Hayatimdaki herkese ama eksiksiz herkese tesekkuru borc bilirim.
Beni yalniz biraktiklari icin, bir kez bile nasilsin diye merak etmedikleri, kendi dertlerini onde tuttuklari icin,
Acaba nasildir, hayatinda neler oluyordur diye dusunmedikleri, o nasilsa iyidira, degilse de kendini duzeltmesini bilir dedikleri icin.
Tek bir kisinin bile yanimda olmadigini, icim kanayarak hissettirdikleri icin,
Isimdeki sorunlari patronumla dahi tartismadan, boyun egip peki diyerek gecistirecek kadar yoruldugum icin,
En yakin dostumun kanser oldugunu bilip elimden hic bisey gelmemedi ve ona sonsuz guc ve moral asilarken kendimdeki eksigi tamamlayacak kimse olmadigi icin,
Iki hafta once baliktan cok agir sekilde zehirlenip bunyem coktugu ve kendi basima toparlandigim icin, o cok korktugum disci koltuguna otururken yine kendimden baska destek bulamadigim icin, bugun ust sinira gelip biraz bir seyler anlatmayi deneyip, dinlenmedigimde bogurerek agladigim ve sesimi icime kacmaya zorladigimda sarilacak, yuzune bakacak bir kisi bile bulamadigim icin, guzel seyler oldugunda heyecanla anlatacak birine ulasamadigim icin, her daim aklimizda, severiz de kendisini o da bilir elbet ama acaba nasildir, bana ihtiyaci var midir diye dusuneni olmadigi icin
Kelimelerle dans hayatindaki herkesr sonsuz tesekkur eder, ona kendiyle birbasina yasama gucu veren Allah'a hamd eder.
Telefondan yazdigim icin hatalari affediniz. Bir de lutfen beklenti icine girmememi ogutlemeyiniz.konu o degil cunku. Hic degil.