Varol

Allah'tan ne istediysem verdi.
Ama neredeyse hiç biri kolay yol ile gelmedi.
Çok çalışmam,çok çabalamam,çok istemem,bazen çok ağlamam,bazen de çok beklemem gerekti.
Öyle çok ki...Umudumun dili olsa yeter artık,olmuyor işte bırak bu işin peşini derdi.
Demedi. Dediyse de duymadım,kulak vermedim.
Bu hafta sonu...
Sıradan bir cumartesi-pazardı.Yani öyle olacaktı.
Bir şeyi çok istedim falan demeyeceğim.Çünkü çoklukla anlatılabilecek kadar az değildi isteğim.
İnanılmaz çok istedim.
Çok dua ettim; Allah'ım olmazı oldur,bu haftasonu bambaşka olsun her şey diye.Olacağı yoktu ya,neyse.
Bir anda oldu her şey. 
Bir anda mükemmel oldu her şey.
Bir anda değişti dünyam.
...

Belki 15 yıldır yaptığım tavuklu böreklerim ilk kez yandı.
Öyle bir heyecan. 20-30 dk pişmesi gerektiğini çok iyi bilirken, fırını 1 saate kurmak gibi salaklaşmışım birden.
Ben zaten öyle aklımı başımdan alacak heyecanlar bilmem.
Oto kontrol seviyem gayet iyidir. Ta ki o börekleri yaktığım,gözlerinin içinde mühürlendiğim o anlara dek.
Şu küçücük dünyada,minicik bedenimi aşan sorunlarla boğuştum son iki senedir.

Ve sen bilmiyorsun ama deniz fenerimdin benim.
Bir cümlene tutunup ayaklandığım,aynı şekilde yerle yeksan olduğum çok zaman oldu,oluyor da hala. Amenna. Tüm zaaflarımı verdim sana. Tüm can kırıklarımı teslim ettim avuçlarına.Umutlarımı,heyecanımı,yaşama sevincimi ve sana olan sevgimi.
Beni ben yapan her ne ise, biliyorsun. Bilmemezlikten geldiklerinden dahi eminsin.
Yani uzun lafın kısası, Bana hediye ettiğin haftasonu için,en az o gün cenazede yanımda olduğun kadar minettarım ki o günü unutmamı bekleme benden.
En yakınımdakiler bir bahane bulup gelemezken,dünyanın öbür ucundan geldin ya,iyi ki varsın gerçekten.Hep varolur musun lütfen .