26 Ocak 2015 Pazartesi

Huzursuzluğun Esir Aldığı Beden

Tüm vücuduma toplu iğneler battı sanki.Nasıl bir hafta sonu idi anlamadım gitti. Anlamadığım bir diğer şey ise içimdeki yaşam enerjisi. !
Neler olup bitiyor da hala nasıl pozitif kalabiliyorum ben bilmiyorum.İnanın içimdeki gücün çıkış noktasını bilmiyorum ama karakterimi pek seviyorum.
Ah bir de şu kaygılanmalarım olmasa.Günleri sayarken,ruhumu sarıp atmasam çöpe.Sanki olacakları ellerime tutup hapsedecek güce sahipmişim gibi,çabalamalarım. Ne yersiz...
Yaşam içinde yaptığımız bir çok şey gibi aslında.İçimizden geldiği gibi davranıyor fakat ne yersiz haller olduğunu iş işten geçtikten sonra fark ediyoruz.
Hayat kaçıyor.Acaba başıma neler gelecek diye düşünerek yaşayamam ben.Herkesten her şeyden soyutladığım ruhumu,salık vermeme bir kaç gün kaldı.Sonrası ferahlık olacak inşallah...İnanıyorum iyi olduğuma. Korkuyorum kötü olmaktan. İnanmak mı daha güçlü,korku mu bilemiyorum. Bilinmezlik içinde yaşadığım şu günlerin bir an önce bitmesini diliyorum.
Huzur aç kapılarını bana,sız ruhuma,işle hücrelerime...Beni yalnız bırakma. Vücuduma batan iğneler,kalbime dokunmadan,sen esir al bedenimi.Huzuru koklayarak uyanacağım günler niyetiyle,şifa ver bedenime...

4 yorum:

atesinsesi dedi ki...

Aslında huzur dediğimiz şeyde bi algı belki bu şişe kırıkları kaplı duvara benzeyen çağda,duvarın üzerinden atlarken yaralanmamız bu belki acı

Kelimelerle Dans dedi ki...

ateşinsesi; öyle olduğunu kabul edersek;acı çekmeden huzurun tadına varılmaz derim...

Hamiyet Akan dedi ki...

Yaşam dediğimiz şey kaygı, huzursuzluk ve arada onu sulayan bulutlanmış gözler.. Ama öyle bir şey var ki adına umut dediğimiz işte o bizi ayakta tutuyor. Dilerim şifa, güzellikler seninle olsun canım.

Kelimelerle Dans dedi ki...

hamiyet;benim yaşam tanımım böyle negatif duygulardan oluşmuyor Hamiyetcim ama yine de insan her türlü düşünceyi barındırıyor zaman zaman ruhunda.hepsi lazım yeri geldiğinde.

Yorum Gönder