Keyifsiz bir hafta geçirdik ailecek. Ben ki çok sakin insanım yer yer kendimi tutamadım. Ve öyle çok içime attım ki,hastalandım. Aniden gelen karın ağrısı. Noluyor bana yaaa dedirtti. Anladım ki bağırsaklarım ağrıyor. Aşırı ağrıyor.Çok aşırı. Değil hastaneye gidebilmek,milimetrik hareket edemiyorum. Ağrı kesiciler ve spazm çözücülerle bir gün boyunca kıvranarak geçti.Yanı sıra reiki ve babamın duaları.Toparladım toparlamasına da korku kaldı hala. Ya tekrar olursa ?
...
Peki dedim ne anladın bunca şeyden.Ne aldın kendine.
Ve cevap verdim; bir gün bir aile kurduğumda huzur dolu,sevgi dolu olacak eminim. Öyle güzel bir ailem olacak ki,tıpkı şimdi ki gibi.Annem ve babamdan ne öğrendi isem,kardeşlerime ve hatta dostlarıma bunu nasıl yansıtıyor isem,eminim ki kendi kuracağım çekirdek ailemde de tüm bildiklerim,köklerimden edindiklerimle çok güzel bir ortam oluşturacağım. Huzur kokacak evim.Güler yüzle dolacak her odam.Sevgiyle karşılayacağım sevdiğimi ve sevdiğim her şeyi. Sağlık da verirse Allah,çok güzel olacak her şey eminim.
Neden mi söylüyorum bunu?
Sevgiyi tatmamış,huzuru tanımamış,aile nedir bilmemiş insanlar yüzünden ne hale geldik ailecek. Oyssa biz öyle miyiz ?
Sırf öyle olmadığımız için bunca derdimiz.
Olsun varsın. İleriye dönük hayal kurmaya yarıyor bunca şey belki de.
Hem zaten şimdinin hayalleri değil mi,ileride yaşayacağımız gerçekler ?
.......................
Tüm bunlara ilaveten; Allah nasip ederse 7 ay sonra teyze olacağım :) İyi bir abla olabildim mi bilmem ama iyi bir teyzeliğe şimdiden niyet ettim.
------------------
bir kaç hafta önce çok ama çok sevdiğim ve bir kez yıllar önce görüşme mutluluğuna erdiğim,sık sık da sosyal medya ya da telefonla iletişimde olduğum lezzetliatolye.blogspot.com yazarı nilgün ablayı kaybettik. çok üzgünüm. Aklıma geldikçe içim sızlıyor. Dilerim ailesi toparlanabilmiş ve böylesi muhterem bir kadının yokluğuna alışabilmiştir.Zira ben alışamadım.Aklıma geldikçe gözlerim doluyor. Sadece yıllar evvel bir kez gördüğün birini bu kadar sevmek. Üstelik senden çok büyük,arkadaşın olamayacak kadar büyük amma her bir cümlesi kıymetli,asil,dimdik,çok özel bir kadın.dı.
Allah sonsuz rahmetiyle karşılasın onu ve tüm ölmüşlerimizi inşallah.
Zaten halamdan sonra ben bi tuhaf oldum. Buz dolabı gibi insandım. Şimdi gözyaşım durmuyor. Ahh canım...içimden başka bir insan çıkarttın. Her giden bambaşka dünyaların kapısını açıyor geride kalana.Babaannem,dedem ve halam...Onlar hiç gitmediler ki,benden. Gidemezler zaten. İlla biri gidecekse ben gittim kendimden.En inatçı yerlerimi törpüleyip attım onların peşinden.En yıkık,en zayıf en solgun hallerimi onlarla birlikte gömdüm ben.Dipdiri,kendimden sonra onlar için de hep daha güzel daha iyi daha faydalı nasıl yaşarımı düşünen bir insan oldum. Biliyorum,görüyorlar.Biliyorum bu halimi seviyorlar. Nilgün abla da severdi. Dimdik oluşumu taktir ederdi. İyi bir evlatsın derdi. Öyle miydim bilmem amma öyle görmesi beni mutlu ederdi. Hem zaten güçlü kadın,güçlü kadının halinden anlar. Acısını da bilir,toparlanışını da farkeder.Yarım kalanlarını da görür,tamamlamak istediklerini de.
Nilgün abla beni gördü.Sırtımı hep anlayarak sıvazladı.Benden çok büyüktü.Eli öpülesi bir hayat öğretmeniydi. ama o hep beni destekledi,gücümü taktir etti. Kendisinin benden çok şey öğrendiğini söyler dururdu.Ne haddime.Onun varlığı bana hediyeydi.
Ahh canımlar...İyi kilerim...Yoluma ışık olanlar...Çok sevdiklerim...Gidişleriyle birer parça hüznümü toprağa ektiklerim...Rahat uyuyun.Ben neşemi,hayat enerjimi,yaşamdaki duruşumu hep sağlam tutacağım.Hem kendim,hem sizin için ve ailem için.
