O'nun Hikmetine Sığındım...

Bir bilsen nasıl üzgünüm. Özür dilemenin bin bir çeşidi vardır elbet ama ben tekrar yapmamayı yeğlerim.Bilirsin pek hatamı kabul edebilen biri değilim. Çünkü kabul ettiğimde perperişan oluyorum işte böyle.
...

Kafamı nasıl meşgul tutarım diye düşünüyorum.İşten arta kalan zamanda  bol bol yemek yapıyorum. Yiyemiyorsak,buzluğa koyuyor lazım olunca çıkarırız diyorum. Öyle çok okuyorum ki,adaptasyon bozukluğum sebebiyle hem her gün okuyamıyor hem de sadece bir kaç sayfayla sınırlanıyordum. Şimdi haftada 3 kitap bitirdiğim oluyor.
Nefes... Son zamanlarda kazandığım en önemli şeylerden biri...Bıraksanız sabaha kadar nefes çalışabilirim. Başım dönünce mecburen bırakıyorum. 21 nefeste sınırlıyım şimdilik.
Ve bir de yapmaya çalıştığım ama başarı oranından emin olmadığım; pozitif düşünme durumu var. Öyle izole ettim ki kendimi hayattaki her şeyden. Kimse içime işlemesin,kimse bana zarar veremesin,düşüncelerime tortu oluşturmasın istiyorum. Her şeyin iyi olacağı inancına bir zarar gelmemesi için ne gerekiyorsa yapmaya çalışıyorum. 1 ayı doldurdum.3. kutu ilaç bitmek üzere. ama Bayramda annemlerin yanına gidip bolca güneşleneceğim. D vitaminini iliklerime kadar çekip hemen ertesinde tahlile gireceğim. Diliyorum,istiyorum,inanıyorum ki o ameliyatı olmama gerek kalmayacak.
Aksi duruma hazır değilim. Korkuyorum. !
İyi bir şeylere hiç bu kadar ihtiyacım olmamıştı. Birine sarılmaya mesela,birinin ışık saçan gözlerine bakmaya, bir güzel söz duymaya. Yanındayımı hissetmeye.Öyle olmasa da öyleymiş gibi davranılmasına öyle ihtiyaçlıyım ki şu sıra.bu günlerde geçecek ve güleceğiz bir süre sonra ama amalarda boğulmadan ilerlemek istiyorum yolumda.