Yazmamanin Agirligini Hafifletme Cabasi

Yazmadikca yazamiyor da insan. Yazmamaya alisamiyor da ote yandan. Ve bir diger taraftan; yazsam dokulecegim, dilim dokulurken kalbimin sokulmesinden geri durmak isterim. Oyle ki anlasilmasin ne hissettigim. Yasananalari herkes gorur ama hissetmek seni cok icten, tum her halinle sevenlerin isi. Yoksa oyleleri susmayi ogreniyor, soguk kanlilikla yasayip geciyor insan; hislere takilmadan. Ee o zaman yazmaya ne hacet. Hep ayni cumleleri mi kuralim? Anlatip anlatip nerelere varalim? Varmayi umalim da husrana mi ugrayalim? Bir yerlerde benzer hislere denk gelip birlikte mi cogalalim? 

Cogaldikca benzer kalpler, buyur ayni duygular ve hisler. Gerek var mi sahi? 

Bilmem ki. 

(Telefondan yazdigimdan ve bu telefonun klavyesini henuz cozemedigimden harfler farkli cikiyor affola)