29 Ocak 2019 Salı

O Zaman Dansss

Zaman ne çabuk geçiyor deyip bir yutkunuyorum şuan.
Bir yutkunma süresince aklımdan geçenleri takip dahi edemiyorum ama bizzat yaşadım.İçimi kanatan,çok yoran,aşırı mutlu eden,ayaklarımı yerden kesen,bu da geçmez dediğim her şeyi yaşadım.
Hepimiz yaşadık tabi.Yaşayacağız da...Ömrümüz oldukça sınavlara tabiiyiz. İnansak da inanmasak da gidişat böyle.
Neyse...Çok içim sıkılıyordu dünden beri.Gece 03 de kalktığımda da içim daralmıştı baya,tekrar uyurken de sıkıntıyla uyudum.Sabah kalktığımda da. Hayr olsun...İnşallah bir yerlerde sevdiğim birilerinin canı yanmıyor, zorluklarla imtihan olunmuyordur.
Bana dönecek olursak...Dönmeyelim...Kış uykusundan uyanmak istemiyor ama sert vuruşlarla hayata döndürülüyorum. Eee yaşamayı çok seviyorum tabi.Sevilen her şeyin vefasız olduğunu da biliyorum. Bir dee bahar da gelecek yaz da ve tekrar kara kışlar da...Bunu da biliyorum.Ahh ben ne çok biliyorum :)
O zamann dansss :)




26 Ocak 2019 Cumartesi

Son Günlerde

Çok da anlatılacak bir şey yok aslında.
Keyifsizim bir süredir. Bu hafta uykusuzum da.
Halam için kan arayışlarımız sıklaştı. Hafta geçmiyor yeniden bağışçı arıyoruz ki kan alabilelim.
3 gün önce yine stresli saatler yaşadık. Öyle ki saatler sonra odadan çıktığımda gözümün biri kan içinde,yüzüm kıpkırmızıydı.
Herkes halamı bırakıp bana üzülmeye başladı.
Ben ki kendime verdiğim sözü tutarım her zaman.Yapmam dediğimi yapmam,aramam dediğimi aramam.
Çok sevdiğim birine kırgındım. Kalbim öyle kırıktı ki,çok özlememe rağmen nasılsın bile demiyordum,diyemiyordum.İçimden gelmiyordu.Ama ne zaman dara düşsem,çıkmaza girsem aklıma ilk o geldiğinden aldım teli elime. Alacağım tepkiyi umursamadan,yardımına ihtiyacım var diye bir mesaj gönderdim. Kan bulamıyorum,desteğin lazım yanımda ol,bir şeyler yapalım nolur mealinde bir mesajdı. Ben her ne yazarsam yazayım ne demek istediğimi ve hangi duygu içerisinde olduğumu çok çok iyi bildiğinden şüphem yok.Elinden geleni yaptı sağolsun  ama bulamadık.
Bir ünite A pozitif kanı bulamadık.
Sabah 9 da kan almamız için şart olan kanı bulamadık. Sabah 04 sularında uykudan uyandım ve internette dolaşmaya başladım. Zaten henüz yatmıştım.
Önce maerikadaki arkadaşıma mail attım.
"Oğuz hani seninle yıllar önce yönettiğimiz bir kan bağış sayfan vardı,neydi adresi,hal aktif mi.Bana kan lazım ve bulamıyorum nasıl bir yol izlesem,yardımcı olur musun?"
Ondan cevap gelene kadar kanbankası.com adresini keşfettim ama nasıl çalıştığına dair fikrim yoktu. Önüme çıkan formu doldurdum ve yattım. Meğer gecenin 4 ünde Pendikte A pozitf kan bağışı yapabilecek gönüllülere  sms gitmiş. Sabah 10 gibi bir kişi aradı.Ama o sırada halletmiştik zaten gerek kalmadı.
Böyle stresli bir akşam ve gece geçirince ertesi gün de pert oldum tabi.
Ne yaptınız diye soran,bulabildiniz mi diye arayan bir çok insana cevap vererek geçirdim günü de iş bitişini zor bekledim. Hemenn kendimi yatağa attım. Biraz uyuyup uyandım ama şekerim yükselmişti.akşam 22 gibi tekrar yattım. O esnada Oğuz aramış.Uykumun arasında duydum gibi ama uyanamamışım. Merak etmiş. Bu kız bu saatte uyumuş olamaz ne durumda acaba demiş. Gece 04 sularında tekrar aradı. Merak ettiğini fark ederek bu sefer açtım. 
Yaklaşık yarım saat konuştuktan sonra,biliyor musun dedim saat şuan 04:30 civarında.Ve ben uykudan uyandım,ne konuştuğumu da pek bilmiyor olabilirim.Yok dedi çok mantıklı konuşuyorsun,iyi ki aramışım seni,ufkumu açtın. Çok doğru şeyler söyledin.
Gülümsedim,görmedi.
Ahh dedim...Esas sen iyi ki aradın,gecemi de gündüzümü de gelecek günlerimi de aydınlattın.
Kan bağışı hakkında öyle güzel şeyler söyledin, öyle akıllı yönlendirmeler yaptın ki ben bunu bir uyuyup uyanınca not alıp gerektiğinde kullanacağım. 
İnsan tek başına akıl edemiyor her şeyi. Herkes de doğru akıllar veremiyor ama sen hep bana ışık oluyorsun. Akıl hocamsın,biliyorsun.
Sana ne sorsam boş çevirmiyor, faydalı bilgilerle zihnimi dolduruyorsun.İyi ki varsın be arkadaşım. İyi ki...İyi ki...
Burnumun dibindeki insanlar mesajımı görüp cevap vermezken,sen her defasında Amerika'dan yetişiyorsun.
Bu konuda çok şanslıyım. Çok insan var hangi konuda yardım istesem koşup gelebilecek,asla yalnız değilim. Kimseye haksızlık etmek istemem.Hepsinin hakkı üzerimde olur da ödeyemem.
O zaman şöyle toparlayayım; aramızda mesafe varmış gibi görünen insanların,ihtiyacımız olduğunda yanımızda bitivermesi,lazımsam hemen gelirim hiç dert etme demesi veyahut gelemem ama şöyle yaparsan bu sorunu daha rahat çözebilirsin demesi paha biçilemez.
Yaşadığınız kalp kırıklıklarını,anlaşmazlıkları,yol mesafelerini ya da istemeden de olsa açılan kalpler arası mesafeleri bir kenara bırakıp,olması gereken zamanda kalben yanınızda olabilenlerin kıymetini bilin. Ben biliyorum. Ne kadar farkettiriyorum bilmem ama çok iyi biliyorum.Her zaman varlıklarına duacıyım. İyi ki benimler. İyi ki yaşam enerjimin içindeler...

Bu günler geçecek mi bilmem ama Bu kalp yorgunlukları bitsin nolur. Zor oluyor. Zorlanıyorum.yorgunum.

19 Ocak 2019 Cumartesi

10 yaş yaşlandıran baş ağrısı

Geçen hafta halamla hastaneye gittiğimizde üstteki klima soğuk üflüyordu ve çok kalabalıktı.gidecek başka yer yoktu.Çok üşüdük.Kesin hasta olacağız dedik.Ben bir kaç gün direndim halam o gün hastalandı.Dün akşam soğuk algınlığı ilacı içip yattım.Zira boğazlardan vurmaya başlamıştı.Bu beklenen bir durumdu ve hiç önemli değildi. deee gece 03 de aşırı baş ağrısıyla uyanıp asla tekrar uyuyamadım. Ve her grip,soğuk algınlığında olduğum gibi anormal ayak ağrılarım sebebiyle yerimden de kalkamadım.
Yatağın içinde oturarak uyumaya çalışsam da nafile.Böyle baş ağrısı görmedim,yaşamadım.Resmen kıv-ran-dım.Biraz oturduğum yerde dalar gibi olduğumda ağlayarak uyanıp başımı ovmaya devam ettim.
Sabah 9 a kadar bekleyebildim. Annemi uyandırdım,ilaç istedim.Nafile. Başıma masajlar yaptı,okudu üfledi. Ben ise sadece kıvrandım.Bir saat kadar sonra biraz hafifledi. Kahvaltıda ufak bir baygınlık geçirdim ki bu da bir ilkti benim için. Bayılmadım ama bi içim geçti anlık da olsa.
Şimdi çok daha iyiyim ama hala başım tam olarak geçmedi. Şanttan olduğunu düşünüp çok korktum ama ağrı kesicinin az da olsa faydasını görmüş olmak şanttan olmadığının kanıtıydı rahatladım.Zira soluğu beyin cerrahımda alacaktım.Şimdi ise tek ihtiyacım olan uyku. İş arasında uyukladım ama bölük pörçük olduğundan daha da sersemledim. 
Artık biraz dinlenebilirsem toparlanırım sanırım.
Diyeceğim o ki; ben hiç böyle ağrı çekmemişim. Ölüyorum zannettim.Beyin kanaması da olabilirdi,sanırım o da bu denli şiddetli hissettiriyordu kendini.Neyse şuan için her şey stabil. Soğuk algınlığına bağlı olduğunu düşünüyorum. Tüm bunları da niye yazıyorum. Patronuma rapor göndermek için bilgisayarımı açtım biraz içimi dökeyim istedim.Zira b uara pek başınızı şişirebilirim. 
Çünkü feraha çıkmanın bildiğim tek yolu yazmak.Ve en iyi bildiğim şeyi yapmak rahatlatıyor bir nebze.
O halde güzel bir pazar diliyorum size. Bugün her ne yaşıyorsanız yarın her şey çook daha  güzel olsunnn

17 Ocak 2019 Perşembe

Güzel Günlere Doğru...

Bugün rutin dr kontrolü için hastaneye gidildi. Ama alınan kanlar yeterli gelmediği için bir paket daha verilmiş. Haftaya tekrar gidilecek ama bu sefer kan verilir mi bilmiyoruz. Şuana kadar olan biteni,hocaları değerlendirecekmiş. Bu sebeple ilacımızı almak için bir hafta beklemeliymişiz.Bekleriz...Bu sefer babam koşturmuş,annem halamla kalmış. Öyle kaygılı ve üzgünüm ki.
Bizi neler bekliyor habersiziz tabi. Bilinmeyenden korkar ya insan o misal bende ki.
Ne ağır durumlardan çıkan insanlar var ki bunun en önemli örneklerinden biriyim ben de. Allah ol derse olur bilirim. biz inanırsak toparlanırız çok inanırım.
Güç kuvvet,sabır diliyorum bu yüzden. Yüzümü güldüren sebepler oluşturuyorum kendime. Ayakta olmalıyım.Anneme ev içinde destek,kardeşlerime ve babama güler yüzümle,güzel günlerin geleceğine inanç olmalıyım.
Zira onca insan içinde bir avuç dolu küçücük bir aileyiz.
Diğer herkes kendi hayatını yaşama peşinde.

Neyse.Sağlık olsun. Gerçekten gerisi öyle boş ki...Bomboşş...

15 Ocak 2019 Salı

Dün'den Kalanlar 2

2aydır kan bağışçısı olmadan halledebiliyorduk.Bu ay olmadı.
Bugüne yetiştirmen zor olursa cumaya kadar getir.İki kişi bulamazsan bir kişi getir.Hatta kan grubunu da bulamazsan tüm gruplardan olabilir dedi kan bankasındaki çocuk.
Sağolsun elinden geleni yapıyor her ay bizim işimizi hızlandırmak için.
Hiç kimseyi bulamazsak ben veririm dedim. Şöyle bir baktı,süzdü. Seni en son ihtimal düşünelim.Koşturuyorsun,bayılıp kalırsan naparız dedi.
Yok dedim bayılmam da...Yutkundum.Sağlığımdaki sıkıntılardan bahsedemedim. Ya bir tek ben kalırsam ve sağlığımdaki sıkıntılardan ötürü almazlar ise.
Gülümsedim,iyi akşamlar dileyim çıktım.
Eve gelince beyin cerrahımı aradım.Durumu anlattım. Çok mecbur kalınca kan verebilir miyim halama dedim.

Bir kaç soru sordu. Verebilirsin ama bil ki sonrasında halsiz düşersin.Ona göre git hastaneye mümkünse en son seçenek olarak sen gir devreye dedi.
Zaten bir veren en az 3-6 ay veremiyor. Verebilecek olanların da bir çok kriteri oluyor.
O yüzden her ay bu sıkıntı en baştan yaşanıyor.
Şimdilik benim vermem doğru olmayacak çünkü tek başıma sağlıklı iken zor koşturuyorum hastanede bir de ben güçsüz düşersem işlemler nasıl tamamlanacak.
Ama yine de acil istendiğinde kendimi gözüm görmez atarım kan alma odasına.
Kız kardeşim kan grubu uymasına rağmen hastane fobisi olduğundan ve dr görünce kıp kırmızı olup kalp atışı çokkk arttığından kan veremiyor. Daha doğrusu o veriyor da almıyorlar.
Babam kalp hastası olduğu için veriyor ama almıyorlar.
Erkek kardeşim 19 yaşını doldurmadığı için verici olamıyor. Annem bir takım ilaçlar kullanıyor o da olmuyor. Haa zaten her ay tüm gruplardan da kabul edilmiyor sadece a+ lazım oluyor. Bu da demek oluyor ki her ay bize 2 kan veren bağışçı lazım.
Allahım sana sığınıyorum. Ne kadar ömrümüz var bilinmez.Bu ömrü halama en iyi şekilde yaşatabilmek için bize güç,imkan,sağlık ver.
Ve tüm insanlara da kan bağışçısı olmak için merhamet ver. Bir gün kendinize de lazım olabileceği ihtimali aslında öyle kuvvetli ki.
İnsan insanın kanına muhtaç.
Bu konuyu önemseyin.Önemsetin. Kriterleriniz uyuyorsa mutlaka kan verin.Sayenizde biri yaşayacak. Çok önemli değil mi? Bunu bi düşünüverin.!!!


Dün'den Kalanlar 1

Keşke diyorum...Keşke sırtımı yaslayabilsem şimdi.Belki ağrılarım geçer, gözyaşım diner,korkularım hafiflerdi.


Her ay yaşıyoruz gerçi...Ama ben en son 3 ay önce gitmiştim. İlk kan alışıydı. Hastanenin sistemi de değişiyordu.Anormal zorluklar yaşamıştım.
Sonraki aylar daha iyi olduğundan kendi başına gidebilmişti. Bu ay yine fenalaştı. Baya fenalaştı.
Elbette yanında gittim.
Tek başıma  hastaneyi tavaf edip her şeyi hallettim. Sabah 9-15:30 arasında koşturmaktan tek lokma yemediğim için eve geldiğimde binaya girmeden fenalaştım.halam eve çıktı,duracak durumda değildi.Ben biraz kendimi toparlayıp öyle gittim. Hala annemlerin haberi yok.
Bugün ayaklarım dahil sızlamayan yerim olmadığından gidemedim.
Neyse ki dün tüm prosedürü halletmiştim. Bugün hematoloji bölümü kapalı olduğundan kan alacağı kemoterapi katına çıkıp evrakımı kontrol de ettirdim. Eksik yok yarın gelip kanını alabilir dediler.
Bugün annemle babamı yanında gönderdim.
Dayım da fabrikadan iki kan bağışçısı getirecekti.Şu dakikalarda gelmiş,vermişler.

Üzgünüm,yorgunum.Çok bitkinim. Vücudum değil ama ruhum.
Keşke yanımda olsan,sarılabilsem.gücümü toplayıp devam edebilsem...Dediklerim var...
Amma biliyorlar ki o herşeyi tek başına halleder.
Aslında bilmek değil,kolaylarına gelmek diyelim.
Destek olmamak için öyle bir yol bulmuş insanlar. O güçlüdür,onun kimseye ihtiyacı olmaz vs vs
Hı hı öyle...

Bir ben bilirim o sağlıkla o insan şifa bulsun diye nasıl tepindiğimi. Bir beni yaradan Allah.
Neyseki onun sevdiği kullar arasındayım da,destek her daim bana. Ayakta kalıyorsam bunca sıkıntıya rağmen,şükür şükür bin şükür inançlarıma.