İnsan cürmü kadar yer kaplarmış.Cürmümü aştım,cihana ulaştım.
Gece o kadar çok midemi sıvazladım ki sağ tarafta bulunan şantım bir süre sonra sancımaya başladı.Sanırım fazla ileri gittim.Önce korktum sonra bir şey olmayacağına olan inancım ile uyumaya çalıştım.
Şu dakikalarda mide ağrım baya azalsa da karnımdaki şant sancısı pek yüksek seyretmekte.Sanırım midedeki gerginlikten etkilendi.Dinlenmek gerek...Herşeye alıştım da vücudumda kablo ile yaşamaya alışamadım gitti.Herşeyden korunmaya çalışırken,kendi canımı kendim yakıyorum.Geçenlerde de taksiden inerken kafamı vurmuştum.Hemde en önemli kısmı,sağ tarafı.Neyse ki hala yaşıyorum.Hala iyileşmeye dair yüksek umutlar içerisindeyim.Geçecek biliyorum...Benden çok şey götürerek bu da geçecek...Midem tahrip oldu tüm yaşadıklarımdan dolayı ama şantım zarar görmeyecek...Ayn sıkıntınları bana tekrar yaşatmayacak...
Hani şuan sesimi duyuyorsa diye söylüyorum bunları;akıllı uslu olmak zorunda olduğunu kavrasa beni pek memnun edecek.Yoksa kendinisi pek önemli görmediğimden beni sevmeme ihtimali de var ya.Böyle olsun istemiyorum.Mutlu mesut yaşamak varken ne diye şimdi sancı çekelim değil mi...
6 yorum:
Geçmiş olsun kuzum.:( Bu aralar ben de çok tatlı değilim . İyi olacağız inşallah hep birlikte. Sevgiler cimcime
nilgün abla;baharın rehaveti olsa gerek üzerimizdeki...yaza az kaldı canlanacağız...;)
Geçti geçti...
handan abla;evet öyle oldu...
geçmiş olsun canım benim... Geçmiştir artık umarım.
bir hayal kur;midem geçti.karnım da azaldı acısı.bugün daha iyiyim canım.
Yorum Gönder