimdi iyiyim. 

Melike bugün 55 günlük.

Aşkımız 55 gündür aralıksız devam ediyor. Bir ömür sürmesine niyet ettik. Yani ben ettim, o da etmiştir diye düşünüyorum. 

İnsanlara karşı bir güven problemi yaşıyorum. Ayrıca uzun uzun dalıp gidiyorum. Bana kalsa çook daha derin ve uzun dalacağım da,fırsat bulamıyorum :)

Tam dalmış iken,al teyzesi Melike seni istiyor sesi kulağımda yankılanıyor.

Tam kız evine gidiyor, annemin benden beklentileri oluyor. Hiç bir şey olmasa dizi kritiği yapmak istiyor.

Kalabalık aile olmak harika bir şey. Bunu hep söylüyorum ama bazı zamanlarda daha da önemli oluyor.

Kalabalık aile demişken; halamın vefaatının 2 yıl dönümü yaklaşıyor.

Her bunu hatırladığımda,ve her gün onu anarak güne başladığımda,gün içindeki irili ufaklı detaylarda aklıma geldiiğinde,gözyaşlarım içime akıyor. Alışamıyorum adostlar.

İlk günden beri,ne bu dik duruş bi acını yaşasana diyen dostlarımın aksine ben içimden içimden öyle derinden yaşıyorum ki aslında. Göstermekte,görünmesiyse mesele. O yok bende. O zaman da yoktu,şimdi de.

Ölümde de yok,ayrılıkta da.

Ben böyleyim. Her daim dik,her daim kontrolcü,her daim herkese olması gereken desteği veren tarafım.

Yaşamak dediğin anı kaçırmamak olmalı. 

Yas tutma süresi uzun sürerse kendinden gereksiz yere fazlasıyla ödün vermiş oluyorsun,çok iyi biliyorum ve ben bu hayatı 2 kişilik yaşıyorum.

Her gün,her detayda dedemi ve babaannemi anmadan yapamadığım gibi,halam için bizzat ve tastamam yaşıyorum.

Bir şey olunca o ne derdi diye düşünmeme gerek kalmadan kulağımda yankı buluyor sesi.

Bir eli hep sırtımda sanki.

Ondan kalanları hep ben topladığımdan mıdır bilmem,ona benziyorum epeydir.

fiziğim,saçım,duruşum,davranışım,hane içinde aldığım sorumluluklarım.

Sanki halamım.

Ahh benim güçlü kızım diye severdi beni. Daha da güçlendim meleğim.

Ölülerin hep bizi gördüklerine inandım;doğrusu nedir bilmem. Ve onlar beni izlerken asla üzüldüğümü görmesinler. İnsan çok kıymet verdiklerinin üzülmesine dayanamaz bilirim. O yüzden ben de en çok onlar için daha iyi yaşamaya özen gösteriyorum. 

Daha iyi,daha mutlu,daha verimli,daha kaliteli...İyi olan ve varsa daha daha daha.

Benden gitmelerine üzülürken,bana kattıklarına minnettarım.

Nereden geldik buraya bilmiyorum inanın. Zaten ben başlarken de ne yazacağımı planlamamıştım. 

Böyle kopuk yazıların hastasıyım :)

Nişana son bir hafta

 Cumartesi günü kuzenim in nişanı var.

Çok mutlu olsunlar inşallah ama hiç gidesim yok onca yolu. Ama gidilecek elbet. Mutluluk paylaşılacak,damatla tanışılacak,tebrikler edilecek.

Düğün dernek işlerinde ben tüm sülaleyle haşır neşir olup masa masa dolaşır epeydir görmediklerimle hasret gideririm.32 dış ortada dolaşırım yani. Eglenenlerle değil özlediklerimle vakit geçirmeyi çok ama çok severim. Ama o enerjiyi kendimde bulamıyorum. Aramaya devam:) . Cumartesiye kadar bir miktar bulsak yeter de artar :) 

İyi geceler olsun. Güzel bı hafta olsun. Her neyi isterseniz öyle olsun. Ben sakinlik,dinginlik ve bolca nefes alabildigim bir haftaya niyetle uykuya geçiyorum,müsaadenizle. 

Dengeli Yorgunluk

Ruhsal ve fiziksel olarak çok (!) yorgunum.

Dışarı çıktığımda zar zor ulaştığım adım sayısına, evin içindeyken rahatlıkla ulaşıyorum,o derece yani.

Bu gün artık günlerdir markete gitmeye fırsat bulamadığım için,uygulama üzerinden sipariş verdik ilk kez.

Hayatımda dengede olan tek şey yorgunluk seviyem olabilir. Ruhsal ve fiziksel olarak eşit miktarda yorgunum.

Bir dakika boş kalmaksızın çalışıyor,gözümü açtığım andan itibaren aynı zamanda Melike ile ilgileniyorum.

Akşam olup Melike annesiyle beraber evine gittiğinde ben arayamadığım musterilerimi arıyor,işimi bitiriyorum. Çoğunlukla hemen o sırada,annesi Melike'nin ağlamasından yemek yapamadığı için tekrar bana geliyor,teyzesinin aşkı.

Bir saat kadar kaldıktan sonra evine gönderiyorum. Ve evi-mutfağı toplamaya kalkıyorum. O arada biseyler yiyebilirsin ne ala. Uzun uzun keyif yaparak çay içmek rafa kalktı annem gelene kadar. Halim yok çünkü. Öyle halim yok ki,dünden beri termosa demlik poşet çay atıp içiyorum. Hiç değilse tek bardakla kalmam,azıcık keyif yaparmış gibi hissederim diyorum.

Yani dostlar,ben canımı çıkarmak için adeta uğraşıyorum. Yatmayacağım erkenlikte yatıyor,kalmayacağım erkenlikte kalkıp tüm gün adım atıyorum. İyi değil biliyorum. bu kadarı çok fazla,farkındayım. Ama hem süreç bunu gerektiriyor. Böyle böyle nefes alışlarım düzeliyor, gözyaşım seyreliyor. Kalbim soğuyor. Zihnim susmasa da kelimelerinin arasını açıyor.

Şükür bu günlere. Şükür hayata dört elle sarılabilen kalplerimize. 

Saat 01:47

Melikenin annesi her an arayabilir,ağlama krizi geldi koş diye.

Sarılınca bana duruyor ağlamaları.

Bakınca bana gülüyor gözleri. Yatınca göğsüme sakinleşiyor öylece 

Uyumak için kalbimin üstüne ya da kolumun altina giriveriyor sessizce. 

Ahh Melike... Uykusuz gecelerimin hediyesi,o gülüşlerin. Ahh yavrum bilsen sen bana ne iyi geldin. 

Meleğim,bu dünyada bana cenneti hediye ettin.

Teşekkür ederim.

Kendimle Başbaşa

 Açtım sayfamı,düşünüyorum; ne yazsam diye.

Beni ne rahatlatır ki diye soruyorum kendime.

Neyi anlatsam ki?

Bilmiyorum. Hem anlatacak hiç bir şey yokmuş gibi geliyor. Öte yandan bir koskoca yaşamı buraya nasıl sığdırabilirim düşüncesi sarıyor.

Ve içimde kocaman bir cümle yankılanıyor.

"Tüm bunları haketmedim be. "

Midem bulanıyor. Biliyorum sebebini. Bilmek yetmiyor,geçmesi lazım. Ben idareten yaşamayı sevmiyorum. Hep daha iyi olmam lazım. Hep çok iyi. Negatif ruh halinden beslenemiyorum. 

Neyse bugün dedi ki; senden çok güzel anne olur,biliyor musun? Bilmem dedim,deneyimlemeden bilemem. Bir gün olur mu onu da bilmem. Olursa nasıl olur hiç bilmem. 

Ben biliyorum dedi. Öyle de güzel olur ki.

Sevmiyorum dalıp gitmeyi. Hiç sevmiyorum. Bana bu zaman dilimini yaşattığın için, kendime kızgınım. 

Bilirsin zaten tüm derdim kendimledir. Her ne yaşıyorsam,kendi tavrımdan sebep.

O yüzden diyorum ya,yazıklar olsun bana.

Ama geçecek... Elbet geçecek. Geçmesi için ne gerekiyorsa yaparak geçecek.

Böyle böyle büyüyoruz. Böyle böyle insan olduğumuzu anlıyoruz. Sahi bu dalıp gitmeler ne zaman geçecek ?

1. Ay

 Melike bugün 1 aylık

Tüm gün beni göremeyince, yüzüme öyle bir bakıyor ki. Teyze sen neredeydin,niye bu kadar özlettin demiyorsa ben de bir şey bilmiyorum.

Öyle bir mana,öyle bir gülümsemek,öyle bir dokunmak...

Allah'ım sana şükürler olsun...Ne güzel bir yaşam,ne şahane bir aile ve ömrümü istese verebileceğim bir yavrucuk.

İyi ki beni teyze yaptın. Tüm kalbimi onun sevgisiyle doldursan gık demem. Başka da bir şey istemem.

Haa bu arada,bu gün olanlar... Bu gün yapılan başlangıç...  

Kolay değildi. Hiç kolay değildi.  Şu hayatta ne bana kolaylıkla geldi ki ?

26

 Günaydın

Melike Bugün 26 günlük

Söyleyeceklerim bu kadar.