Ruhun Nasır Tutsa Bile Yürü

 Bu aralar yazmamayı, konuşmamayı tercih ediyorum. Böylesi çok daha kolay geliyor. Ruhumun biraz dinlenmeye ihtiyacı var. Ancak kendi içime dönerek özüme varabilir ve oradan alacağım güçle yukarı çıkabilirim. Dut lekesini çıkaran tek şeyin,dutun kendi yaprağı olması mucizesi gibi...Ben de  kendi özümden aldığım güçle iyileşirim. İyileşmek doğru kelime değil belki,bir hastalık yok çünkü. Amma değil mi ki içe bir yolculuk yapmak ve biraz derinlere dalmak hasıl oldu. O halde çıkışı bulmak, olması gereken yere doğru tırmanıp, geniş açıdan güzelliklere bir selam çakmak başka nasıl ifade edilebilir ki.

Herkes ve herşey olması gerektiği gibi. Ve tüm bunlar düşün seni neye hazırlıyor,nereye taşıyor. Yoldan keyif al. İyi bir yolcu ol. Yolun tadını çıkar. Çıkmıyorsa da bırak ve devam et.  Her adım seni güçlendirmek ve sana katmak için emin ol. Gerçekten emin ol ama. İnanmadığın bir yolda emin adımlarla yürüyemez ve vardığın sonuçtan tatmin olmazsın. Evet sayın yolcu hazır mısın, ruhundaki nasırlara rağmen sonunu görmediğin yollarda hayat bulmaya. ?