Ömrümde Bir Hafta

Keyifsizdim,mutsuzdum...Kendimi haksızlığa uğramış,kalbi kırkbin parçaya kırılmış hissediyordum. Böyle olmamalı diyip duruyor,akan göz yaşlarıma hakim olamıyordum. 

Olsun...

Halam geldi. Rutin kontrolü için hastaneye gidecek 1 gün İstanbulda kalıp geri dönecekti.

Hastanenin sistemi değiştiğinden işler hiç de yolunda gitmedi. Günlerce bir ilacını yazdıramadı ve 2. gün aşırı kansız kaldığını,bunun için kan nakli yapılacağını öğrendi. Tamam dedim geliyorum yanına,tv yi kapattım koşup üstümü değiştirken gelme ben geliyorum akşam oldu,sistem kapandı kan alamıyorum dedi.

Tamam dedim yarın gider,alırız kanımızı ne olacak ki.

Olmadı..Alamadık. 3. gün öğleden sonra kan merkezine gittik. Yapılması gerekenleri bir bir yaptık. Numune kanlarını verdik. Ayrıştırılmasını beklerken,rica minnet yalvar yakar işimizi öne çekip bu gün halledebilmek için dil döktüm.Öne de aldırdım dosyamı. Amma velakin demezler mi bir donör lazım. Sizin yerinize bir ünite kan verecek aynı kan gurubuna ait biri diye.Ve sadece 2 saatiniz var dedi. ve halamın bir cümlesi beni bitirdi; kanı bulamazsak ne olacak ? Bulacağız dedim. Ya bulamazsan kızım dedi.
Ben sana o kanı bulacağım aksi mümkün değil. Bu gece sana bir paket kan verecek donör bulacağım,yarın kanını alacaksın gerisini düşünme bile dedim.O çaresizliği tahmin etmeyin...

Hayatımn en zor 2 günü idi. İki gün çünkü o güne yetişmedi. 

Kız kardeşimin kanı uydu. Yaka paça şirketten onu getirttim hastaneye,yakındı Allah'tan.Ama hastane fobisi olduğundan nabzı ve tansiyonu yükseldi,yalvarsa da kanını almadılar. Yüzü gözü kıp kırmızı ateş gibi oldu onu işe geri gönderdim elimde telefon hem yakın çevrede olup hemen gelebilecek,hem de kalben yakın olduklarımdan ricacı oldum. Bulamadım. Uygun şartlarda bir ünite kan bulamadım.

Kardeşimi aradım,iş yerinden birini bul gönder gönderemiyorsan patronunun numarasını bana ver.

Bu esnada bizim almamız gereken kanın işlemleri o güne yetişmeyeceği kesinleşince siz gidin eve yarın sabah gelin dediler.

Kan bulunmadan gitmem desem de,bulduğunuz kişiyi buraya yönlendirin kanını versin,merak etmeyin sorun olmaz dediler.

Biz halamla eve gelirken kardeşim birini göndermiş hastaneye.Ne o dövmesi varmış.Kanını almamışlar !

Özel telefonum ile üst üste hiç o kadar telefonda konuşmamıştım. 2 saat boyunca aralıksız! konuştum. Neyse birini daha yönlendirdi kardeşim ama tanımadığı biri.Fabrikada bir çalışan.

.gitti mi,verebildimi fikrimiz yok. Delirdim.

Kan bankası kapandı öğrenemiyorum,mesai bitti kardeşim gönderdiği kişiyi göremiyor.

Yeni işe giren biri olduğu için kimsede teli yok ve muhasebe o gün erken çıkmış.

Neyse dilden dile elden ele haberleşerek kanın verildiğini öğrendik saatler sonra.

Sabah gönlümüz rahat gittik.

Kan bankasına uğradık,kemoterapi bölümüne çıkmamızı,kanın verileceğini söylediler.

Ama öyle olmadı.

Halamı odaya aldılar,girdim yerine yerleştirdim çıkıp memurla görüştüm. Ne kadar sürer ne zaman yanımda olacak bilgi aldım.Beklemeye başladım.

Yarım saat sonra halam çıktı odadan,benim kanım eksik hazırlanmış krosu yokmuş içinde. Ne yapabiliriz kızım dedi.

Ne yapabilirim,ne anlarım ben.Sen oturdum dedim ben geliyorum.Önce memura gittim durumu sordum kan bankasını aradı aslında kanın doğru hazırlandığını ama sistemde eksik görüldüğünü hastaya verilmesinde hiç bir sorun olmadığını söylediler. Rahatladım. Hemşire geldi,olmaz,kabul edemem düzelttir dedi.NAsıl dedim bilemedi.

Memura yalvardım nolur bugün bu işi halledelim,ne yapmam lazım beni yönlendirin.

Yok tel tel üstüne içinden çıkılamadı. Yeniden kan verin gidip en baştan kanı hazırlatın formu tam doldursunlar biz de hastaya aktarım yapalım dediler.

Eee tamam vakit kaybetmeden yapalım nereye gidelim. Yan pdada kan alsınlar.

Yan odadaki hemşireye durumu anlattım.Senin demenle olmaz sistemimde görmem lazım dedi.Eee haklı. Görmeniz için ne yapmam lazım dedim. Yan odaya git sistemi açsınlar dedi.

Gittim,açtığını söyledi. Hemşireye geldim,açılmadığını söyledi.

Delireceğim...Halam bembeyaz oldu...Elimde kalacak kadıncağız...

Hemşire ben kanı alırım ama barkot yok git bunu böyle kan bankasına ver dedi.Gittim ama veremedim. Kan bankası ben böyle teslim alamam,barkot yapıştırt dedi.

Sistemde görülmediğini barkot verilmediğini anlattım. Bir başka kan alma odasına git oradan denesinler mutlaka yapıştırt yoksa işlem yapamam dedi.  O Marmara üniversitesi hastanesinin giriş ve birinci katını kaç kez dolaştığını bilmiyorum. Canımdan can gitti.bulamıyorum diye haykırmak istedim,çözüm değil ki.Bir ara elimdeki bir tüp kana baktım.Elimde kaldın,ne yapacağım ben,nasıl halledeceğim nolur Allahım yardım et dedim.

Neyse yarım saat sonunda bir kan alma odası buldum numara alıp sıraya girdim,bilmem kaç hasta bekledim,durumu anlattım barkot alabildim.

Kan bankasına geri gelip elimdeki barkot ve bir tüp kanı verdim.Kameralar var ben böyle de teslim alamam deyince idrak edemedim.İsyan edecektim ki,sen yapıştırmalısın dedi. Yapıştırdım.2 saat sonra gel durumu sor dedi halamın yanına doğru çıkmaya çalıştım. Bulamadım.

O katta onu oturttuğum yeri bulamadım.Dedim şuraya oturayım da öncesinde,sonrasında,şuanda içimde biriken her şeyi göz yaşlarımla akıtayım.Delireceğim,saat geçiyor,bir ünite kanı naklettiremedim.

Neyse halamı buldum ama başımın ağrısını,ayaklarımın sızlamasını anlatamıyorum ve o telaşlanmasın diye yorulmamış gibi yapmaya çalışıyorum. Kızım çok merak ettim dedi.Aa bi de bu arada asansörlerde çok zaman kaybettim. Dakikalarca bnemeyince merdivenden inmek istedim. Meğer giriş kata merdivenden inilmiyormuş -1 e inmişim ama ne de korktum,ne de ürktüm o merdivenlerde. Neyse sonunda hallettim.Hadi dedim yürüyecek halin varsa gel dışarı çıkıp kahve içelim bir kendimiz gelelim. Dönüşte de kan bankasına uğrar durumu sorarız.

Siz yukarı çıkın 15 dk sonra hemşireye beni aratın dedi bankodaki memur.Daha biz  kamoterapi odasına varmadan siz nerdesiniz kanınız geldi sizi arıyoruz diye bağırmaya başladılar. Halam yine yerine yerleşti ben de hemen sorumlu memura gittim. Her şey yolunda mı bu sefer. Eksik bir şey var mı,ne kadar sürecek vs 

ben koltuğa oturduktan sonra halamın kanı geldi :) meğer boşuna velveleye vermişler daha kanımız hazır bile değilmiş.

Neyse takıldı Bir buçuk saat sonra odadan çıktı.

Şimmmddii hemotoloji bölümüne gidip ilacımızı yazdırma vakti.

Sistem gitti.16:00 a kadar bilgi işlemcinin gelmesini bekledik. Tam dr umuzun beyanı üzerine baş hekime gidip şikayet edecektim ki bilgi işlemci kapıda belirdi.Devamında da bir kaç aksilik oldu ve 17:30 da ilacımızı yazdırıp evimize gelebildik. Bu akşam kardeşim eczacılar birliğinden ilacımızı teslim alacak.

Ben orda tek başıma o çaresizliği yaşadım ya,beni bir şey deviremez artık.

O göz yaşlarım içime aktı ya,kimse kırıp dökemez artık.

Tek lokma yemeden günü bitirdim ya açtık,susuzluk,uykusuzluk devirmez beni artık.

O ayaklarım...O ayaklarım kaç kilometre yol yaptı bilemiyorum. en son hatırladığım,tek bir adım atacak halimin kalmadığı ve elimde hala teslim edilememiş bir tüp kanın olduğu andı.Bir elime baktım,bir bacaklarıma...Koş dedim...Koşş...Halam ne durumda acaba.Bayılmadı inşallah...

Şöyle iddialı bir lafla yazıyı kapatayım...

Ben hayatım boyunca hiç bu kadar yorulmamış aynı anda bu denli çaresizliği yaşamamış ve aynı anda bu denli kendimi yalnız hissetmemiş ve aynı anda bu denli keyifsiz,mutsuz,gözyaşları içine akarken gülmek zorunda kalmamıştım.

Elhamdürillah bu işi de kotardım. Bu kadar güçlü olduğumu farkında olmamışlığma hayıflandım.

not: şuan sızlamayan bir hücrem yok desem abartmış olmam inanın:)
not 2: verilen bir tüp kan da halama yeterli değil ne yazık ki ama devlet hastanesi fazlasını gerek görmüyor,yaşayacak kadar veriyor.(!)