21 Temmuz 2016 Perşembe

İçindeki huzura sarılmaca

Yazacak ne var bilmiyorum ki...
Şahsım adına ruhumda kendime dair huzur,milletime dair büyük kaygı var.
Terazi dengesini huzurdan yana arttırabilirsem kendimi daha iyi hissececeğim.
Eve kapanıp kaldım bu günlerde.Bizim burası akşamları pek karışık.gündüz de benim iş durumum karışık. Öyle arada derede zamanlar geçip gidiyor işte. Ben iyiyim neticede. Çok iyiyim...Sağlıklıyım,huzurluyum..Dedim ya teraziyi eşitlersem daha da iyi olacağım inşallah...
...

Çabuk geçsin bu günler... Toplumca refahtan pek uzağız... Hızlıca toparlanmak lazım...İçinizdeki umudu kaybetmeyin...Ve hattta zaman geçmeden yeşertmenin yollarını bilin...

Her şartta gülümseyin efenim...Sizi diri tutacak yegane şey bu dur...

Umutlu-mutlu günler dilerim...


14 Temmuz 2016 Perşembe

Uzun Lafın Kısası mı?

Buralardayımm...
İyiyim...Hoşum... Gayet coşkuluyum...
----------


Anlatacak hem çok fazla satır başım var hem de hiç bir şeyim yok..
Bayram öncesindeki son iki haftayla beraber çok uzun bir iş tatili yaptım.  Bu sırada bayram için plan yapma ve bu planları gerçekleştirmek için fırsatlar oluşturmaya vaktim oldu.

İstediğim gibi bir bayram geçirdim diyebilirim.
Cumartesi sabahı 03 de yola çıktım kız kardeşimle beraber. Sağolsunlar  araçlarıyla götürdü bizi İstanbul'dan Karasu'ya gidecek tanıdıklar.
Ertesi gün teyzemler ailece geldiler kendi evlerine. aynı bahçe içinde olmamız sebebiyle 7/24 bir aradaydık. Yani şöyle ki en az sayımız on kişi idi. Enfazla 20 ye yaklaştığımız saatleri hatırlıyorum.
Benim için bayram arefeden geldi.
Neden mi?
Hayatımdaki çok özel erkeklerden biri olan Abicim... Kuzen sıfatıyla bilinen ama benim abi bile demeye kıyamadığım,abicim...canımm...arkadaşım... dostum.. sırdaşım...
Arefeden geldi yani,bayramı getirdi bana. 1 güncük kalabileceğini biliyorduk 2 ye çıkardık.
Böylece 2 araç olmuş oldu evde. Fırsat bu fırsat ya gezip görülebilecek turistik yerleri sıraladık 2 güne.
Şoförler gitmeden,biz tatili bitirmeden gezelim dedik doyasıya.
İlk gece abimle bir sahil turu yaptık 4 kardeş. Şahaneydi.
Ardından 2 gün boyunca nereye istersek,neyi tavsiye edersek oraya doğru yol aldı araba...
Meğer benim abicim ne harika fotoğraflar çekermiş,ne profosyonelmiş. 
ahh benim şu güzel kalbim... ah benin şu abimden vazgeçemeyen benliğim...onu herkesten üstn tutuşum...kimselere değişmeyişim,herkesten özel bilişim...
sırf bu yüzden bile üzüldüğüm dakikalarda gözyaşlarımı tutamayışım...Yine abime sarılışım...
İyi ki sen varsın... Senin için hrkese kafa tutabilirim diye kendimi sakinleştirişim...
Kendini bilmeyenlerle,beni kıskanmanın bana değil kendine zarar vereceğini hala anlayamayanlarla ömür tüketişim...

Bayram bayram içimdeki coşkuyu aşağı çekmek isteyenlere karşı direnişim...

Olsun... Yıllar sonra abimle aynı sofrada bayram kahvaltısı yapabildik ya kocaman ailemle...Öncesi ve sonrası bol bol sohbet edebildim ve hatta gezip tozduk ya birlikte... 
Daha ne...
Dahası da olsun isterdim elbette.
Bayramdan beklediğim bir kaç şey daha vardı ama azla yetinmeyi de bildim nihayetinde.
Doyasıya yaşadım her anımızı birlikte.
...

Veee sonra...
Ben hala bayram tadında günler geçiriyorum aslında.
Bu kadar uzun yazınca okunmayacağını da biliyorum ama yazmak istediklerim o kadar fazla ki,bunlar özetin özeti aslında.
Kalbimde kelebekler uçuşuyor bu ara. Hem de sebepsizce,ardı ardına... 
Teşekkür ederim dünya...
Kendimi değerli hissettirdiğin için... Bana istediğim güzellikleri ardı ardına sıraladığın için...
Ve daha içimden geçirdiğim ama yazamadığım bir çok şey için teşekkürler sana.
İyi olmayı isteyin ve lütfen iyi olun... İyi yaşayın... İyilik saçın...
Yüzünüz hep gülsün...

------------
aa bu arada ben daha sahilde yüzüme gelip dudağımı parçalayan deniz şemsiyesini anlatmadım değil mi size?
o da bir daha ki sefere...