Yorulmanın Rahatlığı

Son bir haftaya çok şey sığdırdım.

Bir nikah,bir ölüm yıl dönümü

Bunlara bağlı olarak bir çok stres,üzüntü,mutluluk,heyecan,yorgunluk. Hemde ne yorgunluk.

Günler geçti hala dinlenemiyorum.

Sanırım bu böyle gidecek. Dinlendiğimi farkedemeden zaman akıp gidecek.

Sağlık olsun,keyif olsun,huzur olsun da gerisi önemli değil.

Öyle bir rahatlamak ki bu; anlatılmaz,yaşanır,yaşadıkça şükredilir. 

Ve beni sadece iki kişi anlayabilir.

Geri Sayım

 



                                                                           Geri Sayım Başladı.

Şükür ve Teşekkür

Annem dedi ki geçenler "siz kişisel gelişimciler de şöyle diyorsunuz ya hani"

Ne dediğini unuttum ama beni o kategoriye alması pek hoşuma gitti.

Kişisel gelişimci değilim ama ömrümce bu alana ilgi duyup pek fazlaca da yakın durdum,duruyorum.Ben reiki masterım. Enerjiyi ilgilendiren her şey ilgi alanım.

Ve biz kişisel gelişimciler:) ve reiki masterlar şöyle deriz.
Daha başka neler mümkün

Bundan daha iyisi nasıl olur

Bana,seni uyurken seyretme şansı verdiğin için teşekkür ederim.

Bana,sana reiki yapma şansı verdiğin için teşekkür ederim.

Bana, beni dinleme şansı verdiğin ve benimle paylaştıkların için teşekkür ederim.

Bana, beni mutlu etmek için yaşattığın her şey için teşekkür ederim.

Bana,seni mutlu etme imkanı verdiğin için teşekkür ederim.

...

Ve Allah'ım kullara teşekkür ederken, sana şükretmemek olur mu hiç ?

Son dönemdeki sıkıntılarımı sadece sen biliyorsun.

Bunu yazarken bile gözlerim doluyor,sadece sen görüyorsun.

Bunca sıkıntının içinde, beni böyle mutlu edecek sebepler gönderiyorsun ya,

sonsuz şükürler olsun.

Mucize dolu bir yaşam hepimizi bekliyor olsun.

not: Başa çıkamadığımız ve şikayetçi olduğumuz şeylerle ilgili ne diyorduk. Onları sevgiyle kucaklıyorduk.

O zaman " sana anlatacaklarımı unutturan heyecanımı, sevgiyle kabul edeyim"

Biliyor musun?

Ben bu hayatta en cok seni sevmeyi sevdim, biliyor musun?
Bir de doganin ablasi olmayi. 
Bir de annemin ve babamin evladi olmak var tabi. 
Tum bunlar iyi ki var. Hep olsalar...
Benimle yașasalar... 
... 

Dertleșme

Hadi biraz dertleșelim mi? Çok ihtiyacım var buna.
Ama yok ya boșverin. Herșeyi boșverelim. Canı cehenneme birçok șeyin. 

Kalabalık Yalnızlığım

Hem fiziksel hem de zihinsel olarak öyle aktifim ki nereden başlayıp neyi anlatsam bilemedim.

Yalnız kalmak çok iyi geldi. Kendime ve gerçekten zaman ayırmak istediklerime odaklanmak pek iyi geldi.
Sürekli misafir ağırlar durumdayım.Bu nasıl yalnızlık demeyin. Tam da istediği gibi aslında.
Benim istediğim kadar, benim istediğim ölçüde.
Sadece en sevdiklerimin etrafımı sardığı,birlikte yiyip içip hoşsohbetlerin damakta bambaşka tat bıraktığı günler. Reikiyle noktaladığımız geceler,günler,haftasonları.
Gidenlerin ardından evime bıraktıkları o tatlı huzura bin şükürle uykuya dalmak...

Tüm verdiklerine minnettarım Allah'ım. İyi ki beni yarattın.

Çilekli Pasta Mutluluğu

Çilekli pasta mutluluğunda bir haftaya bașlayalım inșallah. 
Amin... Çok amin...
................... 
Bugun doğum günündü. Ilk kez kutlamadım. Her an seni düșündüm ama aramadım. Neden bu hale gelmemize fırsat verdin ki? Çok yazık değil mi? 

Duygusal Blogger

Ayy ben ne ağlak bir insan oldum yaa...
Sevin ağla,üzül ağla,özle ağla,geldi ağla,gitti ağla. 
İyi mi,kötü mü bilemedim valla.
İnsan olduğumu hatırlatıyor tabi bi bakıma da,ee önceden neydim ki ben yaa ?

Varol

Allah'tan ne istediysem verdi.
Ama neredeyse hiç biri kolay yol ile gelmedi.
Çok çalışmam,çok çabalamam,çok istemem,bazen çok ağlamam,bazen de çok beklemem gerekti.
Öyle çok ki...Umudumun dili olsa yeter artık,olmuyor işte bırak bu işin peşini derdi.
Demedi. Dediyse de duymadım,kulak vermedim.
Bu hafta sonu...
Sıradan bir cumartesi-pazardı.Yani öyle olacaktı.
Bir şeyi çok istedim falan demeyeceğim.Çünkü çoklukla anlatılabilecek kadar az değildi isteğim.
İnanılmaz çok istedim.
Çok dua ettim; Allah'ım olmazı oldur,bu haftasonu bambaşka olsun her şey diye.Olacağı yoktu ya,neyse.
Bir anda oldu her şey. 
Bir anda mükemmel oldu her şey.
Bir anda değişti dünyam.
...

Belki 15 yıldır yaptığım tavuklu böreklerim ilk kez yandı.
Öyle bir heyecan. 20-30 dk pişmesi gerektiğini çok iyi bilirken, fırını 1 saate kurmak gibi salaklaşmışım birden.
Ben zaten öyle aklımı başımdan alacak heyecanlar bilmem.
Oto kontrol seviyem gayet iyidir. Ta ki o börekleri yaktığım,gözlerinin içinde mühürlendiğim o anlara dek.
Şu küçücük dünyada,minicik bedenimi aşan sorunlarla boğuştum son iki senedir.

Ve sen bilmiyorsun ama deniz fenerimdin benim.
Bir cümlene tutunup ayaklandığım,aynı şekilde yerle yeksan olduğum çok zaman oldu,oluyor da hala. Amenna. Tüm zaaflarımı verdim sana. Tüm can kırıklarımı teslim ettim avuçlarına.Umutlarımı,heyecanımı,yaşama sevincimi ve sana olan sevgimi.
Beni ben yapan her ne ise, biliyorsun. Bilmemezlikten geldiklerinden dahi eminsin.
Yani uzun lafın kısası, Bana hediye ettiğin haftasonu için,en az o gün cenazede yanımda olduğun kadar minettarım ki o günü unutmamı bekleme benden.
En yakınımdakiler bir bahane bulup gelemezken,dünyanın öbür ucundan geldin ya,iyi ki varsın gerçekten.Hep varolur musun lütfen . 

Çok İsteyince

Bir şeyi çok isteyince, evren senin için çalışmaya başlıyor ve bir bakıyorsun ki olmaz denen olmuş, gitmez denen gitmiş,gelmez denen gelmiş. Dünya olağanüstü bir yer oluvermiş.
Sonsuz şükür,çok teşekkür.