Melike Yürüyor

 Melike artık yürüyor. Geçen hafta bir gün benimle başbaşa kalmıştı. O gün elinden tutup evin icinde uzun uzun yürümeye başlamıştık.

O güne dek sadece 1-2 adım atıyordu. Şimdi salonun içinde tek başına yuruyebiliyor. Ama dışarı çıkacaksa elini uzatıyor,elimi tutuyor ve beraber evi tekrar ve tekrar dolaşıyoruz.

Gözyaşım pıt. Çok kez pıt. Ve nedendir bilmem,kimsenin de elinden tutup yürümüyor,illa ben. Aslında ilk adımlarını benimle atsın istemezdim. Ayak ritimlerini bana göre ayarlamasın diye. Ama o ne derse o. Tiyzicimm diyip elini uzatınca, tutmayıp naparsın? Alıp o eli kalbime yerleştiresim geliyor da,dizginliyorum kendimi. Olabildiğince işte.

Sonsu şükür seni bize verene. Beni sana teyze edene. Sana teyzelik yapabilme fırsatı sunana.

Halam

 Bu gün günlerden halam.

3 yıl oldu vefaat edeli. Her gün aklımda,her gün anılarımda ve yaşantımın her evresinde.

Bir kokuda,bir yemekte,bir sözde vsvsvs.

Sabah gözümü açtığımda 2 whatsap mesajı vardı.

Bu gün halanın ölüm yıldönümü. Yanındayım,sana sıkı sıkı sarılsam acını hafifletmez ama iyi gelir minvalinde cümleler yazmış canımın içleri.

Varlıklarına nasıl şükretsem bilmem ki.

Bir başka haftasonu

 Annemler persembeden karasuya gitti Merve in evine geçen ay lağım basmıştı, bı dolaşmaları lazımdı. O gün melikeye ben baktım. Ertesi gün de aşısı için annesi izinli olacaktı. Perşembe akşamı babam aradı. Yönetici onu aramış. Mervenin oturduğu evde su tesisatında kaçak varmış acil bir şeyler yapın demiş. Perşembe gecesi usta bulundu,abla sabah 8de bende olur musun diye arandım. Gece doğan 2:15de işten eve geldi. Yemeğini hazırlayıp yattım. Cuma sabah 8 de oradaydım.  Akşam 8e kadar sürdü işlemler. Bir seramik çıkacaktı,tüm koridor,mutfak ve balkonun tadilat görmesine karar verildi. Hasar büyüktü. Marangozlar da geldi mutfak dolapları söküldü. Onları boşaltıp,salonun ortasına yığdık. 14aylik çocukla  sadece koltukta ve halinin üstünde oyalanmak ki salonda battı çünkü. Oldukça zordu ama hem Allah hem de Melike çok yardım etti.

İş bitti. Mervede kalmak zorundaydım çünkü cumartesi sabah seramik ustası gelicekti ve damat mesaiye gitmesi gerekti. Onu da hallettik. Mutfak dolapları takılamadı. Yerlerin kuruması lazımmış. Yarın gelicekmis marangozlar ama saat belli değil. Akşam yemeğini Mervede yiyip, doğana da getirip eve geldim. Evde bir golden ve işten gelecek bı kardeş var çünkü. Yorgunluktan geri gidemedim. Duş alıp biraz dinlenip bir şeyler yiyince saat şimdi 00:01. Yarın dinlenmek istedim ama olmayacak gibi. İşin büyüğü yarın. Adamlar vakitlice gelirse biz de yerleşiriz insallah. Annemsiz çok zor oldu ama halledebildim. Her açıdan Merve'ye destek olduğumu hissettim. 

Bu yorgunluğun üstüne,Melike'nin odasinda oynarken,kafamı kalorifer peteğine çarptım  çocuk korkmasın ve üzülmesin diye sızlanamadım ama dünya bir süreliğine pek kötü bı yer oldu bana. İyiyim şimdi. Merveye gitmeden bir gece önce duşa girip alamadan çıktığım vakitte başım öyle dönmüştü ki,bugün iyiyim diyebiliyorum bu kazadan sonra bile.

Daha anlatacak çok şey var ama ilk aklıma gelenler bunlar. Öyle çok şükrettim ki şu iki günde. Gücüme,sağlığıma,varlığıma,aileme ve beni bu gün bu hale getiren her şeye.

Hep güçlü olmak lazım ama bu ara ben daha çok. Annem sürekli anneanneme gitmek zorunda. Karasuyada aynı şekilde. Mecburiyetler var. Sorumluluklar. Arkada kalanları toplamak gerek.  Allah'ım gücümü arttır. Maddi ve manevi olanı katla.  

Bir dee yarın Merve'ye gidecek gücü ver bana.

Çok olmazsam eğer,orada iş güç yapacak enerjiyi de rica edeceğim senden :)

Kadıköy

 İşler çok yoğundu. Google reklamlarını açık unutmuşlar,çok yığılma oldu. Evden bir türlü çıkamadım. Akşamüstü kadiköydeydim. Tadilattan ayakkabılarımı aldım. Kışın 50-60tl tutan tadilat şimdi 250tl tuttu ağzım açık kaldı. Pek yakınında,yolumun üzerindeki kitapçıya uğrayıp o kediyi sevmek istedim. Yoktu. Biraz bekledim,bakındım ama göremedim. Halbuki geleceğim demiştim. O da beni sevdi sanıyordum,ayaklarıma dolanmasından,oyunlar yapmasından belliydi. Yanıldım demek ki. (Bu arada orada tanesi 3tl ye çocuk kitapları var köy okullarına göndermek için ben aldım aklınızda olsun) Sonra Karaköy iskelesinin üstündeki İstanbul cafeye gidip kahve alıp uzun uzun kitap okumak istedim. Kahve makinası bozuktu. Limonata ve su aldım. Oturacak hiç boş yer yoktu. Elinde bir şey yiyip içerek dolaşmayı sevmeyen biri olarak pek zorlansam da iyi geldi o sıcakta. E 10duragina geldim uzun uzun bekledim. Otobüs gelmeyince diğer uçtaki 16kh ye gittim. Daha uzunca da orada bekledim o da gelmedi. Saatleri geçti üstelik. Tekrar e10 durağına geldim bekledim. Biri dedi ki önümüzdeki iki sefer iptal olmuş. Tekrar 16kh durağına yürüdüm. Yaklaşık yarım saatte orada bekledim. Sonra bindim yaklaşık 2 saatte evime geldim. Yol boyu doğum gününün icadı kitabını okudum. Yol nasıl geçti anlamadım. Gelirken hazır yemek alıp eve girdim. Ayaklarımın üstüne basamıyordum artık. Doğan işten gece 2de çıkacaktı. Onun yemeğini hallettim,o gelince tabağını eline verip uykuya geçtim.

Neden ?

 Ben onca yolu geldim; sen niye orada değildin ?

Kadıköy

 Yarın Kadıköy'de olmam lazım. Aslında bugün gitmem gerekiyordu ama yorgundum yarına kaldı.

Bir yanım bak ne güzel kendinle başbaşa bir gün geçirirsin gitmisken diyor,seviniyor. Bir yanım,amann işini 5dk da halleder dönersin,tek başına oraların bı tadı yok ki diyor.

Fotoğraf

 Çok sevdiklerimin fotoğraflarına ihtiyaç duymuyorum. Yakınımda oldukları için değil, yakınımdayken zihnimle fotoğraflarını çekip kalbime sakladığım için. Çünkü her bir an benim için çok kıymetli. Yaşayıp geçmiyor,zihnime ve kalbime o anları ve o suretleri kopyalıyorum.

Özleyince ya da modum düşükse gözlerimi kapatıp o fotoğrafı görüyor ve yükseliyorum.

Ve sonsuz kez şükrediyorum o anları ve anıları yaşayabildiğime.

İyi Olun Tamam mı ?

 Halamın vefaatından sonra çok korkuyorum sevdiklerime bir şey olacak diye.

İki kardeşim de ev aldılar. Bizim ev tam ortada ve onlar bir buçuk kilometre uzağımızda. Yaklaşık 2-3 aydır babam bu evlerin tadilatı için aşırı yoruldu. 

Geçen gün dedim ki biliyorum olması gereken bu. Süreç bunu gerektiriyor ama ben korkuyorum. Sana bir şey olacak diye aklım çıkıyor. Nolur kendine dikkat et. Nasıl olacak bilmiyorum ama nolur dikkat et.

Annem çok yorulduğunu söylediğinde de aynı şeyi dedim. Korkuyorum anne. Halamda sonra sevdiklerime bir şey olacak diye ödüm koyuyor nolur dikkat et.

Evet bunu ilk kez söyledim ama aklımdan ve kalbimden hiç çıkmayan bir konu aslında. 

Tüm sevdiklerim iyi olsun,sağlıklı ve sağ olsun varsın uzak olsunlar,varsın gorusmeyelim ama herkesin iyi olduğunu bileyim istiyorum. Aklım çıkıyor birine bir şey olacak da kaybedeceğim diye.

Babam da annem de çok etkilendi çünkü hiç bilmezler benim hayata karşı tedrginliklerimi. Bildiler mecburen. Daha fazla tutamadım içimde. Öyle işte. Benim de içimde halledemediklerim var. Altından kalkamadıklarım, altında kaldıklarım var.

Hayat. Her duyguyla baş edecek güçte değiliz. Çünkü insanız. Çünkü yaşam. Çünkü hayat.

Sağolun. Varolun. İyi olun. Tamam mı ?

17 sene

 Bir şeyi hatırladım,paylaşmam lazım.

Blog yazmaya başlayalı,Ekim ayında tam tam 17 sene olacakmış. 

17 sene 

Blogcu.com dan, blogger.com a.

Hayatımın cokk önemli bir evresi.

Vay vay vay...

Her Şey Yolunda

Babalarımız kuzen bizim. Bu zamanda böylesi bağlılık nasıl oluyor şaşıyorum bazen. 

Bengü abla

Gençliğinde Arzum Onan a ne çok benzerdi. 

Şimdi de çok güzel tabi. 

Hep severdim de,halamın vefaat zamanında bana olan desteği bir başka yakınlaştırdı bizi. Ablam gibi oldu. Enn yakınımdaydı, o ve Nurgül 

Bugün aradı Bengü abla. 

Tülin halamın sana selamı var dedi. 

Yanlış mı anladım acaba hayatta olan ama görüşmediğim halamı mı söylüyordu ki diye düşündüm bı an. Yooo öyle değildi.

Sonra tüylerimi diken diken eden konuşmasına devam etti.

Halamızı rüyamda gördüm dedi.

Sana mesaj vermek istiyor gibiydi. Çok iyiydi ve iyi olmanı istiyordu. 

Detaylıca anlattı rüyasını. Konuştuk biraz.

Ne iyi geldi. O zaten hep iyi gelir bana. Varlığı yükseltir hepimizi,her zaman.

Ne güzeldir ki o da benim için aynı şeyleri söyler pek sık. Çok şükür.

Ben de dün gece rüyamda arkadaşımın vefaat etmiş babasını ve hayatta olan ama hiç tanışmadığım annesini gördüm.

Öyle duygusal bir rüyaydı ki,tabi ki anlatmayacağım asla. Ama çok etkilendim. Hemen akşamına da Bengü abla halamı anlatınca o gergin,üzgün halim gitti. Pamuk gibi oldum. Tam da "onların" istedikleri gibi.

Öyle güzeldi ki her biri ve her birinin söyledikleri. Toparlanmak zorunda bıraktılar beni. Onları orada rahatsız etmişim belli ki. Yapma kızım dediler,üzme bu kadar kendini. Tamam peki.

Siz huzurla uyuyun ben buraları idare ederim evelallah. Hem zaten o da dedi,yarın halledeceğiz her şeyi.

Hayat zaten çok güzel. Her şey yolunda. Güneş hala doğudan doğuyor,batıdan batıyor. Ay hala geceyi aydınlatmaya devam ediyor. Elhamdülillah.

🙏🙏🙏

Anılar ve Eski Dostluklar İyi ki Var

 Yıllar yıllar öncesinde benim için yazılmış bir yazıya denk geldim.

Bildiğim,her cümlesini ezber ettiğim,öyle ki ne zaman moralim bozuk olsa o cümlelere sarıldığım bir yazı.

Yazan kişi bunu hiç bir zaman bilmedi,bilmeyecek.  Ama benim için ciddi motivasyon içeriyor.

Bu aralarda ruhum çok hassas. Kendime sarılacak,sığınacak cümleler,durumlar arıyorum. buluyorum da. Arayan bulur lafını hep çok sevmişimdir. Çok doğru bulmuşumdur. İnsan neyi ararsa onu bulur.

Şükür ki,beni motive eden, yükselten çok şey var yaşamımda.

Neyse işte. Biraz dağıttı ama çok çok iyi geldi.  Bu ara ne zaman kendimi keyifsiz hissetsem,hoopp geçmiş güzel bir anıya gidiyor bir süre orada kalıyorum. Çok iyi geliyor,tavsiye ederim.
Ruhunuza iyi gelenleriniz çok olsun ve kıymetini bildikleriniz.

İyi olan her şeyin kıymetini bilin ve onu koruyup kollayın. Bunu kendiniz için yapın.İyi insanlar,çıkarsız dostlar sizi hep yükseltir. Sizi sizden daha çok düşünenlere bir sarılın bir daha bırakmayın. Her ne olursa olsun kendiniz için onları çekim alanınızdan ayırmayın.

Bence yani. Ben bunun için çok çaba gösteriyorum.

Seviyoommm

Sofraya uzanmak istedi. Ne istiyorsun kızım,ne vereyim sana dedim. Her gün kahvaltıdan sonra bir kaç çay kaşığı yedirdiğim tahin pekmezi gösterdi. "Seviyoommm" dedi. Yine beni şoke etti. vereyim kızım,seviyorsan bol bol ye dedim.

Sonra düşündüm de ne basit bir ifade. Ondan ver,ondan yiyeceğim,istiyorum vsvv değil. Seviyoomm.

Sevdiğin şeyi çok net göstermek,ifade etmek ve onu istemek. Damağında sevdiğin şeylerin tadını hissetmek istemek.

14 aylık bir kız çocuğu, bana bu gün de çok şey öğretti. Şükürler olsun ki onun teyzesiyim.

Nerden Nereye Sonsuz Şükürle

Hayatım boyunca hep sorumluluk sahibiyim ve paranın değerini de yönetimini de bildim. Ee artık yaşlar da malum zaten, bilelim bir zahmet. Ama aileyle yaşayınca sorumluluğun büyüğü anne babada oluyor yaş kaç olsa.

Son 4 aydır öyle değil. Tam anlamıyla tüm geçim sorumluluğu bende. Bir kaç ay daha öyle olacak çok belli.

Bunu yakınarak söylemiyorum. Tam aksine sonsuz şükürle yazıyorum.

Zorlanıyorum,asla su gibi akmıyor süreç. Ama öyle mutluyum ki sonuçtan. Nerden nereye diyorum. Ne halden nasıl hallere. Çok şükür. Eve,aileye herkese yetisebiliyor, sanıyorum ki eksiksiz kapatabiliyorum ayları.

Bunun için sürekli bir beyin fırtınasındayım. Neyi nasıl yaparsam daha kolay ve verimli olur vs.

Bu yazıyı da şimdi internetten bulaşık makinası tabletini sipariş verirken yazıyorum :)

Diğer alınacak elzem seyleri de listeledim. Sıraya koydum,yarın halledeceğim.

Bu arada süreci takip edip merak edenler varsa muhasebeyle aramız hala berbat ve hala prim listemi hesaplamadıkları için ödeme alamadım.

Ve hala çok sakinim,beklemedeyim.

Sular durulduğunda ortada onların yaptığı çirkinlikler kalsın,benim söylediğim negatif söylemler değil. Bunun için ben iyi tarafta sabırla dik durmaya devam ediyorum.

Bir profesyonel olun ya. Bı becerin bunu. Bu yasa gelip,bir iş sahibi olup hala amatörce hareket etmek ne. Allah aşkına ne.

Bir iş ilişkisi varsa aramızda,iki kalem işi yapmak,bir merhaba tamam peki demek falan normal yani. Olması gereken.

Niye zoru seciyorsunuz?

Öğrendim ki(!)

 Son zamanda yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var.

Kimse kimseye her şeyini anlatabilecek kadar güvenip bağlanmamalı. Sonra bir şekilde o iletişim ortadan kalkınca,insan napacağını bilemiyor. Yani bir şey olunca gerçekten ne yöne döneceğini,nasıl tavır takınacağını düşünüp duruyorsun.  Kendin kendine yetiyorsun o ayrı tabi zaten de,alışkanlıklar bir de. Her şeye rağmen alışkanlıklar. 

Başka türlüsünü bilmediğin haller. Elin,kolun,aklın,fikrin,ruhun,beynin olmuş insanlar. Hayat bu ya ilişkiler bitebilir çok normal. Ama demek istediğim sonrası. Yaşam devam ediyor ve sen karşılaştığın, zorlandığın durumlarda ne yapacağını bilemiyorsun. Öğrenilir tabi ki. Öğreniyoruz da. Böyle böyle büyüyor,gelişiyoruz. 

 ....

Yarın annemler gelir. İki gündür yalnızdım. Çok sıkıldım. Yalnızlığı sevdiğimi sanırdım. Pek de gerek yokmuş.  Evde ses olması pek güzelmiş keza TV bile açmadan oturan insanım ben. Şimdi biraz uyuyabilirsem sabah artık biraz kitap okumam lazım. İyice saldım. Rutinleri hale yola koymak güzeldir,önemlidir. Olması gerekendir.

Rutierinizi sevin. Sevmediklerinizi değiştirin.

Sevgiler. 😇

 

Haklı Olmanın Huzuru

 Aylar sonra ilk kez konuştuk. Yaklaşık iki buçuk saat kadar. Her zamanki gibi önce o anlattı uzun uzun olan bitenleri. Konuşmaya çok ihtiyacı vardı. Dinleyeceğimden çok emin aradı. Hatta ilk aradığında sabah öyle erkendi ki duydum ama açamadım. Ayık olmalıydım ki,onu ilgiyle dinlemeliydim. Akşam üstü tekrar aradı. Anlattı,anlattı. Sonra sende ne var ne yok dedi. Konu başlıklarını verince ben, dumur oldu.

Sen bunları yaşarken ben neredeydim dedi;  hayıflandı durdu önce. 

 Anlattıklarımdan sonra vay be dedi. Sen bu kararları alabilir miydin. Neler yaşattılar da sen bu keskin çizgileri çekmek zorunda hissettin.

Bu ne ki dedim bu ne ki. Ben aslında hiç bir şey anlatmadım ki daha.

Sonra dedi ki beni dinle. Her zaman konuşmayı çok sever zaten. Ben de onu dinlemeyi. Ama hayır dedim ben anlatacağım önce. Sen beni dinle. Sus dedi. Lütfen sus ve 2dk beni dinle.

Ben dinlemesini söylerken öyle aciz bı tondaydim ki,bana sarıl dedim adeta. Bana yardım et nolur. Demediklerimi anladı ki; bak dedi burda bunu söylemişsin iyi yapmışsın ama çok daha fazlası olduğu belli, susma. Yapma bunu susma. Bana anlatmadığın çok şey olduğunu farkındayım. Ama anlattığın kadarını bile ona söylemediğini de biliyorum. Yapma. Kimsenin huzurunu kendininkinden önde tutma.

Konuştu,konuştu,konuştu. Ve ben bu ay ikinci defa biri beni anlıyor diye göz yaşlarına boğuldum.

Soylediklerinde ciddi olamazsın dedi. Gerçekten bu süreci normal kabul edemezsin,olsun varsın halledilir diyemezsin,huzur içinde arkana yaslanamazsın. Valla öyleyim dedim. İnsanların çıiğliğini,pis ruhlarindan akan kelimeleri arkama yaslandım da izliyorum. Vallahi de billahi de huzurluyum. Çünkü ben çizgimi bozmadım.

Ben konuşmadım. Kimseyi kimseye şikayet edip,cirkince gülmedim.

Allah'a havale edip bekliyorum.  Öyle de huzurluyum. 

Olan biten her şeye rağmen mi dedi. Vallahi de her şeye rağmen dedim. Çünkü ben haklıyım. Ben doğruyum. Ben ahlaklı davranan ve iyi niyetle hareket edenim. Evet çok üzüldüm. Evet bilinçli üzüyorlar.  Evet altından kalkması hiç kolay olmuyor ama ben dimdik ayaktayım. 

Ölüm var be. Ben halamı toprağa verdim 3 yıl önce. Bunlar sermez beni yere.

Özür dilerim dedi. Senden çok özür dilerim.

Senin üzülmende ben de pay sahibiyim. Yapma dedim bunu yapma. Senlik ne var şimdi burada.

Ben tanıştırdım seni bu insanla. Bu gün burada olman benim vasısamla. Şimdi seni çekip alamıyorum bu üzüntünün içinden. Beni affet dedi.

Anlattığım küçücük bir şeyden adam kendine pay biçti de üzüldü. Asla tüm her şeyi bilmediği halde. Bilmeyecek de kimse.

En iyi yaptığım şeylerden biri susmaktır, yakınlarım iyi bilir. Taş çatlar ben çatlamam. 

Neyse yani anlaşılmak güzeldi bı kere daha. Gerçi onun yerine çok başka insanların anlıyor olmasını tercih ederdim ama eldekiyle yetinmek gerek dimi? :)

Şükür tüm iyi niyetli insanların varlığına. Bin şükür,sonsuz şükür.

Çok güzel güne,günlere,haftaya uyanalım. Bunun için ne gerekiyorsa yapalım tamam mı , söz mü ? 

:) 

Rüyalar Gerçeklerdir

 Birini rüyanızda görürseniz,mutlaka o da aynı rüyayı görürmüş ama hatırlamayabilirmiş çoğu zaman.

Ne ferahlatıcı bir bilgi bu benim için.

Dün gece gördüğüm rüyayı senin de gördüğünü biliyorum. Avuç içlerini öptüğümde hissettiklerimi ve senin hissettiklerini gördüm. Sen bihabersin ama ruhun hepsini bildi,aldı içine sakladı.
Ne müthiş bir dünya. Ne muazzam bir akış. Çoğundan haberimiz yok. Ama yaşadığımız her şeyde birilerinin payı var. Hem de çok. Görünmeyen ruhsal halkalarla birbirimize bağlıyız.

...

Kitaplar Önemli

 Artık bir daha fırsat olmaz demişti.

Denk gelir,Allah mümkün kılar demiştim.
Öyle çok kez denk geldi ki,öyle ummadığımız anlarda oldu hem de plansız aniden.

Şimdi kendime ayırabileceğim 2 tam günüm var elimde. Hiç beyin fırtınası yaşamadan,neyi nasıl yapsam diye düşünmeden sadece kitap okuyarak geçecek 2 tam gün.

Kitap demişken,siz de birilerine emanet ettiğiniz kitaplarınız kitaplığınıza geri gelmeyince aklınız hep onlar da kalıyor mu?

Hala'm

 Halamı özledim.

Çok özledim.

Bu özlemi dindirmek için elden bir şey gelmemesi ne fena.

Demem o ki, elinizden gelenler varken tavır yapmak,uzak durmak, daha bı sürü yol kapatıcı hareket etmek yerine koşun sevdiklerinize.

Sarılın, öpün. Gözlerinin içine derine,en derine bakın. 

Sonra bir gün özlediğinizde asla gelemeyecek bir yerde olursa o anı hatırlar,avunursunuz.