İki önceki konunun devamı olan bir yazı bu.
Sevgiyle sarılmak yetmemiş belli ki. Tokatın devamı geldi. Bana da aydınlanma geldi o anda. "Hımm demek ki konuşmak yeterli değil. Çocuğun içinde çözümleyemediği bir konu var ve dışa nasıl vuracağını bilemiyor. O masum zihnine takılanları ancak böyle açığa vuruyor o zaman bunu yok etmek yerine dönüştürelim." Dedim. Melikecim seni anlıyorum diyip bana vuran eli aldım ellerimin arasına. Avuç içlerini öptüm. Canın vurmak istiyor. Ben de bir şeylere kızsam,üzülsem ya da anlatamasam vurmak isteyebilirdim. Ama insanların,hayvanların canı yanar. Allah kimsenin canı yansın istemez biz de Allahı çok seviyoruz dimi? O zaman insanlara,hayvanlara ve kendimize vurmayalım. Gel benimle,tut elimi. Bak şimdi bu yastık var ya bizim vurma yastığımız olsun. Canımız vurmak istediğinde bu ya da başka bi yastığa vuralım. Ben şuan vurmak istiyorum mesela. Hadi gel beraber deneyelim. Denedik,başardık,dönüştürdük. Şükürler olsun bu konuyu hallettik. Allah'ım teyzelik yer yer delilik. Yer yer bilgelik. Bazen de ne yapacağını asla bilmemelik. O zamanda tam bir empatiklik.
5 yorum:
Ne güzel kırmadan dökmeden halletemişsiniz hep aklımda tutacağım bu yazıyı :)
Dear Monarosa; genel olarak hayata akrsi bakış açım bu şekilde.Yani kırıp dökmek yerine dönüştürmeyi tercih ediyorum. Bir kez daha ise yaramasina sevindim. Yorumuna çok memnun oldum. İhtiyaç halinde faydam olursa ne mutlu bana. Bugün bir başka konuyu daha bu şekilde dönüştürdük onu da anlatayim bı ara inşallah :)
ooo iyimiş tokat yastığı fikri :)
:) O yastıktan bi adet de bana lazım dicem de beni kesmez ben büyük boy yatak falan alayım sinirden üzerinde tepinmelik.
Deeptone; ;) bende daha ne fikirler var deep.
Dövüşürken hanımefendi değilim; kum torbası da olabilir mesela.
Ama yatakta zıplama fikri de çok hoşuma gitti. Yarın da bunu deneyelim biraz enerjimizi atalım cidden.:)
Yorum Gönder