13 Şubat 2016 Cumartesi

Dertleşme Bir Nevi

 Kendimi ne kadar yalnızlaştırdığımı farkındayım.Öyle dolu ki kalbim,anlatmak istediğim şeyi kaleme bile alamıyorum.Daha yazmaya başlamadan,hatta ne yazacağımı bile planlamadan,gözlerimden düşen yaşları silmeye başladıysam ben,gerisini sizin hayal gücünüze bıraktım.
Geçenlerde en yakın 2 arkadaşımla buluştum,anlatmıştım size.Diyorlar ki ne kadar pozitifsin,senden öğrenemedik şu işi bi türlü.Hiç derdin tasan yok sanki.Nasıl başarıyorsun bu kadar iyi olmayı.

Verdiğim cevapla,düşündüğüm şeyler aynı değildi.
Yoksa dedi biri,bizim seni anlamayacağımızı mı düşünüyorsun. Ondan mı hep bu iyi oluşun,derdini saklamaların.

Öyle değil dedim,öyle bir şey değil. Anlatamıyorum.Hem zaten ben gerçekten iyiyim. Hayatın öyle zor taraflarını gördüm ki,ne yaşasam hafif ve kolay geliyor artık. Altından tek başına kalkabiliyorum her şeyin. günlerce üzülmeye değer bir derdim yok benim.
Böyle söyleyince onları da aldı bir düşünce. Ama sonra haklısın aslında dediler,çok fazla takmamak lazım kafaya. Senin pozitifliğinden lazım bize.
Yani onlar anlattığımı anlamadılar,ben hissettiğimi tam anlamıyla doğru şekilde anlatamadım.
Bir muamma olarak kaldı.Yani anlaşılan şu ki; ben dertsiz tasasızım,onlar negatifliğin dibine vurmaya haklı.
Varsın öyle olsun. Ben kendimi 1 yılı aşkındır gittiğim yaşam koçuma bile tam anlamıyla açamıyorken,biraz negatif duygularından bahsetsene dediğinde yok ki diyebiliyorken,kimsenin canını boş yere neden sıkayım ki.
Arkasını döndüğünde beni bırakıp kendi hayatına adapte olacak herkes,ben kabuğumdan çıktığımla kalacağım. Gerek yok...

VElhasılı kelam üstte bir yerlerde yazdığım gibi düşünüyorum zaten.
Öylesi büyük sıkıntılarla sınav oldum ki,hiç bir şeyi uzatmanın anlamı yok.Gelir ve geçer iyilik ve kötülük hali geriye kalan tadını çıkardığımız ve zihnimize güzel iz bırakan vakitler olur hep.bunların çokluğuna bakmak lazım.
Tüm bunları söylerken işte,benim de var sıkıntılarım. Kimse bilmesin de üstüme gelmesin,kalkanımı kırıp geçmesin,pozitif ruh halime zeval gelmesin diye sustuğum,kendi başıma kaldığımda da farkınd aolmadan gözyaşlarına tutulduğum bir ruh halim de var benim.
Yani şöyle bağlayalım yazıyı; iyiyim diye rol yapmıyorum kimseye.Bin şükür ediyorum her halime ve geçecek biliyorum her ne hissettiysem günün birinde.
Ammevelakin insanım ben de. Bir dostun gözüne baktığımda ağlarsam tutamamaktan korkuyorum kendimi belkide.
Bu yazı uzar gider de kendini tekrar eder. Gerçek hayatta olduğu gibi yine ne anlatmak istediğimi anlamayanlar olacaktır.Ben kendimi nlatmayı seçmiyorum halbu ki,insanlar anladıklarıyla yetinmek zorunda kalıyor bir nevi. Doğruluğunu tartma fırsatı vermeden çekiveriyorum kendimi.

8 yorum:

DARK_BLUE dedi ki...

Neden bilmiyorum platonik bir aşk varmış gibi geliyor yazdıklarınızda sadece son iki yazınıza dayanarak söylemiyorum eskiden de böyle hissediyordum.. gerçi günümüzde platonik aşklar kaldı mı bilmiyorum.. neyse şu iyiyim ben moduna ufak bir tavsiyede bulunacağım belki yapıyorsunuzdur bilmiyorum ama yapmıyorsanız iyi gelecektir.. yazın.. :) yayınlamanız şart değil hatta bir müddet yayınlamayın ki içinizde her ne varsa akıtabilin açık açık.. gerekirse bu zehir (zehir diyeceğim) akıp içiniz temizlenene kadar bir kaç saat depresyon modunda bile kalabilirsiniz.. ama arının.. :) her insanın içinde biriktirmeden rahatça yaşamaya ihtiyacı vardır.. büyük laflar ettiysem affedin..
Sevgiler..

Kelimelerle Dans dedi ki...

dark_blue; yorumunuz için teşekkür ederim. çok dikkkatlice analiz etmişsiniz ne güzel fakat yanlış izlenim edinmişsiniz. Son yazılarım dahil olmak üzere bir kişiye yazılmış aşk cümleleri barındırmıyor. arınma konusuna gelince,evet yazarım zaten her konuda kendimi ölçüp biçmeyi ve içimdeki "zehri" akıtmayı severim. fakat bu bahsettiğim yazıda elle tutulabilir anlatacak bir şey olmadığından ancak bu kadar net ifade edebildim kalbimi.

deeptone dedi ki...

bir yandan da hayatımız geçip gidiyor işte hayat devam ediyor. :)

Kelimelerle Dans dedi ki...

deeptone; tadını çıkarmak lazım.bunun için ne lazımsa yapmak lazımm;)

N.Narda dedi ki...

Haklisiniz kabuğu kirmama konusunda, kimse kimsenin derdini yaşayamaz çünkü. ..

Kelimelerle Dans dedi ki...

N.Narda; dimi ama...en azından hissedebiliriz bir çok zaman,dostumuzun derdini.yine de bir denemek lazım sanki.;)

N.Narda dedi ki...

Hissedebiliriz,empatiyapabiliriz en içten yanımızla... yine de ateş düştüğü yeri yakar...:)

Kelimelerle Dans dedi ki...

N.Narda; şüphesiz ki öyle.

Yorum Gönder