Geçen hafta olanlar... Kendimi toparlamakta çok zorlandım. Öyle çok üzüldüm ki haline,günler sürdü toparlanmam. Şehir dışı planına neden hevesin yok diye sordu bir arkadaşım. Nasıl olsun ki, anlatamıyorum ve atlatamıyorum o dakikaları diyemedim. Heves dediğin nedir ki dedim. Gelir illaki, çıkarırım tadını sen merak etme.
Dün gece... Yolun yarısını taksiyle devam etmek durumunda kaldık. Saniyelerle yetiştik. Siz de burada olun, ihtiyacımız olabilir dedi. Elbette dedim. Ve dakikalar içinde içerden gelen konuşma ve gülüşme sesleri. Nasıl şükrettim, nasıl... O mutluluk paha biçilemezdi. Kapı açıldı ve mutlulukla bana sarıldı. Beni o ana mumyalayabilirsiniz mesela.
...
Sonra deniyor ki kendi hayatına bakmalısın. Önüne,yaşamına dahil olacak insanlara,konulara,durumlara odaklanmalısın.
Çok başka yerlerden bakıyoruz hayata (!)
Benim beklentilerim çok başka. Anlamıyorsun. Anlık mutlulukların benim için aslında hiç de anlık olmadığını anlamıyorsun. Öyle koca koca beklentiler yerine ufacık gibi görünen ama bana dünyaları veren mutluluklara ihtiyacım olduğunu anlatamıyorum.
Ve bir kız çocuğu büyütüyorum. Bu dünyada en çok istediğim şeylerden biri olan evlat... Ne güzel dahil oldun yaşamıma. Ne iyi geldin bana. Tüm eksikliklerimi kapattın da koca bir dünya sundun. Yeter de artar bile. Yani yetmez de yetinirim diyelim biz bence . Hayat hep bir açlık halı neticede:)
2 yorum:
mutlu ederek mutlu olmak ne güzel bir şey :)
Deeptone; birilerini mutlu edebiliyor muyum bilmiyorum ama kendimi ediyorum çok şükür
Yorum Gönder