31 Ocak 2014 Cuma

Efsunlu Nefes

"Nefes almana bile razıydım ben." 

Bu cümleyi duyduğumda göz yaşlarımı tutamadım ben.O denli yakarışıma pişman oldum.Bir çocuk gibi utandım...Ben bunu nasıl yaptım...
...
Hayatımda ilk defa böyle öksürük krizine tutuldum.Nefessiz kaldım.Hava aldım...Öksürmekten başım öyle çok ağrıdı ki,kardeşim beni balkona taşıdı.Bir sandalyeye zar zor oturttu,battaniyeyle sardı sarmaladı.Hem kardeşimin astım ilaçlarından almak hem de doğal hava almak iyi geldi.Öksürük kesilince baş ağrım da hafifledi.O sırada kardeşimin bana sıkıca sarılıp,abla iyi misin derken öpmesi...Beni esas iyileştiren oydu belki.


Beynimin içini de öpse baş ağrılarım kesilir mi acaba...Bir efsunlu öpücük tüm dertlerime deva olabilir mi.Olur ise geç olmadan gel kon yüreğime...
...



6 yorum:

Pink timber dedi ki...

abla kardeş candır can
hele ablası olan insanlar çok şanslılarr

Kelimelerle Dans dedi ki...

ablam yok ama iki kardeşim var.yani şansıma şans katıyorlar:)

Hamiyet Akan dedi ki...

Sen hep iyi ol ve ne şanslısın be kuzum dünya tatlısı kardeşin var :)

Kelimelerle Dans dedi ki...

Hamiyet;doğru dersin...şanslıyım hem de iki kere.

Pehito dedi ki...

Kardeş gibisi yok. Kayıtsız şartsız sevgiyi hissedebileceğin yer sadece ailen sanırım :)

Kelimelerle Dans dedi ki...

pe hito; kesinlikle öyle.

Yorum Gönder