Koptum Yine Dalgalanıyorum Beeenn

 Uzun süren rahatsızlığım sebebiyle nişana katılamadım.

Ama her anını yaşadım diyebilirim. Detayları almayı-vermeyi severim.

gidemediğim yerlere gitmiş gibi olmayı, gidemedikleri yerlere götürmeyi severim.

Şimdi iyiyim. 

Melike bugün 55 günlük.

Aşkımız 55 gündür aralıksız devam ediyor. Bir ömür sürmesine niyet ettik. Yani ben ettim, o da etmiştir diye düşünüyorum. 

İnsanlara karşı bir güven problemi yaşıyorum. Ayrıca uzun uzun dalıp gidiyorum. Bana kalsa çook daha derin ve uzun dalacağım da,fırsat bulamıyorum :)

Tam dalmış iken,al teyzesi Melike seni istiyor sesi kulağımda yankılanıyor.

Tam kız evine gidiyor, annemin benden beklentileri oluyor. Hiç bir şey olmasa dizi kritiği yapmak istiyor.

Kalabalık aile olmak harika bir şey. Bunu hep söylüyorum ama bazı zamanlarda daha da önemli oluyor.

Kalabalık aile demişken; halamın vefaatının 2 yıl dönümü yaklaşıyor.

Her bunu hatırladığımda,ve her gün onu anarak güne başladığımda,gün içindeki irili ufaklı detaylarda aklıma geldiiğinde,gözyaşlarım içime akıyor. Alışamıyorum adostlar.

İlk günden beri,ne bu dik duruş bi acını yaşasana diyen dostlarımın aksine ben içimden içimden öyle derinden yaşıyorum ki aslında. Göstermekte,görünmesiyse mesele. O yok bende. O zaman da yoktu,şimdi de.

Ölümde de yok,ayrılıkta da.

Ben böyleyim. Her daim dik,her daim kontrolcü,her daim herkese olması gereken desteği veren tarafım.

Yaşamak dediğin anı kaçırmamak olmalı. 

Yas tutma süresi uzun sürerse kendinden gereksiz yere fazlasıyla ödün vermiş oluyorsun,çok iyi biliyorum ve ben bu hayatı 2 kişilik yaşıyorum.

Her gün,her detayda dedemi ve babaannemi anmadan yapamadığım gibi,halam için bizzat ve tastamam yaşıyorum.

Bir şey olunca o ne derdi diye düşünmeme gerek kalmadan kulağımda yankı buluyor sesi.

Bir eli hep sırtımda sanki.

Ondan kalanları hep ben topladığımdan mıdır bilmem,ona benziyorum epeydir.

fiziğim,saçım,duruşum,davranışım,hane içinde aldığım sorumluluklarım.

Sanki halamım.

Ahh benim güçlü kızım diye severdi beni. Daha da güçlendim meleğim.

Ölülerin hep bizi gördüklerine inandım;doğrusu nedir bilmem. Ve onlar beni izlerken asla üzüldüğümü görmesinler. İnsan çok kıymet verdiklerinin üzülmesine dayanamaz bilirim. O yüzden ben de en çok onlar için daha iyi yaşamaya özen gösteriyorum. 

Daha iyi,daha mutlu,daha verimli,daha kaliteli...İyi olan ve varsa daha daha daha.

Benden gitmelerine üzülürken,bana kattıklarına minnettarım.

Nereden geldik buraya bilmiyorum inanın. Zaten ben başlarken de ne yazacağımı planlamamıştım. 

Böyle kopuk yazıların hastasıyım :)