Onu Dansa Kaldırdım

 Hayatla dans ettiğim bir gündü.

...

Tam 5 ay sonra iletişim kurduk. Kurmak durumunda kaldık. Kısa cümlelerle birbirimize derdimizi anlattık.

Günler önce buluşma teklif etti. Konuyu da bir parça söyledi. Stres seviyemi ölçebilen bir cihaz olsaydı bozulabilirdi akımdan. Yılbaşı gecemi de mahfetti bu sebepten.

Bu sabah dedim ki yola çıkarken,bu işi bilen sensin. Enerji uzmanı olan sensin. Tersine cevirebilirsin. Sen kendinden eminsin. Bırak o tedirgin olsun. Sen tüm ahenginle orada bulun ve konuşmanın gidişatına göre kararını ver. Onun baskısına asla aldırma. Laf çarparsa duyma. Sen her şey yolundaymış gibi davran. Mış gibi yapınca,biliyorsun ki öyle olur sonunda. Hadi göreyim seni. Reiki ve dualarınla da koru kendini. İletişimini ve enerjini de koy cebine, hadi güle güle . Dedim kendime.

Kapıyı o açtı. Beni davet eden kendisi olmasına rağmen ne yapacağını şaşırdı. İtiraf etmeliyim ki ben de son derece renkli bir giriş yapmadım. Merhaba diyebildim sadece dudaklarım yarı kapalı,kendimden emin ama pek de sıcak olmayan bir şekilde. Ben içeri girip üstümü soyunurken,o kahvaltısına devam etti. Bana arkası dönüktü. Baktım o benle ilgilenmiyor,hareketlerimi yavaşlattım. Çok yavaşça montunu astım. Çantamı bir masanın üstüne yavaşça koydum. İçinden telefonlarımı çıkardım ve bir müşteri yazmış,aramış mı diye kontrol ettim. Ardından patronumun odasına gidip selam verdim. Orada kalmadım. Tekrar koridora gelip,onun masasının karşısında durarak diğer arkadaşlarla ayak üstü sohbet ettim. O esnada sofrasını aynı yavaşlıkla topladı. Sizin zamanınız az, hadi gelin konuşalım dedi. Yoo dedim az değil. 1-2 saat buradayım. İşiniz varsa hiç acele etmeyin,beklerim. Yok dedi buyrun. Buyurdum. Oturduğum yeri beğenmedi karşısına oturmamı istedi.:) Tabii dedim,oturdum. Bana yaptığı teklifi detaylandırdı. Dikkat edin diretti demiyorum. Ki başka türlüsü ona pek ters yani. Gayet kibar ve benim düşüncemi önemser şekilde konuştu. Hatta bir ara patronum bana takılıp espiri yapınca nasıl o da atlamadan durabildi şaşkınım. Benim hoşnut olmadığım bir konuda ikisi de üzerime gelmeyi severdi. Pek bı ciddiydi,asla kırıcı olmadığı gibi espiri bile yapmadı. Ben ne kadar güler yüzlü ve hareketli konuştuysam o o kadar ciddi ve tedirgindi. Tam da olması gerektiği gibi. Bir özür bekledim mi evet bekledim,yalan yok. Süreç boyunca söyledikleri,yaptıkları ve yapmadıklarıyla kendisine çok kırgınım. Ama bu gün hem yaptığım iş açısından,hem de aldığım eğitimler açısından profosyonel şekilde hareket ettim. Enerjiyi çevirdim. Artık huzursuz olan taraf ben değildim. Kelimelerini özenle seçmek zorunda kalan da ben değildim. Aman bir hata yapmayayım da ortalık gerilmesin diye düşünen hiiç ben değildim. Hatalı hatasını pekala farkındaydı. Kendi kendine çözümler üretmiş,tam da karşımdaydı. Fiziken özür dilemedi. Ama yaptığı ve gösterdiği her tavırda özür'lü olanın kendisi olduğu çok belliydi. Bu da bana şimdilik yetti.

Daha çok şey var da anlatamıyorum burada. Ruhsal olarak, o iletişim kurmak istemediğim adamla dans ettiğim bir gündü. Ben çok eğlenirken,kendisinin bir hayli yorulduğunu ve afalladığını açıklıkla söyleyebilirim. Bundan sonrası ne olur bilinmez. Ama bu gün bir miladdı belki. Uzlaşmaya falan değil. Aynı ip üstünde bir birimizi itmeden ve düşürmeye çalışmadan ve hatta tutup destekleyerek yürüyebilecegimizi gördüğümüz bir gün oldu. Yani o da görebildi inşallah. Yarın kendine gelip günü bı değerlendirdiğinde farkeder diye düşünüyorum. Ya da kendisi bilir. Afallayarak da olur bana kabul. Bu halini sevdim. Sersem,afallamış,hamleleri yarım kalmış. Ne yapsa karşısındakine geçmiyor. Onun aklından taş atmak geçerken karşıdan güller yağıyor falan. Ben çok eğlenirken,birileri için epey zor bir gündü,gerçekten. İkimizde bunu çoktan haketmiştik.