Yaman Çelişki

 Söylediğiniz ile yaptığınız neden birbirine ters düşüyor ?

İnsana, bu ne yaman çelişki dedirtiyor.

26 Aralık (!)

 2 aralik 1984de annemin karnindan dogdum.

26 aralık 2013 de ise kendi beynimden, kendi azmimden, kendi inançlarımdan yeniden yepyeni bir ben olarak doğdum.

....

Beyin şant ameliyatımın 10.yılı/benim yeniden doğuşumun 10.yılı kutlu olsun.

Yeniden yaşama şansı veren ve bu yaşamı da mucizeler ve harikalarla süsleyen Allah'a sonsuz şükürler olsun.

İyi ki doğdum. İkinci yaş günüm kutlu olsun.

Sürecin Özetinin Özetinin Özeti

 3 gün süren ishal salgını sonrasında ancak dün gece hastaneye gidebilecek kadar kendimi toparlayabildim.

Salgına yakalandım demek büyük haksızlık. Bu çok başka bir şey. Zaten halihazırda bağırsak hastası olan benim için üstüne salgın yaşamak altından kalkılamaz bir durum oldu. Öyle ki susuzluktan gözlerim karardı,başım döndü,dengem şaştı ama hastaneye gidebilecek kadar bagirsaklarımı toparlayamadığım için 3 gün beklemek durumunda kaldım.

Tek doz içtiğimde harika sonuc aldığım ilacımdan çifter çifter toplamda günde 8 tane içip bir gram fayda göremedim.  Azıcık kendime gelebilince reiki yaptım ve Reiki istedim hocamdan. Ancak öyle dengemi bulabildim. Dün geceyi hastanede geçirdim ki bilen bilir çok zor durumda kalmadan gitmem. Beyin ameliyatından sonra yani tam 10 senedir acile gidip serum almamışım. Doktorum görsün,doğru tedavi olsun,detaylı bakılsın, beyin şantıma zarar gelmesin vs derim ama dayanamadım

 Artık gözlerim kararmaya ve hatta içim geçmeye başlayınca hadi dedim gidelim. 1litre neofleks dekatroz serum verildi. Kendime geldim,biraz toparlandım. Bugün belirtilerim hafifleyerek devam etse de gücüm yerinde çok şükür. 

Hala patates haşlaması,ekmek,haşlanmış yumurta,limonata,su ve çay ile besleniyorum. 4.gün ve ufaktan gına geldi ama hiç şikayetçi değilim. Sadece boş ekmek yediğim ama ona rağmen durmayan ishalimin olduğu saatleri gördüm ben. Aşırı ağır bir şey yaşadım. O anların hissiyatından çıkamıyorum. Sanırım bir süre böyle gidecek. Neyse çok fazla hırpalandım. Çok üzdüm herkesi ve çok üzüldüm. Yolun sonu göründü mü galiba dediğim çok an oldu şu 3 günde. Yaşadığım en zor sağlık sınavlarından biriydi kısaca. Allah bir daha göstermesin. Söyleyecek daha çok şeyim var ama dilime dolanan şükürle kapatalım yazıyı. Tekrar düze çıkmış olmaya,onca şeye rağmen hala yaşamaya devam etmeye sonsuz şükür. Bundan sonrası sağlıkla inşallah. 

3 Aralık

 3 Aralıkta Kadıköy bir başka güzeldi seneler önce.

Hava bir başka güzel ,ben,sen,o... Herkes bir başka tatlıydı sanki.

3 Aralık... Yılı zihnimde kalsın. Tadı damağımda. Hissiyatı kalbimde. 

Doğum Günü

(Pastayı tabi ki ben yaptım,tüm menüyü hazırladığım gibi. Erken kutlanan bir doğum günü yemeğiydi.)

Bugün benim doğum günüm.

Saatlerdir mutluluktan ağlıyorum. Ne şanslıyım ben diyip duruyorum. Yer yer aklıma gelen bazı şeylerden dolayı hüzün gözyaşları da döküyorum. Doğum gününde yalnız olmanın faydaları. Kimse görmüyor ama ben çok fazla duyguyu bir arada yaşıyorum. Bin şükür bu güne erdirene. Bin şükür 39 yıldır bana nefes verene. 

Çok güzel bir ömürdü. Çok kıymetli insanlar vardı içinde. Çok özel olanlar,çok özel duygular yaşatanlar... Gelenler - gidenler,hiç gitmesin diye gözünün içine bakılanlar...

Çok yorucu ama pek tatlı bir ömür oldu. Bundan sonrası aynı tatlılıkta gitmez gibi de bambaşka renkler dahil olur eminim. Hadi bakalım yaşayalım görelim :)

Tamam mı ?

 Burdayım.

Nerde olmamı istersen ordayım aslında.

Baktığın,beni görmek istediğin yerdeyim.

Kızmak için baktığın,merak ettiğin için kafanı çevirdiğin,özleyerek aradığın o yerdeyim. Tam karşında. Hayır hayır yanıbaşında.

Ben senim. Sen bensin. Elini kalbine koy ve anlat...  Gözün gözüme değemiyorsa,kalbin kalbime temas etsin. Çünkü ben senin beni arzuladığın mesafedeyim. Mesafesiz bir haldeyim.

Hep öyleydi. Hep öyle .

Tamam mı teyzecim ?

Sen Kalbimsin

 Tam bir buçuk ay sonra ilk kez 2 gün ayrıyız tatlı kızımla. Dokunsanız ağlayacak haldeyim de, çaktırmıyorum hiç. Neyseki annesi ve anneannesi yanında. Neyse annesiyle babasının ilk duruşmasına iki gün kaldı. Duam belli,duyan belli.

Bu arada resim analizi eğitimi almaya başladım. Bana kattıkların için teşekkür ederim kızım.  İyi ki beni teyze olarak seçtin. Birbirimize katkımız sonsuz olsun. Ben seni büyütüyor görünürken ikimizde biliyoruz ki ben çok büyüdüm,geliştim, dönüştüm. 2 yıl önceki insan asla değilim. Gözümde asılı duran bir kaç damla yaşla yaşamayı ögreneli epey oldu. Ve bunu kimseye göstermemeyi öğreneli. Öte yandan, her gün gelişimine şaşırmayı adet edindim zira bu kadar sürece hazırlıksız değildim. 

Neyse işte,biri bana kendinden 37 yaş küçük arkadaşın olacak dese delimisin derdim. Esas delinin ben olduğumu öğrendim.:)

El ele,göz göze,kalp kalbe geçirdiğimiz zamanların şükrünce mutlu bir ömür diliyorum sana güzelim. Bunun için gerekeni hep yapacağım. Sen benim kalbimsin. Ömrüme ışık,gözüme nursun. Aydınlık ömrün olsun.

Sen Biriciksin

 Öyle çok zaman geçti ki 

Öyle çok.

Ama aklıma düştükçe gözyaşım aynı yoğunlukta akabiliyor hala.

Yapma diyorum. Yapma bunu kendine. 

Bir tane hayatın var ve yer yer pek de güzel yaşadın. Sen biriciksin ve kendini mutlu etmek ve mutlu olmak üzerine programladın. Aksi düşünülemez.  Her şey olması gerektiği gibi oldu,oluyor ve olacak. Amenna. Bir an bile buna şüphe ettiysem affola.

Yorulmaya Vaktim Yok :)

Çok değişik bir süreçten geçiyorum.  Çok zor,çok çok yorucu,yıpratıcı. Tüm bunların yanısıra gücümün farkına vardığım,gücümü arşa çıkardığım,kendime aferin kız dediğim bir süreç oluyor.

İş tam gaz devam. 26 buçuk aylık çocuk tüm bakımıyla bende. Yemek yap(çocuk kucağımda tabi. Ya da en iyi ihtimalle mutfak tezgahının üzerinden bana sarılıp öpüp kokluyorken),yedir topla yıka yerleştir. Çamaşır yıka,ser,topla yeniden yıka vsvs. 

1i çocuk olmak kaydıyla 6 insan ve bir köpek. Ayrıca annemin peşinden gitmediğim bir saatin bile olmadığı bir süreç. Çünkü bir elini kullanmaması lazım ve bunu bir tek ben biliyor muşum da kendisinin haberi yokmuş ghbi davranıyor. Anne ben yapayım,annnne o elini kullanma. Annnnne ben hallederim,söylesene yaa diye diye geçen günler. Bir makarnayı bile yaparken onun tarifine göre yapmazsan söylenmeler. Söylenmesin diye domatesi soyma şeklini bile onay alarak hareket etmeler.

Fiziken dinlenebildiğim bir saatim dahi yok da önemli değil. Ruhen bittim dostlar. Bittim de okeye dönüyorum desem doğru tabir olur herhalde.

Gün içinde sıklıkla kendime şunu soruyorum.

"Bu yaşadıklarımın bana hediyeleri neler?"

Siz de sorun. Odağınızı bu yöne çevirin. Zorunuz kolaylaşsın. Mucizeler koşar adım yaşamınıza girsin. Siz bunlara layıksınız. Kendi öz değerinizi farkında olun. Ben de olacağım inşallah bir fırsat bulursam bakalım.  :))

Kaçınılmaz Son; Ameliyat

 Cuma günü annem elinden ameliyat olacak.

Ben kesin gözüyle bakıyordum zaten de doktor bugün söyleyene kadar çok üstüne gitmemiştim. Annem asla ameliyat olmam diyordu çünkü. Doktorla görüştüm. Görüşmek derken tıbbi anlamda görüştüm :) Nedir,nasıldır süreci anlamam lazım ki karar vereyim. Detayları bilmeden ne karar veririm, ne ikna edebilirim.

Neyse anlaştık. İçime sindi. Tek sinmeyen fiyatı idi. Yapacak bir şey yok. Sağlık olsun. Gerçekten sağlık olsun da gerisi kolaylıkla halledilir evelallah.

Eve gelip süreci anlattım. Ama benden önce Melikeye anlatılmaya çalışıldığı için tüm gece stresten uyuyamadı yavrucum. 1 ay kadar annemden uzaklaşma fikri onu çok tedirgin etti. Ben de ona bu bilgileri gereksiz yere yükleyeni tedirgin ettim bir miktar. :)

Neyse şimdi odasına gitti,uyumaya çalışıyor. Sabaha rahatlamış olacak inşallah daa ben süreç tamamlanana kadar sanırım  rahatlayamayacağım. Çünkü dünyanın yükünü üstümde hissediyorum. Annem varken evin idaresini tümden benim alacak olmam ve öte yandan çalışıyor olmak ayriyeten çocuğun bakımının tamamen bende olacak olması. Allah yardım eder elbet,şüphesiz. Cuma sabahı bir atlatılsın da inşallah. O güne kadar annemin stresini hafifletmek için yine dimdik durmak ve sonrasında süreci yönetmek için yıkılmamak lazım. Yapabilirim. Siz yine de akla gelirsem dua edin,güç dileyin.