Ter

 Dün beni kadıköyde görenler,metroda(evet evet artık metroya biniyorum çünkü otobüs yok),sonrasında minibüste denk gelenler,elimde pespembe bir yelpazeyle canı çıkmaya az kalmış bir insancık olarak gözlerini açarak baktılar.  Çünkü aşırı terliyorum ve bunun yılın en sıcak gününde km lerce öteye gitmemle çok ilgisi yok. Şuan oturduğum yerde damla damla ter döküyorum ki bu ancak etrafımdaki bir iki insanda gördüğüm bir şeydi. Hayat kalitesinin nasıl gerilediğini daha da iyi anlıyorum şimdi.
Çok şükür ki ter bezlerim iyi çalışıyor demek ki. Bir de böyle bakmak lazım. Şükür çok şükür her hale. Soğuk sudan kısılan sese bile.