8 Ekim 2014 Çarşamba

İyiyim Diyebilmeli...

Anlatacak çok fazla şeyim var.Nereden başlasam bilemiyorum.en baştan anlatmayı deneyeceğim...
...
Annemin ayağının alçıda olduğundan bahsetmiştim.Çok zor günlerdi.Söz vermiştim iyileştiğinde hep birlikte dışarı çıkacak onlara ne isterlerse ısmarlayacaktım.Alçının çıktığının ertesi ilk kez hep birlikte toplanıp dışarı çıktık.Genelde babam bizimle gelmez,gelse de işini halledip evine dönerdi çünkü.Gönül Kahvesine gidip kahve içtik,fotoğraf çektik.Çok güzel bir akşamdı.Herkes mutlu idi.ruh halimiz ziyadesiyle değişti.Ertesi gün saat 15:30 civarydı.Kışlık terliklerimin nerede olduğunu sordum anneme.Biraz üşüdüğümü ifade ettim.Saat 16 da patronumdan izin alıp dinlenme ihtiyacı hissettim.17 de ateşli halde yatıyordum.
Perşembe akşam üstü başlayan ateş, pazar gecesine kadar devam etti.40 dereceyi gördüm.Üşüdüm,titredim,midem bulandı,kustum.Ben böyle ateş görmedim.yılda bir kez ağır ateş geçiren üşüten ama ertesi gün hiç bir şey olmamış gibi dirilen ben,yatak döşek yattım ki kalkabileceğimden umutsuzdum bir ara.
Cuma akşamı tam ilacımı içip uzanacağım sırada başımı öyle kuvvetli bir şekilde koltuğun koluna vurdum ki o korku bana ömrümce yeter.Hiç bir hastalıkta öyle şiddetli çığlık attığımı bilmem ben.
Tam da şantın üzerine aldığım darbe,hayatıma vurulmuş mühür gibi işledi içime.
Neyse ki sorun oluşmadı...
cumartesi günü abim geldi.Canımın en içi geliyor iyileşirim dedim ama onu dinlerken içim geçip olduğum yerde uzanıp uyumaya başladım.Gözümü açabildiğim zamanlarda en fazla 3 lokma yiyerek ilaç içip tekrar derin uykulara daldım.Böyle geçen 4 günün sonunda ateşim düştü ama halsizlik bu güne kadar devam etti.Bundan böyle ne zaman üşütsem,ateşlensem şant olduğundan dolayı çok ağır geçecekmiş.İnşallah bir daha tekrarlamaz derken,inşallah her seferinde altından kalkabilirim diye geçiriyorum içimden.Bayramı herkesten uzak,evden hiç çıkmadan mümkün olduğunda yatarak geçirdim.Böyle ateş,böyle halsizlik bünyeme fazla.Çok zorlandım çok...Sanırım on beş günü geçti evden çıkmadığım süre.Artık toparlandım.Kansız kalmışım gibi koltuk beni çekse de,direniyorum yürümeye,hareket etmeye,gelen gidene gülümsemeye ve sohbete katılmaya.
Bunu da atlattık ama bilmiyorum aynılarını yaşamaya gücüm kaldı mı...İnşallah uzun süre tekrarlamaz bir daha.Bu arada rengarenk,model model lifler örüyor,işlerimin hafiflemesi sebebiyle boş kalan vaktimi değerlendirip isteyen arkadaşlarıma satıyorum.Son zamanlarımın en keyifli aktivitesi bu oluyor şimdilerde.
İsterseniz bir kaç örnekle anlatayım güme renk katan işleri aşağıda....:)
Her ne olursa olsun,keyfiniz daim olsun efenim.Hayata karşı enerjiniz hiç bitmesin...Kendinizi iyi hissedebileceğiniz sebepleriniz cebinizde hazır dursun...
Ve her şartta iyiyim diyebilmenin şifasına sığınalım hep birlikte inşallah...









4 yorum:

Unknown dedi ki...

aşırı derecede geçmiş olsun
hakikaten bi gelmiş bi daha gelmiş o sıkıntılı şeyler umarım bi daha da uğramaz
çok sevgiler

Kelimelerle Dans dedi ki...

Havva Peynirci;çok teşekkür ederim.öyle oldu ama geçti şimdi.lif örmeye devamm:) sevgilerr...

Unknown dedi ki...

Canım benım çok şükür geçmiş diyelim ama umarım bir daha olmaz.görüşemedik bu ara yaaa aklımdasın hep unuttum sanma sakın.en kısa zamanda görüşmek üzere öptüm čook

Kelimelerle Dans dedi ki...

bahar şimşek;sen de aklımdasın ama hayat şartları bazen uzak tutuyor canım.hiç önemli değil.iyi ol sen,görüşürüz elbet.takipteyim seni;)

Yorum Gönder