10 Şubat 2014 Pazartesi

Kontrol...

"Neden böylesin dedi
    Ne yaşadığımı bilemezdi.!"


...
Doktor teşhisini söylediğinde annem dumur olmuş bir halde o ne demek diye sorunca ben sana anlatırım deyip aklıma ilk gelen soruyu sordum doktora.Sonra başladı serüvenimiz.Eve geldik ama annemin o günkü hali bugün hala gülme sebebi.O günden bu güne 70.küsur gün geçti.47 si ameliyatlı günlerdi.Kendimi öyle çok sıktım ve öyle çok pozitif enerjiyle doldurdum ki ciğerlerimi ve tüm hücrelerimi...Hiç kimseye hiç bir şey belli etmeden kendimi bugünlere getirdim.Zaman zaman araştırdıklarımdan moralim bozuldu birilerine yansıttım.Bazen üzüntümü yakın arkadaşlarımla paylaşmak isteyip sustum.Ara sıra kendi derdimle insanları gereksiz yere üzdüm ve onların bir çok dert-tasasında yanında olamadım.Bu zaman diliminde eğer yazabilseydim her şeyi,kitap yazmak isterdim.Hem de çok isterdim.Birilerine umut olmak,en zor hastalıkları bile aşmaktaki en önemli şeyin moral olduğunu uzun uzun anlatmak ve belki de ameliyat öncesi ve sonrası dönemler için koçluk yapmak isterdim.Bunların hiç birini yapamıyorum ama inatla kendimden vazgeçmedim.Ameliyat sonrası yaşadığım görme problemleri nasıl canımı sıktı bilemezsiniz.Günden güne iyileşirken,her gün farklı bir belirtiyle uyuyup uyanışım zihnimi çok yordu.Bu yorgunluğu üzerimden atmanın bin bir türlü yolu var iken eli kolu bağlı halde yatmak ve tek amacı dinlenmek olan biri halindeydim.İyileşme fiziksel olarak hızla gerçekleşirken ruhumun eriyip yok olmaya başladığı tıp için önemli değildi.
Kendime öyle çok moral verdim ve öyle iyi günler geçirdim ki;artık iyileştim. Şantım bedenime bu kadar günde olması gerektiği kadar uyum sağlamış çok şükür.Bunu zaten biliyor yani hissediyordum.Ne belirti olunca ne oluyor da,ne zaman kaygılanmalı gibi soruların hepsini cevaplayabilecek konma geldim bu kadar zamandan sonra.Bir tıp öğrencisi gelse bu konuda kendisini sınava hazırlayabilirim rahatlıkla.

Bugün doktorumu yine şaşırtmayı başardım.Yaşadığım bir belirtiyi anlattığımda ameliyatın etkisi değil dedi ama ilk günlerde çok daha fazla vardı iyileştikçe geçiyor o da deyince bir şey daha öğrenmiş olmanın sevinci ile şaşkın bir şekilde gülümsedi.Öyle iyi öyle bilinçli bir doktorum var ki çok seviyorum kendisini.O bana verilmiş bir şans sanki..(Her ne kadar şansa inanmasam ve kaderi ellerimizle,beynimizle çağırdığımı düşünsem de.) Şehirler arası bile gidebilme imkanımın olduğunu söylediğinde yüzündeki rahatlık öyle ferahlattı ki içimi.Bahsettiğim sıkıntıma yaptığı yorum ise bir şeyleri çok ciddiye aldığıma dair tepkisiydi.Bazen kızıyorum ona Tamer'cim anlamadı beni diyorum ama bazen de Nasıl da buldum seni be adam,ne iyi geldin hayatıma demekten geri alamıyorum kendimi. Sezar'ın hakkı Sezar'a yani...
Kızsam da övsem de doktorum bir tane.Öyle çok araştırdım öyle çok üzüldüm ki onu bulana dek.O benim zorlukları kolaya çevirenim, askeri hastanede aldığı eğitimlerle bazen sinirlendirenim,sert yapısına tepki gösterip terslediğim.Bazen de aynı kendim gibi bir doktorum var dediğim.En zor ameliyatı bile ti ye alıyor gibi görünüp,riskleri azaltanım. Psikolojinin iyileşmede pek etkili olmadığına inansa ve olması gerekenlerin olduğunu savunsa da,bana moral vermek için bir çok şeyi basite indirgeyenim...
Bir başka doktorla bu dönem çok daha zordur eminim.Biz bu işi birlikte başardık.!
Ben bir başıma hissetsem de kendimi çok zaman,bu hissiyat sadece ruhumdaki çöküşün izlerinden ibaretti.Ailem huzur kokusuyla sarıp sarmaladı beni,dostlarım,arkadaşlarım,patronum,yüzünü hiç görmediğim çok sayıda insan zor günlerimi berrak bir su gibi akıttılar.Ve doktorum...Ve hastane...Her şey benim lehime işledi bu dönemde.Evet ruhsal olarak daha önce hiç yaşamadığım kadar yıpranmışlık hakim.Amma velakin hayatımdaki şansları göremeyecek kadar da kör değilim.
İliklerime kadar depoladığım pozitif enerji artık iyileşmeye başladığımdan olsa gerek tükenmeye başladı.Sosyal hayatımı geri kazandığımda kendi içimdeki savaştan da biraz uzaklaşacağımdan, daha hızlı toparlanacağım.
Bugün üzerimdeki hafifliği ve tam anlamıyla mutluluğu anlatacak kelime bulamıyorum.Kanseri yenen bir insan havasındayım.Bu hastalığı hep kanser hastasının ilik nakliyle iyileşmesine benzettim zaten.Bu empati gücüyle daha da kolaylaştı yaşadığım zor günler.
Ve nasıl ki bir ilik vücuda uyum sağlamama ihtimalini yenerek bir canı hayata bağlıyor yeniden,benim de şantım uyum sağlamış vücuduma.Tüm bu emeklerin boşa gidebilme ihtimalini ne kadar iyi bildiğimle alakalı aslında ruhsal sıkıntım biraz da.Allah'ım çok şükür sana.Kendi içimdeki güç ve hayatıma gök kuşağı oluşturan sevdiklerimle bu deneme yanılma yolunda başarı ile ilerledik."Bu kadar günde en fazla bu kadar alışırdı vücut,şanta." cümlesini duydum ya ben,odanın ortasında sevinç gösterileri yapmak istedim en çılgınca olanından...
Bilmiyorum bundan sonra baş ağrılarımı nasıl frenleyeceğim,ne kadar zaman da tamamen bitecekler ama elimden geldiği kadar kendimi sinirlendirmemeye özen gösterip,ruh halimi ayakta tutacağım.Bir ev ödevi gibi,kendine iyi bak öğüdü ile yaşamayı öğreneceğim.Aksi taktirde tüm emekler kolaylıkla çöpe gidebilecek kadar havada asılı olacak ömrümce.
Konuyu toparlayamıyor olmaktan dolayı sinir olsam da şuan kendime,anlatacak bir çok şeyi unuttuğum için canım sıkılsa da amma çok konuştun kızım ya deyip sizi daha fazla kendi derdimle sıkmadan son vermek isterim cümlelerime...
Ben artık özgür bir insanım."Sen neyi ne kadar yapman gerektiğini biliyorsun" diyen bir doktorun hastasıyım çünkü.Kritik süreç bir kaç ay daha devam edecekken,ben her şeyi geride bırakmış gibi yapmaya devam edeceğim. Ne zamanki kesilen saçlarım,uzun olan saçlarımın boyutuna erişir,ben o zaman tam anlamıyla iyileşeceğim...

11 yorum:

Unknown dedi ki...

Seni seviyorum güzel çocuk:))) Beklediğimiz güzellikler, satırlara dökülmüş. Benim güçlü arkadaşım, kesilen saçların, eskisinden daha güzel uzayacak merak etme, kökü sende nasıl olsa:))) "Şehirler arası bile gidebilirsin" harika haber. Biz de kendimize, gezi planı hazırlayabiliriz demektir:))

Kelimelerle Dans dedi ki...

Nilgün Abla;en kısa zamanda plan yapalım evet.Yapmak istediğim öyle çok şey var ki hepsine işe başlamadan zaman ayırmalıyım, hızlandırılmış bir tur ile:)

Kamer_ce dedi ki...

elhamdülillah.. Önce Allaha şükür sonra da sana yardım edene doktor amca!ya ve :) güzel aklına maşallah :)

Kelimelerle Dans dedi ki...

Kamer_ce; sağol canım benim.ama aklı karıştırmayalım bu işe.orası muamma:))

Hamiyet Akan dedi ki...

Günaydın canım, çok şükür.. Dilerim bundan sonra hiç bir hastalık sana uğramasın.

Kelimelerle Dans dedi ki...

Hamiyet; hepimiz sağlıkla yaşayalım canım...

narkoz dedi ki...

İyi ol cok cok iyi ve saglikli ol en kocamanindan:)

Handan dedi ki...

Doktora içinin ısınması çok önemli. Hamileyken bir doktor tavsiye etmişlerdi, prof. falandı ama ilk muayeneden sonra isterse ordinaryus olsun ben bir daha gelmem bu adama diyerek başka doktor aramıştım kendime.

Sen en zor kısmı atlattın artık, darısı dayımın başına Duygucum.

Kelimelerle Dans dedi ki...

narkoz; hepimiz iyi olalım inşallah...çok teşekkürler:)

Handan;kesinlikle doktor çok önemli.hatta en önemli unsur bence.Dayın için de inşallah hayırlı haberler alacağım senden.yazılarını takip ediyorum.

Bir hayal kur dedi ki...

Bu kadar bilinçli bilgili azimli bir hasta ilk seni tanıdım... Gelsin gezmeler :) Doktorundan izin de çıkmış ve güzel şeyler de söylemiş, ne güzel:)

Kelimelerle Dans dedi ki...

Bir hayal kur; sağol canımın içi.azim olmasa nasıl iyileşirdim bilmem.zor günleri kolaya çeviren en önemli etmen umut ve azim oluyor.ve bir de yadsınamaz dostların desteği...

Yorum Gönder