Sıradan Bir Gün

Dün akşam 17 de evden çıktık. Halam-babam,ben. İşimin son yarım saatini telefondan yapmaya devam ettim.Marmara ünis hastanesi acile gittik.Halamın kanı bitmişti ve benim işimin bitmesini bekledi.
İşlemlere başladık. Hızlıca halletik diye sevinirken saat 20:00 da acildeki yatağına yatırabildim. Kuzenim/Abim ben geliyorum konum atar mısın deyince kan alma öncesinde yemesi için halama bir kaç parça tuzlu bir şeyler getirmesini,burada poğaça,açma hiç bir şeyin kalmadığını söyledim.21 e doğru abim geldi,getirdi.Halam yemeye başladı.Acele de etti çünkü her an kanları takılabilirdi,geç bile kalmıştı.
Amma öyle olmadı. İlk paket kanımız 22 de geldi. 23:30 gibi ilk paket bitti.Ama diğer gelmek bilmedi. Tüm acil doktorları,hemşireleri,ilgilendi. Çok ilgilendi. ama kan bankası inlettikçe inletti hepimizi. En son o sakin adam,kimseden bir şey istemeyen babam,asistan doktorla kavga etti.Gece 01:15 de ikinci paketimiz de takıldı. Bu esnada gelmeyecekse taburcu olalım,bir paketle de idare ederiz napalım diyoruz ama taburcu da etmiyorlar,kan da getirmiyorlar.
Tüm acil ful dolu olup koridorlara sedyeler eklendi.Bildiğiniz afet anıydı sanki.Daha önceleri böyle olmuyordu.
Doktorlar geçecek yer bulamıyorlardı o derece.
Bu halde ikinci paketin de bitmesi 03 ü buldu. Eve gelişimiz 03:30-yatışımız 04 idi. Sabah 09:00 da işe başladım.Kolay olmadı tabii.Ama kimin umrunda.O iyi olsun,onlar iyi olsun da.Gerisi lafı güzaf.
Dinleniriz bir şekilde. Nitekim cuma  ve cumartesi hastanelerde olacağız yine.
Bu arada annemin gözü epey açıldı.Görmesi netleşmeye başladı ama kan değerlerinde bir kaç maddede sorun olduğundan yatıp dinlenme ihtiyacı oluyor. O da geçecek evelAllah.
Bunların hepsi bitecek.Bitecek de ben bitmem inşallah o süreçte :)
Neyse işte bugünde böyle. O pek sevmediğim,bağımlısı olmadığım ara sıra tükettiğim kahveyle duruyorum dün geceden bugüne.Tüm ihtiyacı olanlara şifa,onların yanında gezinmek durumunda kalanlara da kuvvet diliyorum en içten duamla. Aklınıza gelirsem siz de bana kuvvet dileyin olur mu? :)Keza ara ara kendimi gözyaşlarına hakim olamamış halde buluyorum.Neyse ki kimse görmeden toparlıyorum.