4 Şubat 2014 Salı

Hayatımın Satır Başları...

Rûya görmek istemiyorum diye yakarışım çok olmuştur benim.Gördüğüm rûyaların yorumladığım şekilde can bulması kâh sevindirir,kâh üzer...Bir ara bu konuya ayrıntısıyla değineceğim inşallah...Cesaret edebilirsem.!
...
Özledim...Öyle çok özledim ki,affetmeye hazırım seni.Ama sen yine beni suçlu bulacak,her zamanki gibi kendi egonu üstün tutacaksın.Egolarımız çarpışırken,olan yine sana olmuş gibi davranacaksın.Ama tarumar olan ben olacağım.Sen kaldığın yerden devam edeceksin...Ben bir boşluğa düşeceğim...Özledim seni ama sakın gelme.Hani hep duyarsın ya sesimi bu sefer sakın duyma.Gelme...Umarım iyisindir...Sakın beni merak etme...

...
Yazma yetisi verilmeseydi bana ne yapardım bilmiyorum inanın.Öyle zor durumdayım ki...Ben hiç bu kadar kendimi çıkmazda hissetmemiştim sanırım.Umutlarımı tüketmemek için çok fazla çaba harcıyorum.Yine de gün ve gün tükeniyorum.İnsanlar değişiyor,halleri-tavırları,yaklaşımları farklılık gösteriyor.Hayat 29 yıldır olduğundan bambaşka akıyor gözlerimin önünden.Öyle çok şeye üzülüyor,öyle çok şeye kafam takılıyor ki hepsinden kendimi izole etmek için çok çaba sarf ediyorum.Hala telefonla pek konuşmuyorum.Bir kaç günde bir bir kaç belirli kişi ile konuşuyor ardından hemen yatıp dinleniyorum.Yasak yok...Konuşabilirim...Ama kendimi telefonla konuşurken keyifli hissetmiyorum.Halbuki ben ne çok severdim hiç tanımadığım insanlarla bile iletişim kurmayı.Şimdilerde sadece çok sevdiklerimle bir arada olmak mutlu ediyor beni.40.güne girdim ama hala kendimi ameliyat öncesinde düşündüğüm gibi harika hissetmiyorum.40 günde bu kadar az toparlanmış olmak bana göre değil.Şükürler olsun ki,kendi işimi yapabilir,kimseye ihtiyacım olmadan yaşayacak duruma gelebildim bu kadar zamanda.Henüz tek başıma dışarıya çıkmadım ama yakın mesafede çıkabilirim sanırım bir kaç güne kadar.Aslına bakarsanız hayatımda ilk defa cesaretim de kırıldı benim.
en çok beni üzen meselelerden biri de bu aslında. Öz güvenimi yitirmekten hep korkmuşumdur.Hep ileriye gitmek,daha iyiye yol almayı hedeflemişimdir. Hedeflediğim çok şeyi de başardığımı bilirim.
Lakin şimdi,bu ameliyattan sonra martta başlarız dediğim işime nisan ayında başlamaya karar verdik patronumla birlikte.Bu sürecin uzaması dinlenmem bakımından iyi olmuşken,öz güvenimi toplamak açısından hiç iyi olmadı.En ihtiyacım olan şey dinlenmek olduğundan her zaman onu baz alıyorum am aklımın bir köşesinde de bir işe yaramak fikri duruyor.Tek başım ayaklarım üzerinde duramazsam ben.! Durmalıyım...tüm çabam bu yüzden...Yaşama amacım bu benim...

...
Hala iyi olamadım dediğimde;
Senin yerinde olsam şuan ağrıdan sızıdan bir köşeye kıvrılmış yatıyordum dedi.Ama dedim toparlanmalıyım.Normale dönmeliyim artık...".Senin beyninle oynandı.Beyin ameliyatı oldun sen.Beyninin içi açıldı farkında mısın?"dedi.Sustum...Çok şükür halime,dedim ya kimseye muhtaç olmadan daha iyi yaşayabiliyorum her geçen gün.Ama işte alışık değilim bu kadar uzun süre elden ayaktan düşmeye...Yemeğimi hazırlarken,kafamı iki elimin arasına alıp sancı çektiğimde halamın gözlerinden yaş gelecekti az daha.Neden benden istemiyorsun acıktığında diye kızdı.Anlatamam ki...Daha çok üzmek istemem kimseyi...Şu ara anlatamadığım öyle çok şey var ki...
...
Tam da kitap yazmanın vakti...
...
Kadıköy'e gitsem,en sevdiğim arkadaşlarımdan biri beni otobüsten iner inmez karşılasa,koluna girip bir kafeye otursam,birlikte çay yudumlayıp sohbet etsek,pek fazla oturmadan geri gelsem...Olacak elbet,olacak...Ama bunun özlemini duymak bile üzüyor işte.Anlatılmaz bu günler.Ne kadar anlatsam,anlaşılmaz.Haftanın 7 günü günün büyük bölümü çalışan biri olarak,şimdi kitap bile okuyamamak...anlatılmaz...Anlatılsa da anlaşılmaz...Yürümek,dışarıya çıkmak,tek başına kendi işini görebilmek kıstas değil iyileşmek adına.Çok daha fazlası var anlatılacak.Hislerim ne olacak? 

5 yorum:

kahvetelvesi dedi ki...

Nereden biliyorsun ki, iyileşme sürecinin fazla uzadığını?...Kendi işini kendin görüyor olman bence iyi bir gelişme.. En zor dönemi atlattın sen. Şimdi yapman gereken, en azından bu dönemde bol bol dinlenmek.. Elbette öz güvenin yerine gelecek ama biraz daha zaman gerekiyor demek ki..çevrendekilerden yardım istemekten çekinme bence.. Kendini yorman süreci uzatır sadece.. Sevgilerimle...

narkoz dedi ki...

Yorumsuzum...ama umut dolu:)

Pehito dedi ki...

Çok geçmiş olsun. Ne ameliyatı bilmiyorum ama her bünyenin her operasyonun iyileşme süreci farklı. Son paragrafta ki hayallerin hep olsun, olsun ki gerçek olsun.
Her şeyin başı ve sonu senin kendine inancın ya da inançsızlığın :)

Bir hayal kur dedi ki...

Hala tam anlamıyla iyileşmedin ki... Bu devam etmekte olan bir süreç daha.... Biraz daha zaman geçince atlatınca, eskisi gibi olmaya başlayacak her şey inşallah. öz güvenin de sende yine, geri gelecek elbet.... zor bir ameliyat ve süreci de uzun elbet.
Ama her geçen gün iyiye gidecek inşallah.

Kelimelerle Dans dedi ki...

kahve telvesi; diyecek bir şey bulamadım ki ben bu yoruma:) öyle haklısın ki susmak gerek sadece sanırım...benden de sevgiler...

narkoz;bu da yeter bana.yorumların en güzeli aslında...bolca umut lazım şimdi bana:)

pehito;işte bunu bildiğimden motivasyonumu ayakta tutmaya çalışıyorum.bir beyin ameliyatı oldum.oldukça zor ve ağır bir süreç geçirmekteyim.40.gündeyiz.biraz daha dinlenmek gerekecek.sonrası ferah inşallah...

bir hayal kur;bu yorumu okuyunca bir adım geri gittim.düşündüm,sustum.sanki bir kız çocuğunun annesinden işittiği azar gibi mahçup oldum:) bir terlik göstermediğin kalmış bana.tamam dinleniyorum,sabırlıyım da ama sıkıldım ne yapayım:) bir de itiraf sana; sen olmasan ve senin gibi bir kaç kişi daha bu dönem bu kadar rahat geçmezdi emin ol.! :)

Yorum Gönder