Hayatımın Akışı Ya da tıkanıp Kalışı

Yaz dedi...
Ne hissedersen yaz...
Bu ara çok içine atıyorsun. Sen yazmak için doğmuşsun.
Tutma içinde,yaz...
------------
Haklıydı. 
Ama yazmaya mecalim yok bunu ne yapacağız.
Kaç gece hastanede sabahladık,kaç gün gözlerinin içine acaba son bakışım mı diye odaklandım bilmiyorum ki. 
Dün...

Akşam üzeri istanbula geleceklerdi.Artık yürümekte değil adım atmakta dahi problem yaşayınca tekerlekli sandalye aldırdım. İstanbul, Sakarya...Birazıyle ben görüştüm bir kısım medikaller listesini anneme attım.
Aldık bir sandalye. İçim acırken,rahat edeceğini düşünerek avuttum kendimi.
Ve pazar günü Sakarya'dan istanbula o sandalyeyle gelecekti. Pazartesi sabah da kalp ve hematoloji kontrolleri vardı. Evet kan problemi kalbini etkiledi.

Ama birden kötüleşmiş. Dili tutulmuş,fenalaşmış...Doğan ağlamaya başlamış...Çok korkmuş...Halbuki bir gün önce de annemin yanında olmuış.Bana söylememişler.Ama hissettim. Günlerdir olmayan şekerim 300 civarında seyrdiyor. en son 3 sene önce içtiğim ilacımı gidip aldım ama düşmüyor.
Pazar sabahı erkenden saat 8:00 d akalıp yola çıktım. bir buçuk saat yol gidip,hayat devam ediyor misali görmem gereken insanları gördüm,yapmam gerekeni yaptım. 2 saat sonra evime dönüp halamı kapıyı açarak karşılamak istedim.Eve geldim yüzümü gözümü toparlayıp enerjik bir şekilde beklerken yorgunluktan uyumuşum. annem aradı. yoldayız ben de geliyorum. Durumlar sandığından kötü diye.
Bura da derin bir nefes alıyor ve vermekte zorlanıyorum.

Hemen buzluktan tavuk çıkardım gelince sote yaparım yanına d abir kaç bir şey. Tamam işte dedim.
Halam zaten yiyemiyor,kuru ekmek-peynir...
Annem tekrar aradı biz geldik,havaalanındayız.Hemen aşağıya gel,marmaraya gideceğiz. 
O anda ne düşünürsünüz,neyi nasıl yaparsınız,ne sorarsınız,ne dersiniz...
Sadece " anne bana 5 dk ver tuvalete gireyim" dedim.
Çabuk ol dedi annem. Ki demez hiç. Acele ettirmez beni. Bilir çünkü olabileceğim en hızlı halde çıkarım kapıya. Ve en hızlı şekilde giderim gideceğim yere.
Tuvalete grip büyük sırt çantamı aldım içine bir kaç ilaç vb kendim için önemli olan şeyi koydum halama bir şal aldım. telefon şarjlarımı ilave edip koca çantayı sırtlandım.Kalabiliriz,ne olacağımız belli değil. Beni ne bekliyor habersizim.
Üstüme ne giydiğimi asansörde fark ettim. Neyseki gayet uygun ve rahat kıyafetler seçmişim.
Taksi geldi kız kardeşim içinden indi ben bindim.
O an orada hıçkırarak ağlamak istedim.
Annemin yorgunluğuna,babamın üzgünlüne,halamın haline.

Amma olabilecek en enerjik halimle yola koyulduk.
Akşam üstü 16-17 civarı girdiğimiz hastaneden sabah 05:10 civarı çıktık.
Kalp ve beyinde bir sıkıntı görülmedi. 2 ünite kan verildi. MR lar tomografiler vs vs vs
.
Eve gelip 2 saat uyuduk ben işe başladım. Onlar tekrar hastaneye olması gereken rutin kontroller için gittiler. Aslında ben olsam gelmez orada kalırdım ama halam evine gelip 2 saat uyumak istedi,yatağında.
Yine kontroller yapılmış sorun görülmemiş. Hematoloji ilacının yan etkisi denilmiş. Evet el ayak şişliği,döküntüler,iştah kayıpları vs vs olabilir. ama ya o dil tutulması,zihin bulanması.!
İlaçtan denilmiş. Üstelik ilacı bıraktıktan 5-6 gün sonra olan bu belirtiler.
2 hafta sonraya tekrar çağırmışlar.
İçleri rahatlamış ben eve gitmek istemiyorum hadi karasuya dönelim demiş halam. Gittiler.
Onlar için hazırlamayı planladığım yemekler,gelsin de biraz yüzünü göreyim,iki laf ederiz belki hayali,annemle dertleşmek,babamın yüzünü güldürmek vs vs... olamadı.
Şuanda yoldalar,varmak üzereler.Gerçi orada da ne bahçenin ne balkonun tadını çıkaramıyor. Yerinden kalkamıyormuş.
Allah'ım...Yardım et. İsyan etmiyorum asla. Güç diliyorum senden.Hepimiz için.
Kardeşimin gözyaşları kadar şifa istiyorum senden.
Mütemadiyen akan yaşlarım durmuyor.Yerken,içerken,konuşurken aklımdan çıkmıyor.
Ne olması gerekiyorsa o olacak tabi ki...Sen bize tüm olanları ve olacakları kaldırabilecek güç ver Allah'ım.
İyi haberlere sevinemeyecek kadar dolu aklım.Korkularım,endişelerim,kaygılarım.
Şimdi bu yazıyı bitir bitirmez sırt çantamı düzenleyeceğim. Birer şal,taşınabilir şarj,toka,halamın rahat yatması için küçük yastık,kendime bir eşofman,ıslak mendil ve bir kaç önemli detayı ekleyeceğim. Hadi dediklerinde dünkü gibi çantamı sırtlayıp çıkabilmek için.
Yani öyle işte...Ne diyeyim ki başka. Başınızı şişirdim yine. Ama şu ara en büyük iç sıkıntım bu benim.Anlatmazsam delireceğim.

Ben Geldim

Guclu durursun durursun durursun... Ta ki o destek mesaji gelene kadar. Senin gucunu taktir edene kadar. Sonrasi...
Goz yaslarin icine icine akar... Tum hucrelerine nufus edene kadar akar. Kimsecikler gormeden rahatlarsin.
Gerci gorseler de fark etmiyor ya. Su zor gunlerde bi tek dost sensin kendine. Biliyorum. Kabul ediyorum ve kendime sımsıkıkı sarilip uyuyorum, uyaniyorum, yasiyorum.
Șuraya yazmamak icin ne cok direndim, bilemezsiniz. Iyi seyler yazmak istedim ama olmadi. Ve ben daha fazla susamadim. Affedin... Ve ne olur dua edin... Ben ve ailem yapilabilecek her seyi yapiyoruz, halam icin. Tek ihtiyacimiz olan dua... Cok dua... Cok cok dua... Neyse cepten yazmak da kolay degil, zaten su ara hic  bir seyim kolay degil. Bir ara uzun uzun anlatirim... Hadi simdi kactim... Kendinize "iyi" bakin.

Yeni Başlangıçlar

Kendime zaman ayırmaya öyle ihtiyacım vardı ki.
Malumunuz bir çoğunuz nasıl yorulduğumu biliyorsunuz.

Hayat öyle bir yoğuruyor ki beni. Canımı çıkarıyor,sonra tekrar ruhuma can üfleniyor. Elimdeki eenrjiyi tüketmek üzereyken bir yeni güzellikle karşılanıyorum. Ardından binbir olumsuz mesele ile savaş veriyorum.
Ciddi zorlanıyor,tepetaklak olurken bir den dikiliyorum.

--------
İşimdeki negatif düzen değişiklikten dolayı çok sıkıntılı bir kaç gün geçirirken,önüme bir fırsat çıktı.
Daha doğrusu evrenin kocaman bir hediyesi...

Çok almak istediğim reiki kursu yaşam koçum tarafından hediye edildi.O 3 şanslı kişiden biri olarak tam gün süren eğitimin içinde yarım saatlik bir bilgilendirme kursuna dahil edildim. Çok yakın bir arkadaşım da o şanslı üç kişiden biri oldu:)
Birlikte yarım saat diye gittiğimiz eğitimden diğer kursiyerlerle birlikte çıktık:)))
Sadece ilk 1 buçuk saatteki bilgilendirmeleri almamış olduk.
Üzerimde reiki yapılması,bilgilendirmeler,aylar sonra yaşam koçumu görmek,onun enerji alanına girmek...Arkadaşımla buluşmak ve yeni insanlar tanımak...Nasıl iyi geldi anlatamam.
Ve o gece gördüğüm rüya.
Sabah Feyza Hanım' anlattığımda hemen gel dedi. İlk reiki kursuna dahil olmalısın. Sakın kaçırma ve parayı düşünme. Uygun olduğunda verirsin,acele etme.
Tamam dedim. Allah kısmet ederse 16 haziranda reiki 1 eğitimimi alacağım. Çok heyecanlıyım,çok...
Kendim için bir şey yapacak olmak ve en çok istediklerimden birine sahip olacak olmak,şa ha ne...
Bolluk ve bereket kursumda da son haftaya girdik. bu cuma bitiyor. Orada d açok güzel şeyler oldu.
İyi ki iyi gözü kapalı katılmışım.
İş konusundaki meseleyi de çözebilirsek ve gelirim en azından eski haline dönerse benden mutlusu yok yani.
Zira, zihnim biraz bulanık,kalbim yorgun,endişeli.
Su akar yolunu bulur değil mi? 
İnanayım mı? :)
 İyi haftalar olsun hepimizeee...

Güzel Haberlerleee

İlk kez bir şeye atılıyorsam,yeni ilaç bile kullanıyorsam araştırmadan,prospektüsünü okumadan,o konu hakkında detaya sahip olmadan özümsemem,kullanmam ya da yapmam gereken her ne ise yapmam.

----

Yaşam Koçum Feyza Hanım bir paylaşım yaptı bundan 10 gün önce.

"Gerçek Bolluk ve Bereket" üzerine bir WorkShop ilanıydı.

Kendisinin aracılığı ile giden 3 kişiye ücretsizdi.6 hafta sürecekti ve haftada bir gün internet üzerinden eğitim olacaktı.

Telefonuma gelen bu paylaşıma hemen dönüp biraz detay alabilir miyim dedim?

Katılmak istiyorsan acele et çünkü ilk üç kişiye hediye edilecek ve sadece 1 kişi kaldı dedi.

Hemen dedim...3. benim...kaydımı alabilirsiniz.

Aslına bakarsanız zaman sıkıntım var. İş saatini bölüp başka bir şeye organize olmam mümkün değil şu dönemde. Ama atıldım işte.

Ve ardından detaylar geldi. Cuma akşamları saat 21 de başlayıp 2 saat civarı sürüyor.

Günü,saati,şekli tamam.Tam bana göre ama içeriği hakkında fikrim yok.

Bir heyecan sardı beni.Sanki çok istediğim bir çalışmaya dahil edilmişim gibi.

Hiç araştırmadan günün,saatin gelmesini bekledim ve ekran karşısında yerimi aldım.

Umduğumdan çok daha kapsamlı,çok daha güzel,çok daha karmaşık ve bir o kadar aydınlatıcı bir çalışma.

Çookkk sevdim. Güzel farkındalıklar edindim.Rutin sıkıntılı dünyamdan çıkmak için sebeplere ihtiyacım vardı.Öyle iyi geldi ki anlatamam. 2 ders bitti bile. 4 ders sonra sanırım sertifikada verilecekmiş.Ev ödevlerimiz bile var.Hem de ekip arkadaşlarımızla eşleşmeli olarak yapıyoruz.
Hocaların hocası harika donanıma sahip iki insan bize rehberlik ediyor.Veee tadından yenmeyen bir workshop ortaya çıkıyor.

Programa meditasyonla başlanıyor olması da benim için bal kaymak oluyor tabi. İyi ki diyorum.İyi ki hemmmen katılmış,bu fırsatı kaçırmamış,kendime bu şansı vermişim.Sonuç olarak doğru insana güvenmenin çok güzel sonuçlaırnı topluyorum şu sıra.

Çok iyi geldi bana.Çok iyi geliyor farkındalık kazandıkça...

Dilerim siz de kendinize iyi gelen şeylerle meşgul olabilecek fırsatlar oluşturursunuz kendinize.

Bu arada liflerimde yaptığım kampanya da işe yaradı. 

Tek seferde 100 tllik alış veriş yapana istediği bir lif hediye kampanyamdan ilk paketi sattım.

Hafta içi kargoya vereceğim.

Ve bu anlamda kendimi çok geliştirdim. Çok iyi modeller hazırlıyor daha da iyi si için ders gibi üzerinde çalışıyorum.Görmek isterseniz, kendinize-yakınlarınıza hediye etmek isterseniz,çeyiz hazırlığındaysanız ya da çocuklar için sevimli lifler isterseniz bana yazabilirsiniz. Veyahut mail adresi verirseniz size hemmen dönebilir,modeller hakkında bilgi verebilirim.

Tebessüm Ettiren Rüya

Son derece sade,simsiyah,diz altında biten,düz,yanlarda kısacık püskülleri olan kolsuz bir elbise.
üzerine siyah ama kolları rengarenk çiçekli desenli bir ceket...
nasıl güzeldi...Seni görmek,beni düşündüğünü bilmek,senin için aldım deyip giyerken beni izlemen...

Ne kadar özlediysem artık... Kabus dolu günlerimin içinde rüyamda dahi olsa mutlu edişinle,tebessümle uyandım güne.
Hiç uyanmak istemedim oysa...Hayırlısı...

Sıradan Bir Gün

Dün akşam 17 de evden çıktık. Halam-babam,ben. İşimin son yarım saatini telefondan yapmaya devam ettim.Marmara ünis hastanesi acile gittik.Halamın kanı bitmişti ve benim işimin bitmesini bekledi.
İşlemlere başladık. Hızlıca halletik diye sevinirken saat 20:00 da acildeki yatağına yatırabildim. Kuzenim/Abim ben geliyorum konum atar mısın deyince kan alma öncesinde yemesi için halama bir kaç parça tuzlu bir şeyler getirmesini,burada poğaça,açma hiç bir şeyin kalmadığını söyledim.21 e doğru abim geldi,getirdi.Halam yemeye başladı.Acele de etti çünkü her an kanları takılabilirdi,geç bile kalmıştı.
Amma öyle olmadı. İlk paket kanımız 22 de geldi. 23:30 gibi ilk paket bitti.Ama diğer gelmek bilmedi. Tüm acil doktorları,hemşireleri,ilgilendi. Çok ilgilendi. ama kan bankası inlettikçe inletti hepimizi. En son o sakin adam,kimseden bir şey istemeyen babam,asistan doktorla kavga etti.Gece 01:15 de ikinci paketimiz de takıldı. Bu esnada gelmeyecekse taburcu olalım,bir paketle de idare ederiz napalım diyoruz ama taburcu da etmiyorlar,kan da getirmiyorlar.
Tüm acil ful dolu olup koridorlara sedyeler eklendi.Bildiğiniz afet anıydı sanki.Daha önceleri böyle olmuyordu.
Doktorlar geçecek yer bulamıyorlardı o derece.
Bu halde ikinci paketin de bitmesi 03 ü buldu. Eve gelişimiz 03:30-yatışımız 04 idi. Sabah 09:00 da işe başladım.Kolay olmadı tabii.Ama kimin umrunda.O iyi olsun,onlar iyi olsun da.Gerisi lafı güzaf.
Dinleniriz bir şekilde. Nitekim cuma  ve cumartesi hastanelerde olacağız yine.
Bu arada annemin gözü epey açıldı.Görmesi netleşmeye başladı ama kan değerlerinde bir kaç maddede sorun olduğundan yatıp dinlenme ihtiyacı oluyor. O da geçecek evelAllah.
Bunların hepsi bitecek.Bitecek de ben bitmem inşallah o süreçte :)
Neyse işte bugünde böyle. O pek sevmediğim,bağımlısı olmadığım ara sıra tükettiğim kahveyle duruyorum dün geceden bugüne.Tüm ihtiyacı olanlara şifa,onların yanında gezinmek durumunda kalanlara da kuvvet diliyorum en içten duamla. Aklınıza gelirsem siz de bana kuvvet dileyin olur mu? :)Keza ara ara kendimi gözyaşlarına hakim olamamış halde buluyorum.Neyse ki kimse görmeden toparlıyorum.

İç Dökmeye Geldim

Hadi biraz yazayım
...

annem bir kaç gündür soğuk algınlığından yatıyordu.Biz de onu rahatsız etmeyelim diye diğer odada oturuyorduk.Ara sıra yanına gidip geliyordum. O gün uzun saatler gitmedim.Dinlensin,uyusun,toparlansın istedim.
Gece yanına gittim baktım bir tuhaflık var. Şeker tansiyon aletlerimi alıp geldim.Şeker yüksek...Tansiyon... 12-23 . Tansiyon ve şeker ilaçlarını bırakalı aylar olmuştu. İyiyim ben deyip içmiyordu. Hemen içti.Limonlu sular,sıvılar,daha neler neler yaptım.
Şekeri aşırı değildi onu düşürmek te kolaydı da tansiyon beni ürküttü.
1 saat kadar uğraştıktan sonra baktım ki düşmek şöyle dursun çıkmaya devam ediyor ve gözlerim görmüyor diyo,üzerimi nasıl giyindiğimi bilmeden hastaneye gittik.
Sabah 03.30 a kadar  serumlar,ilaçlar,dil altı vs vs haa bu arada hastaneye gittiğimizde büyük tansiyon 25 idi !
Büyük tansiyon 18 e düşünce eve gönderdiler.Gözler hala açılmamıştı,tansiyon yavaş yavaş düşecek,dinlen dediler.
Ertesi akşam aynı şikayetlerle tekrar gittik. O süreçte görmüyor,görmediği içn moraller yerlerde sürünüyor. Dolayısı ile tansiyon daha da çok çıkıyordu.
Cumartesi gecesi 16 ya 21 tansiyonla yine acildeydik.Bu sefer iki dil altı,2 serum ve ilaçlarla gece 01:30 a kadar kaldık. her 15-20 dk da bir ölçümler yapıldı. Göz hala görmüyor.
Büyük oranda tansiyon düştü ve eve gönderildik.Ertesi sabah göze randevu almıştım zaten kalıcı bir hasar mı oluştu diye bakınacaktık. Mutlaka sabah dahiliyeye de gelmemizi söyledi,acil doktoru.
Sabah erkenden gözümüzü yine hastanede açtık.
Tahsiller,tetkikler vs vs vs Tansiyon ilacı değişti,rapor çıkarıldı.Gözde kalıcı hasar olmadığını,tansiyon düştükçe görmenin düzeleceğini,sadece göz damarlarının büzüştüğünü ama açılacağın öğrendik.
Cumartesi akşam üstü eve geldik.
2 ayrı göz damlası günde 4 kez,tansiyon ve şeker takibi günün farklı saatlerinde,çizelgeye uygun şekilde ölçüyorum.Gıdası,sinir stres yapmaması,gelen giden olur diye evin temizliği,ev halkının yemesi,içmesi ile ilgileniyorum. Biraz da olsa gözü açılmaya başladı. Tansiyon hala yüksek olsa da acillik durum kadar değil çok şükür.
Dün gece halamın çok halsiz olduğunu fark ettim. Bugün benim mesaimin bitmesini bekliyor. Onu da marmaraya götürüp kan aldıracağım acilde. Cuma günü rutin doktor kontrolü var.Annem rahatsız olduğu için ben götüreceğim. cumartesi günü de annemin kontrolü var yine yanında gideceğim.
Tabiki bu süreçte babam da hep benimle birlikte. Tekerlekli sandalyeyi o yürütüyor. Ben rapor,ilaç vs prosedürler için koşturuyorum. 
Şimdi çalışıyorum işte. Bir kaç saat sonra halam için hazırlanacağım.Annemin ilaçlarını organize edip akşam işten gelecek kardeşime emanet edeceğim.
Bu süreçte ciddi yoruldum.Uykusuzluk ve stres bir araya gelince koordinasyonum bozuldu.Neyi nasıl yapacağım durup düşünüyorum bazen. Göz altlarım çöktü,bacaklarım sızlıyor vs vs. Amma bunların hiç biri önemli değil. Onlar iyi olsunlar ben beni hallederim,evimi de çekip çevirir onlara da yetişirim.
Kalabalık aile olmak ama bir o kadar da yalnız bırakılmak...Sadece içerlediğim bu. O da geçer. Şimdi sadece annem ve halamın sağlığına odaklanmalıyım. Bir başka şeyi düşünecek zaman değil.
Sağlığınıza iyi bakın. Kendiniz için değil,aileniz ve sevdikleriniz için. Gerçekten sizi sevenlerin ne kadar zorlanabileceklerini düşünerek,kendinize iyi bakın. Siz sevdiklerinize lazımsınız,bunu heppp hatırlayın.

Şükürlerden Taç Yaptım,Ruhuma Taktım

Dün gelen mailden sonra ne olduğumu şaşırdım.  İstenen şeyi yapmam pek mümkün değildi bu sebeple strese girdim. Zaman geçtikçe sinirlerim iyice bozuldu ve gerginlik hat safhaya geldi. Duş alıp negatif enerjiyi üzerimden atayım dedim,olmadı.Erkenden yattım ama bir saat bile uyumadım.
Sabah erkenden uyanıp iş arkadaşım,canım Jülideyi aradım. Birlikte dertlendik.Neyi nasıl ifade edeceğimi bir kez de onunla konuştuk. Ardından ofiste yetkili arkadaşımı aradım.
Mailine saygı duyuyorum bir şeyleri düzenlemeye çalışıyorsunuz ama bu konu beni kapsamasın lütfen dedim.
Bunu derken altındaki sebepleri de kısa ve uygun şekilde anlattım.
Sessiz kaldı,sinirlenmemek için ne kadar kendimi sıktım anlatamam. Patronuma iletmem lazım dedi.
İlet lütfen,aynen bu dediklerimi söyle. Ben zaten kendisini aramadım,sen aracısın diye önce seninle konuşmak istedim,lütfen sen bunları acilen ilet dedim.
Ve gergin bekleyişim tavan yaptı.
Annem bir yandan bekle kızım,sabırlı ol,belki istediğin sonuca varırsın derken ben hayır anne sonuç belli istediklerini yapmam gerekecek,canımı çıkarmaya niyetliler,bu yazı bana zehir edecekler dedim.
Allah'ım affet...Senin mucizelerinden kısa süre de olsa ümidimi kestim.Herşey belli sandım,senin yaşatacağın güzelliklerden habersizdim. Sen bitti demeden bitmiyormuş meğer,bildim.
Kahvaltı etmedim sadece çay ve bi rlokma ekmekle işimin başındayken bir whatsap mesajı geldi.
Tamam kelimelerle dans hanım,siz şuanki çalışma şeklinizle devam edebilirsiniz.Yeni sistemdeki değişiklikler sizi kapsamayacak.
Allah'ım sanki on kg zayıfladım.Sanki en büyük dertlerden sıyrıldım Huzur doldum,hafifledim,ferahladım.

Şükür Allahım... İşten çıkmaya niyetlenip,elimin kolumun bağlandığı şu dönemde şükür verdiğin güzelliklere. Çok şükür... Bin şükür...

Merhaba Dünya Ben Kelimelerle Dans

Ne çok şey oldu bitti de yazmak istemedim. Evet aslında tam olarak isteksizlik bendeki.Yoksa anlatacak çok fazla şey var.

Ne bileyim susmak iyi geliyor bu ara. Kol kırılır,yen içinde kalır düsturuyla susup iyi şeyleri bile dillendiremeden  sindirdiğim bir dönemdeyim.

Günlerce günaydın mesajlarıyla uyandırıldım zerre mutlu olmadım,kalbimde kelebekler uçuşmadı.Oysaki ne çok ihtiyacım vardı. Bir güzel söz,bir güzel tavır,bir yanındayım söylemi...
Olmayınca olmuyor işte.Zorlasan da çok çabalasan da olmuyor. 
Ammannn hayat ne halin varsa gör.Ben zaten içimde koskoca bir dünya kurmuşum,orada öyle de mutluyum,öyle de kendime yeter haldeyim ki. Üzemiyorsun beni.
İçimi kanatıyorsun,çok ama çok hırpalıyorsun amma yalnız,üzgün,karamsar hale büründürmüyorsun.Dünyayı başıma yıkmıyorsun.
Ben kendi içimde mutlu olmaya başladığım günden beridir ki,tüm dünyayı tek başıma mutlu etmeyi bilmişim, sen tüm herkesi toplayıp beni mutsuz edemezsin.

-------------------------

Benden Haberleeerrrr

Ben buralardayım,peki ya siz?
Hemen her gün uğrayıp göz atıyorum ama yazmayı,kalbimi açmayı,zihnimi tarihe not düşmeyi istemiyorum. Ya da kendime engel oluyorum da diyebiliriz.

"Olabildiğince" kısaca özet geçeyim madem geldim,madem başladım yazmaya.

Bir ayağımız halamın hastalığı sebebiyle hastanede.Annem,babam,ben...Haftada 2-3 kez kan alan halam için dönüşümlü gitmeye çalışıyoruz.Geçenlerde acillik olup kanı 3 e düşünce... hep birlikte gittik. Akşam 8 sabah 7 arası hastanedeydik.
Oldukça zor bir zaman dilimiydi. Hastanelerde ömrü geçen ben,ömrümden ömür gitti. Neyse detaya girmeyeyim,can sıkmayayım.
Ertesi gün olanları duyanlar ardı ardına ziyaretine geldiler. Bayramlar haricinde ki o da çok eskidendi bu kadar üst üste misafir ağırlamamıştım.
Uykusuz ve koşturmalı günden sonra yine bir ayağımız hastanede ama insanlar sadece kriz anlarını bildiklerinden şuan içleri rahat:) Gel gördü ki bizim yüreğimiz ağzımızda,gözümüz halamda.

-----
Temmuz ayında aldığım evin borçları sebebiyle gayette umduğum gibi,oldukça sıkışık günler,haftalar,aylar geçirdim. Her zorlandığımda amacımı hatırlatıp,kocaman gülümseyip devam ettim. Dilimde ve kalbimde tek dua ile; Allah'ım beni ailem dahil kimseye muhtaç etme.
Etmedi...Etmez inşallah.Bu arada yaklaşık 20 yıllık bina. Ama ne var ki tüm tadilatlık işler benim evi aldığım aydan bir sonraki ay başladı. Çünkü benim evin eski sahibinden bir lira alamayacaklarını bildiklerinden kalkışmamışlar büyük işlere. Beni kaçırmadan da boya,badana,çatı,mantoloma ne varsa yapıyorlar. Bana da ek iş yapmak düştü tabi:) son bölümde değindim buna:)
Ama tam da bu dönemde ve bilirsiniz ki kış dönemi neredeyse yatarak geçer bende. Dönemsel iş yapıyoruz çünkü. İşte tam da bu dönemde işverenimle bir kriz yaşadık.Hallolabileceğini düşündüm ama olmadı. Çok sıkıntılı zamanlar geçirdim. Doğru iletişimle hallederiz sandım.Ama sandığım kadar insaflı insanlarla karşılaşmadım.
Ve ne yazık ki hala kabul etmediğim düzende,pekala çalışıyorum,Çalışmalıyım.Mecburum.
Bunların dışında ne var diye düşünüyorum. Bir kaç şey daha var ama bahsetmek istemiyorum.
Tüm kafamın içindekileri boşaltabilmek için neredeyse uykudan arta kalan tüm zamanda çalışıyorum,üretiyorum.İşim biter bitmez bazen yoğun değilse aralarda da lif örüyorum. Her gün ya da 2 günde bir bir model çıkarmaya çalışıyorum. Ve tabi ki bunları satarak kendime katkıda bulunuyorum. Sağolsun bir kaç arkadaşım bu konuda epey destek verdiler.Şu sıra durum stabil,örnek çok müşteri yok :)
Hafta sonu yeni ipler almaya gideceğim,dilerim ikinci poşete istiflemeye başlamadan önce birazını satabilirim.
İtiraf etmeliyim ki ben de hızlı örüyor,çok üretiyorum.Satılandan fazlasını yaparsan böyle birikir tabi:) orneklerden bazilari asagida 

Her şey bir yana da  ruh sağlığım için,renklerle terapi muazzam oldu. Şimdilik bu kadar...Umarım sayfama göz ucuyla bile olsa bakan herkes içine huzur çekip geri döner. Zira maksadım hastalıkları anlatıp sizi karartmak değil,her şeyin düze çıkabildiği şu günlerde bir nefeslik uğradığım sayfamda keyifli olduğunuzu,huzura koştuğunuzu bilmek...Çünkü her şey ama her şey geçiyor. İç huzur baki...