Biliyor musun?

Ben bu hayatta en cok seni sevmeyi sevdim, biliyor musun?
Bir de doganin ablasi olmayi. 
Bir de annemin ve babamin evladi olmak var tabi. 
Tum bunlar iyi ki var. Hep olsalar...
Benimle yașasalar... 
... 

Dertleșme

Hadi biraz dertleșelim mi? Çok ihtiyacım var buna.
Ama yok ya boșverin. Herșeyi boșverelim. Canı cehenneme birçok șeyin. 

Kalabalık Yalnızlığım

Hem fiziksel hem de zihinsel olarak öyle aktifim ki nereden başlayıp neyi anlatsam bilemedim.

Yalnız kalmak çok iyi geldi. Kendime ve gerçekten zaman ayırmak istediklerime odaklanmak pek iyi geldi.
Sürekli misafir ağırlar durumdayım.Bu nasıl yalnızlık demeyin. Tam da istediği gibi aslında.
Benim istediğim kadar, benim istediğim ölçüde.
Sadece en sevdiklerimin etrafımı sardığı,birlikte yiyip içip hoşsohbetlerin damakta bambaşka tat bıraktığı günler. Reikiyle noktaladığımız geceler,günler,haftasonları.
Gidenlerin ardından evime bıraktıkları o tatlı huzura bin şükürle uykuya dalmak...

Tüm verdiklerine minnettarım Allah'ım. İyi ki beni yarattın.

Çilekli Pasta Mutluluğu

Çilekli pasta mutluluğunda bir haftaya bașlayalım inșallah. 
Amin... Çok amin...
................... 
Bugun doğum günündü. Ilk kez kutlamadım. Her an seni düșündüm ama aramadım. Neden bu hale gelmemize fırsat verdin ki? Çok yazık değil mi? 

Duygusal Blogger

Ayy ben ne ağlak bir insan oldum yaa...
Sevin ağla,üzül ağla,özle ağla,geldi ağla,gitti ağla. 
İyi mi,kötü mü bilemedim valla.
İnsan olduğumu hatırlatıyor tabi bi bakıma da,ee önceden neydim ki ben yaa ?

Varol

Allah'tan ne istediysem verdi.
Ama neredeyse hiç biri kolay yol ile gelmedi.
Çok çalışmam,çok çabalamam,çok istemem,bazen çok ağlamam,bazen de çok beklemem gerekti.
Öyle çok ki...Umudumun dili olsa yeter artık,olmuyor işte bırak bu işin peşini derdi.
Demedi. Dediyse de duymadım,kulak vermedim.
Bu hafta sonu...
Sıradan bir cumartesi-pazardı.Yani öyle olacaktı.
Bir şeyi çok istedim falan demeyeceğim.Çünkü çoklukla anlatılabilecek kadar az değildi isteğim.
İnanılmaz çok istedim.
Çok dua ettim; Allah'ım olmazı oldur,bu haftasonu bambaşka olsun her şey diye.Olacağı yoktu ya,neyse.
Bir anda oldu her şey. 
Bir anda mükemmel oldu her şey.
Bir anda değişti dünyam.
...

Belki 15 yıldır yaptığım tavuklu böreklerim ilk kez yandı.
Öyle bir heyecan. 20-30 dk pişmesi gerektiğini çok iyi bilirken, fırını 1 saate kurmak gibi salaklaşmışım birden.
Ben zaten öyle aklımı başımdan alacak heyecanlar bilmem.
Oto kontrol seviyem gayet iyidir. Ta ki o börekleri yaktığım,gözlerinin içinde mühürlendiğim o anlara dek.
Şu küçücük dünyada,minicik bedenimi aşan sorunlarla boğuştum son iki senedir.

Ve sen bilmiyorsun ama deniz fenerimdin benim.
Bir cümlene tutunup ayaklandığım,aynı şekilde yerle yeksan olduğum çok zaman oldu,oluyor da hala. Amenna. Tüm zaaflarımı verdim sana. Tüm can kırıklarımı teslim ettim avuçlarına.Umutlarımı,heyecanımı,yaşama sevincimi ve sana olan sevgimi.
Beni ben yapan her ne ise, biliyorsun. Bilmemezlikten geldiklerinden dahi eminsin.
Yani uzun lafın kısası, Bana hediye ettiğin haftasonu için,en az o gün cenazede yanımda olduğun kadar minettarım ki o günü unutmamı bekleme benden.
En yakınımdakiler bir bahane bulup gelemezken,dünyanın öbür ucundan geldin ya,iyi ki varsın gerçekten.Hep varolur musun lütfen . 

Çok İsteyince

Bir şeyi çok isteyince, evren senin için çalışmaya başlıyor ve bir bakıyorsun ki olmaz denen olmuş, gitmez denen gitmiş,gelmez denen gelmiş. Dünya olağanüstü bir yer oluvermiş.
Sonsuz şükür,çok teşekkür.

Önceden ve Şimdi ki Ben

Halamın gidişinden sonra,duygularımı ifade etmek için uzun uzun yazmak gelmiyor içimden.
ve Reiki Master olduktan sonra da çok derin üzülemiyorum karşılaştığım durumlara.
Tüm bunlar olmasa şuan bağıra çağıra ağlamak isterdim mesela.
Ama şimdi,yapamıyorum. İçimden gelmiyor.
Allahım güç kuvvet ver diyorum sadece.
Yanımda ol,elimi tut. Beni,kalbimi,duygularımı iyileştir.

Derin bir nefes alıyorum ve hayata devam...
Çünkü bir başka yaşam yok ve ben ziyan edemeyecek kadar önemsiyorum bana verilen her saniyeyi.
Duygularımı da tabi. Onları bu denli yoğun hissetmemi sağlayan insanları da hatta.
Ama görüyorum ki,hepsi geçici.

Kalıcı olan ne var ki? !

Reikiyi Duy :)

Nerede kalmıştık?

Epey oldu yine yazmayalı dimi? Öyle aktif,öyle yoğunum ki...
Bildiğiniz üzre bir ilaçlama firmasında müşteri yöneticisi olarak çalışmaktayım uzun yıllardır.
Ve malum korona virüsü sebebiyle akıl almaz yoğunlukta günler geçirdik. Şimdi ise bir çok sektörün kapanmasıyla dinlenmeye geçtik denilebilir. Ama hala hizmet vermeye devam ediyoruz.

Bunun dışındaaa

Dün akşam saatlerinde,aslında uzun zamandır üzerinde düşündüğüm,oradan alıp oraya koyduğum fikrimi hayata geçirdim.
Bir instagram sayfası açıp reiki master olarak seans taleplerimi bu kanal üzerinden yürütmeye karar verdim. Vee işte @reikiyiduy sayfam artık yayında.
Reikiye ihtiyacı olan,reikiyi tanımak isteyen,bu yumuşacık enerjinin şifasını hayatına katmak isteyen herkesi beklerim efenim.

Artık profosyonel bir sayfaya ihtiyacım vardı. Gelen talepler sonrası,bu çok soruluyordu.Tam da bu günlerde iyi oldu bence,şifa olsun hepimize :)
Onun dışında evdeyiz malum. Ben karantina sürecinden bir kaç gün daha önce kapatmıştım tüm ailemi ve kendimi. Bir kaç gün sonra da evde kal diye uyarıldık zaten milletçe.
Hakkımızda hayırlısı olacaktır elbette ama en yüksek şekilde korumak zorundayız bedenimizi ve ruhumuzu. 
Diğer yandan elbette ki bende ne kadar huzur içinde ve kendimi sürece teslim etmiş şekilde yaşasam da,yapmak isteyip yapamadıklarıma hayıflanıyorum arada.
Derin bir iç çekiyor,sağlıkla,huzurla atlatalım bu süreci inşallah diyor ve reikiye sığınıyorum.
Sonrası ferahlık,hoşluk,dinginlik,tazelik zaten.Vee gelsin seanslar,mucizeler...
Öyle yani. Zaman geçiyor bir şekilde.Sürecin sonunda elimizde nasıl bir ruh haliyle,nasıl bir sabırla ve farkındalıkla bu süreci geçirdiğimiz kalacak sadece. Bu mimvalde her günün şükrüne varmak dileğimle.

Sizde ne var ne yok ?

Nasılsınız?

Liflerim çok seviliyor. Sıradan bir iş çıkarmadığım aşikar. Karşılaştığım tepkiler de bunu doğrular nitelikte.

Reiki master oldum. Seanslar tam gaz devam...

Halamsız hayata alışmaya çalışıyorum.
Onun arkasından halletmem gereken neredeyse hiç bir şeyi yoluna koyamadım.
Bankalar,mahkeme, sgk, krediler vs vs vs  hala koşturuyorum.Yılan hikayesine döndü her şey. Çok yıprandım, çok yoruldum ama geçecek biliyorum.

o yüzden yazıp çizip içimi dökmek istemiyorum. Ama buralara uğradığımı da bi belli etmek istedim işte.
İyisiniz,hoşsunuz inşallah.

Ben bir kaç gün her şeyden uzaklaşıp dinlenebilsem çok iyi olacağım eminim.