Bu Ne Menen Enerji

Yazmayı özledim.
Sanarsınız ki yıllar evvel son cümlemi not düşmüş idim.Halbu ki saatler geçmiyor ki bir yerlere not düşüyorum kalbimden geçen kelimeleri.
Anlatmak istediğim hep çok şey vardır benim. Ve hiç bir şey yoktur aslında hep derim; cürmüm kadar yer işgal ederim.Eh nihayetinde ufacık bir insancığım.
Diyorlar ki nasıl dayanıyorsun hayatın sana verdiklerine.
Ne yapayım? İsyan edince düzelecek mi şartlar?Ben mutlu olmayı seçiyorum. Hastamıyım, canım mı sıkkın, çok mu üzdü birileri, bir şeye mi kızdım, kırdı mı en sevdiğim insan...Ben mutlu olmaya odaklıyım. Yapabildiğim kadar,olabildiği kadar kısa tutmaya çalışıyorum bu olumsuz ruh halini.
Varsın deli desinler..Denge mi sorgulasınlar...Nereden geliyor bu enerji deyip dursunlar...

Bir ben var benden içeri...
Ben mutlu olmayı hak ettiğimi biliyorum. Ve kendimi sevdiğim herkesi mutlu etmeye adıyorum.
Evet zor dayanıyorum şuan. Duvarlara vura vura,birine sarılıp onu hırpalaya hırpalaya ağlamak istiyorum. Öte yandan kendime bir tokat atıp,kendime getiriyorum. Sadece zaman diyorum... Zaman düze çıkaracak seni. Sabretmek zorundasın.Başka yolun var mı?
Yerinden kalkamıyor musun, kalk.
Konuşacak halin yok mu, konuş.
Yürüyünce canın mı yanıyor,yansın,yürü.
Git gidebildiğin kadar.Sen sınırlarını zorla.Zorla ki düzelsin şartlar.Gelsin şifa,gelsin iyilik,gelsin mutluluk.Aa pardon o zaten senin varoluşunda var.
Fark et kendini. Geç olmadan yaşa. İnsanlar konuşur, sen yaşa.
Ya da ben delirdim sen aldırma.
Tek bildiğim; hayatımı ilmek ilmek kendi ellerimle ve doğrularımla şekillendirdiğim.
Mucizeler kapısından ben böyle geçtim. Yerinizde olsam,bana kulak verirdim.