Güzellikler Bulaşıcı ise Buyrun Bu Tarafa

Güzel şeyler olmaya devam ediyor. Şükrüm katlandıkça çoğalıyor.Çoğaldıkça bana mutluluk olarak geri dönüyor.
2 gün önce halamın  tahlil sonuçları netleşti. Lösemi değil. Ama diğer insanlardan çok daha yatkın. Her an her şey olabilirmiş. Bizim iliğimiz yüzde 40 küsurlarda çalışırken onun ki yüzde 15 civarında çalışıyormuş. bu da hastalığa yakalanma riskini arttırıyormuş. Bir ilaç varmış-iğne.
Her hafta bir gün 2 kolundan enjekte edilecek bir ilaç varmış. O ilaç kemik iliğinin çalışmasını,bir takım kan değerlerinin yapılabilmesini sağlayacakmış. Ama hiç bir işe yaramaya da bilirmiş.
Her ay kontrole gidilecek duruma bakılacakmış. İşe yaramaz ise yapacak bir şey yokmuş. İşe yarasa bile halsizliğin geçmez denmiş. Allah bilir elbette. Biz tedavinin seyrini olumlu yönde etkilemek adına elimizden ne gelirse onu yapacağız. İyileşmeye sözümüz var...
İlaç parayla alınamayacak,eczanede satılamayan türdenmiş. Özel bir raporla şahsa özel hazırlandı. Bugün eczacılar odasından gidip aldık ilk seansı uyguladık. Şifası da,hali-gücü de  gelir kısa sürede inşallah.
Yarın tekrar Karasuya gidiyorlar.Bu sene hep bir seyahat halindeyiz. Geçen hafta da ben Karasudaydım. 4 günlüğüne acilen gidip döndüm. Ne mi yaptım; ev aldım :)
hala inanmakta zorlansam da ciddi ciddi bir evim oldu benim. Hep hayalini kurduğum,çok ama çok istediğim ev sahibi oldum. Hem de kelepir fiyata,çok uygun şartlarla.Bulamazsın denilen özelliklerde,olmaz denilen fiyata.
Bu konuda beni benden çok tanıyıp destekleyen iki kişiye teşekkürü borç bilirim. Biri on yıl önce blogcu.com sayesinde hayatıma giren,kıymetlim olan Çağlar, diğeri zaman zaman iletişim problemi yaşasak da hep yeri ayrı olan sevgili patronum.
Benden çok bana inanıp destek vermeselerdi bu gün o evin anahtarı benim çantamda duruyor olmazdı.
Ailem tabi ki en baştaydı. Babacım bu sıcakta önce istanbula geldi ardından Karasu'da benle beraber iki gün yemeden içmeden koşturdu,aksiliklerde çözüm yolu buldu,uğraştı didindi beni bir ev sahibi yaptı.Allah yanımda olan,ödeme kolaylığı için dua eden,benimle birlikte sevinen herkesten razı olsun.
4 yıllık kredi borcu çabucak son bulsun.

Başka ne var diye düşünüyorum da... Ne çok şey birikmiş anlatacak,anlatılamayacak,anlatılmak istenen.
Şükrüm de,sabrımda,gayretimde O'nun için.
Bilirim beni hep ayrı sever,ayrı sevindirir,olmadık vakitte yüzüme tebessümler yerleştirir.Umudunu hiç kesme kulum der,ben senin yanındayım başka hiç bir şeye ihtiyacın yok. Elini kalbine koy,gözlerini kapat ve benden iste.sonra bekle.Sabret,umut et.Hayal kur. İnce ince işle. sonraaa tadını çıkar... Hayatın özeti bu kadar olsa. Aradaki can acıtıcı meseleler hiç yaşanmasa...Ama o zaman da mükafatlara bu denli sevinemezdik herhalde.
Şükrümüz bu denli kalpten gelmez,dil doldurmazdı.
Yazıyı bağlayamayan bir blogger görmektesiniz. Hayatının son bir yılında yaşadıklarından dolayı aklı karışmış,son bir ayda yaşadığı mutluluklar bulutların üzerine taşımış bir blogger. Mazur görün...İyi bakın,iyi görün... Sevgiyle kalın...

Uyuyan Guzel

Cocukluguma dayanir bu huyum.

Uyuyan bir yakinimi seyretmeye bayilirim. 

Kucucuk bir cocuktum uc katli aile apartmanimizda sadece dis sokak kapisi kapaliydi. Daire anahtarlari kapilarda takili ve kapilarimiz hep acikti. Hasta bir bebek ve cocuktum. Iyilesemeyecek kadar hasta tedavisi bulunamayacak kadar caresiz. Ama umutlu.

Gunde saymadigim kadar babaanneme iner cikardim. Huzurdu onun evi. Huzurdu ona sarilmak, huzurdu bir iki kelam sohbet etmek. Huzurdu varliginin orada oylece durdugunu bilmek. O hep evdeydi. O hep baktigim yerdeydi. Hep benim babaannemdi. Hep sevgi dolu, hep iyiydi. 

Oglen uykusu vardi gunde bir saat kadar. Merdivenlerden sessizce iner uyudumu acaba diye odaya yavasca girerdim. Uyuyor ise eve cikmaz karsisina gecer izlerdim. 

Oturma odasinda ise karsidaki cekyata oturur, yatak odasinda uyuyor ise dakikalarca karsisinda durur izlerdim.

Onun zaten melekle es deger bir kalbi vardi. Ama uyurken daha da tatli ve masumdu. Acaba her insan onun kadar guzel uyur muydu? Ne zaman bir yakinim yanimda uyusa izlemelere doyamamam bundan oturudur. Kardesim, annem, babam, arkadasim...farketmez. Seviyor olusuma siginip, izlendigini anlayip uyanana kadar ya da odadan kovulana dek:) izlerim. Uyuyan bilmez zihnimin nerelere gittigini. O ani pamuklara sarip saklamak isterim. Ama olmaz... Zaman acimasizdir. Tum guzellikleri once gozler onune serip sonra aliverir elimizden. Tipki babaannemin simdi cennette olmasi gibi.

Sukur ki icimde tek bir keskeye yer birakmadan ugurladik onu bu dunyadan. Tum sevdiklerimizle cok guzel gunler yasarken, hicc keskelere yer ayirmayalim lutfen. Kiymet bilelim. Cok gec olmadan...

Veee tavsiye ederim efenimm, izleyin... Bi de uyurken izleyin sevdiklerinizi. Sevip kirildiklarinizi. Sevip de kizgin olduklarinizi. Izleyin de gorun, uyurkenki masumluklarini. Hayat o kadar iste. Bir uyku arasi. 

Mutluluk (.)

Teșekkür ederim Allah'ım.Çok ama çok teșekkür ederim.
Hayalini kurarken bile kalpten inanamadığım, asla olmaz ya yine de nolur Allah'im... Diye devam ettiğim șeyi gerçek kıldığın için minnettarım.Bugun, yarın, hep. Ömrümün sonuna dek.  🙏

O Bir Cümle

Geçmişten bugüne zihnime yapışan bir cümle.


Aklıma geldikçe mutlu eden ve hatta duygulanmama sebep olan.Yalnız değilsin hissini kalbime yapıştıran o bir cümle. Söyleyen gayet normal zikretti belki ama benim duymaya ihtiyacım olan,çok kıymetli bir hediye gibiydi.

Ne miydi o cümle? Dedim ya çok sıradan söyleniveren ama söylenenin kalbinde çiçekler açtırıp gözlerini dolduracak cinsten.
Bazı insanlar,bazı ilişkiler,bazı söylenenler fazlasıyla kıymetli.
Tabi buna oranla üzüntüleri,kırgınlıkları da bir o kadar katmerli...