Bayram sabahı gözümü bir WhatsApp messjı ile açtım. Telefon kullanmayı pek de bilmeyen,babamdan 2 yaş büyük kuzeninden geliyordu mesaj. Yanlış yazdı diye düşündüm ilk kelimeleri okurken. Bayram mesajı yazacakken kimbilir ne anlatıyordu. Merhum diye başlamış babasının adı,merhume diye annesinin adıyla devam edip kendi ismini yazmış. Öğle ezanına mutakip cenaze namazı duyurusu ile en son mezarlık ismi yer alan bir mesaj. İki ya da üç kez okuduktan sonra vefaat ettiğini,mesajı da yeğenlerinden birinin yazdığını idrak ettim. Önce annemimi uyandırsam,babamı mı diye düşündüm. Annemin telefonu çaldı. Mesaj gönderen kuzen,büyükler görmez belki diye aramış bile annemi. Kısa sürede hepimiz durumu idrak ettik. Bayram sabahımız taziye evine ne zaman geçeceğimiz,çocuğu kime bırakacağımız,camiye kim gider,evde kim kalır biz ne yapabiliriz nasıl destek oluruz vs gibi plan programla ve çok hızlı hareket etmekle yön değiştirdi.
Bengü abla. Canım bengu abla. Halamın vefaatında eli hep üstümdeydi. Şimdi onun halası gitti ve ben yanıbaşında olmalıydım. İlk yapabileceğim aramaktı. Yanına geliyorum nerdesin dedim. Yan sitede babasının evinde olduğunu söyledi. Hala da zaten o evde vefaat etmiş bir kaç saat önce. Dün yatmadan melikeye pankek sözü vermiştim. O kafayla pankeki de yaptım,yedirdim. Bayramlaştık. Özenle hazırladığım zarfın içinde harçlığını ve oyuncağını verdim. Ben gidiyorum hadi dedim. Ve annemle babamı alıp amcamlara geçtik. Elden hiç bir şey gelmiyor elbet ama Bengü ablaya destek, kardeşi Sarper abime destek tek yapabildiğimdi. Halamdan tecrübe ettiğim bir kaç detayı aktardım. Banka, borçlar,prosedürler vs vs nasıl yol izleyeceğini,zaman kaybetmeden neler yapılması gerektiğini,bugün için bir kaç şey konuştuk,dik duruşlarına gıpta ederek ayrıldım. Ve içimden dedim ki,aynı kandan olduğumuz nasıl da belli. Gücüm,dirayetim sizden geliyormuş demek ki. Babam onlarla birlikte cami,mezarlık vs giderken biz annemle eve geldik. Bizde kadınlar camiye,mezarlığa gitmez çünkü. Babam öyle ister bize de saygı duymak düşer. Akşam duaya annem babamla Merve gitti ben kıza baktım. Hem oyun oynadık hem tesbih çektim. Hayat ne getirirse getirsin o çocuğun ruhunu korumak ve bayram mutluluğunu yaşatmak da boynumuzun borcu. Bu farkındalıkla günümüzü ve zihnimizi ikiye böldük. Hem ölüme üzüldük, hem çocuk eğlendirdik. Oldukça zor bir gündü. Pek çok zor. Bu gün Merve'nin doğum günü olduğundan dünden o en sevdikleri tavuklu patatesli börekten yapmıştım. Bu gün kutlama yapamayacağız ama börekler bozulmasın pişirelim bari dedim. Babam gelene kadar biz yedik bile akşam da dünden alınan ve Melike'nin gördüğü pastayı kestik. Ne bayram,ne doğum günü kutlamadık aslında. Öyle arada derede birşeyler oldu. Beyinler yandı,asaplar bozuldu,çok tuhaf bir gündü. Yaş kaç olursa olsun ani ölümler bir hayli zor. Yıllardır görmediğim bir insan olmasına rağmen,geride kalanlara olan sevgim ve saygım ziyadesiyle üzülmeye ve zor bir gün yaşamaya sebep oldu. Halbuki biz bugün Merve'nin doğum gününü piknik yaparak envai çeşit yiyecekle kutlayacaktık. Bir kez daha kul plan yaparmış,kader gülermiş sözünü iliklerimize kadar yaşamış bulunuyoruz.
Yarınlar hepimize tatlı sürprizler getirsin. Bizi de ailecek dinlendirsin inşallah.
