23 Ekim 2014 Perşembe

Lâl

Son günlerde anlatmak istediklerimin çokluğundan mı bilinmez,iyice içe kapanık bir insan oldum.Kalbimi öyle kapattım ki,anahtarını nereye savurduğumu bulamaz haldeyim.
Sus diyordum kendime...Suss...Şimdi konuş desem ne fayda.Üşeniyor artık uzuvlarım kendini anlatmaya.
İzlemek ve sindirmek...Olanlarla büyümek,olmayanlara yetinmek...Tek yapabildim bu...Hakkını verebilirsem dilim tekrar çözülecek...


3 yorum:

Handan dedi ki...

Arada gerekir öyle, zamanı geldiğinde çözülür dilin. Ne önce ne sonra, tam zamanında...

Unknown dedi ki...

Demek ki; tam şu zamanlarda, yaşaman gerekli olan ruh hali buymuş. Biliyorsun hiç bir şey tesadüf değil. Vardır bir nedeni cimcimem. :) Yaşayıp göreceksin.

Kelimelerle Dans dedi ki...

handan abla;zamanını bekliyorum öyleyse...;)

nilgün abla;tesadüfe inanmam bilirsin sen de.biraz dinlensin dilim.çözülür nasıl olsa yine...

Yorum Gönder