Canım çıkana kadar ağlamak istiyorum.
Sus diyorum sus. Yazma,söyleme,düşünme hele hele hiç anlatma.
Şu hayatı bu kadar önemseme. İçindekileri bu kadar değerli tutma.
Ya bi bırak,herkesin canı cehenneme demeyi öğren artık.
Aaa bu kadar sabır ve bu kadar dayanıklılık canıma yetti diyorum. Yani aslında kendimi karşıma alıp ona kızıyor,onu yargılıyor,akıl veriyorum.
Neyse sonuç olarak şu bir ayda karşımda olsa da sarılarak ağlasam,ben anlatmasam o da bir şey sormasa sadece ağlasam özgürce dediğim bir kaç şey oldu.
İşte o günlerde kendime sarılmayı,kendi yaralarımı sarmayı bir kez daha öğrendim. Nasıl güçlüyüm şuan nasıl.
Nasıl yalnızım ama nasıl.
Ve nasıl umrumda değil hiç bir şey nasıl.
Neyse ben bi yemek yapayım. Hayatımı renklendirmek adına rengarenk yiyecekleri bir araya getireyim.
Ama şu bir gerçek ki,eski hevesim yok mutfağa karşı bile.
Bu arada odamda duvarda asılı çerçeveyi farkettim. Evet bir senedir farketmemiştim. Alışıyor insan,en sevdiklerinin gözünün önünde durmasına.Her sabah ilk onları görmeye ve gece uyumadan önce bi bakıp öyle yatağa girmeye. İçim acıya acıya kaldırdım duvardan. Değil mi ki insanlar hayatından çıkarmış beni,bir fotoğrafın lafını mı edelim şimdi.
6 yorum:
yaa birileri mi üzdü seni noldu? işyeri nasıl? muhasebeci sorun olmuyor de mi?
Deeptone; üzüldüm evet. Uzun bir süredir düzenli olarak üzülüyorum. İsyeri çok güzel. Muhasebeci sorun. İşlerimi halletmiyor beni madur ettiğini düşünerek çok eğleniyor. Onun yapmadığı işleri bir başkaları yapıyor. Ay başında yine maaşımı hesaplamazsa kıyamet kopacagini biliyor. Umuyorum böyle bir şey olmaz. Yaşayıp göreceğiz. Sen nasılsın? Nasıl gidiyor hayat?
olmasın evet :) iyiyim teşekkür ederim. pandemiden beri evde çeviri yapıyorum halen :)
Deeptone; bu durumdan mutluysan çok güzel. Değilsen daha iyisinin olmasi için neler mümkün diye tekrarla içinden ;)
Ya neden üzüldün ki ama yine... Hepsi geçiyor ya hepsi geçiyor ve sen hepsiyle birlikte çok daha güçleniyorsun.
she is the man; kesinlikle öyle.
Yorum Gönder