26 Şubat 2014 Çarşamba

Doktorum ve Ben.../Ağzı olan Konuşuyor

Ne zaman ki aklıma bir şeyler taksam,neden böyle oluyor diye üzülmeye başlasam içimden bir ses duyuyorum;ben yaşıyorum(!)Her şeye rağmen yaşıyorum...
Birden hayata bakış açım değişiyor.düşüncelerim değişiyor.Sakinleşiyorum,dinginleşiyorum,huzur buluyorum.
...
Yaşadığı için mutlu olmak ne demek bilemeyebilirsiniz.Ben de bilmezdim...Son zamanlarda öğrendim.Dün de bunu teyid ettim..
doktoruma yaşadığım bir sıkıntıyı anlattım dün.Bilginiz olsun dedim.
-Bu önemli bir şey değil,ama hep böyle devam edebilir dedi.
*Önemli olmadığını tahmin ettim ama bilmeniz gerekebilir diye düşündüm dedim.
-Eğer önemli olsa idi,çok önemli olurdu.Hayatını riske atardı ki pek kolay üzeri örtülüp kapanacak bir konu olmazdı yaşadığın şikayet dedi.
*Ben bunları biliyorum ama kimseye anlatmıyorum.Onlar bilmesin olabilecekleri dedim.

Anneme baktı;sustu.Yaşadığın şeyi sorundan sayma.Şükret ki yaşıyorsun dedi.

Ve sağlıklı yaşıyorum,biliyorum dedim.Bir şeyler ters gitse idi ne kadar gidebilirdi biliyorum.Bu yüzden aldığım her nefese şükrediyor,yaşadığım her güne teşekkür ediyorum.Ben sadece başkalarına yardımım dokunsun diye,yaşadığım belirtileri söylüyorum.Yoksa öyleyken böyle olmanın ne demek olduğunu zihnime kazıdım.Her sorunumun içinden,bugünlere varabilmenin sevinciyle kalkıyorum.
O sert bakışlı,askeri eğitimli adam,gülümsedi.Daha çok yeni dedi.Çok daha iyi olacak.alt tarafı 2 ayı devirdin.Daha uzun bir yol var yürüyeceğin...
Ben yürümeyi severim dedim...Ayaklarımın kıymetini de iyi bilirim...

............
Ben şansa inanmam.Doktorum bana verilmiş bir armağan... tıpkı ben gibi hayata bakışı.Yarı ciddi yarı resmi bir o kadar da cesaretli.İş zora gelince şakaya vurup içinden çıkabilecek kadar da dirayetli.bugüne dek çok doktor gördüm,konuştum,iletişimde oldum.Hiç biri o adam gibi değildi.Çünkü hiç bir hastalığım bu kadar nem teşkil etmemişti.Bazıları yargıladı beni.Evine en yakın hastaneye gidiyorsun,büyük hastanelere de gitsen keşke.Hemen herkese güvenme dediler.Öyle çok hastane gezdim,doktorla konuştum ki bilmediler.Bana şifa olacak doktorumu,evime  en yakın özel hastanede bulmam şans değildi.Bana verilmiş bir armağan idi.
Öyle çok istedim ki iyileşmeyi.Ama moral bozmadan,tüm gerçekleri benimle paylaşarak ve çok değil tam donanımlı bir doktordu gecelerce Allah'a yalvararak istediğim.O hastane senin bu hastane benim günde 3 ilçe dolaştığımı bilirim.
30 gün boyunca çok stresli idik ailece.Ameliyata karar verdiğimizde annem dedi ki sen istiyor musun bu ameliyatı ve içine siniyor mu hastane.?
Ameliyatı istemiyorum anne.Çok zor sonrası,nasıl kaldırırım ben onca sıkıntıyı ama başka çare olmadığını da biliyorum.Kabul ediyorum.Bu ameliyatı bu hastanede olacağım.Kendimi başka doktora emanet etmek istemiyorum dedim.Annem gözleri dolarak dinledi beni.Ben bir karar verdim şimdi beni iyi dinleyin diye söze girdim.
Ameliyata girerken kimse tek bir damla göz yaşı dökmeyecek !.Asla ve kata böyle bir şey olmayacak.Çünkü ben gideceğim ve iyileşip döneceğim.Bir buçuk saat sürecekmiş ya hani ameliyatım,benim işimde terslikler çok olur.O zaman dilimi biraz uzar sakın korkmayın,merak etmeyin.Bir de bu işin altından kalkmanın en kolay yolu işi şakaya vurmak.Kendimi ancak böyle iyi hissedeceğim.Valize koyduğum fotoğraf makinası ile ameliyat öncesi ve sonrası her halimi çekin.Bir daha böyle zor bir hastalık gelmez başa inşallah,anı kalsın hepimize.Önce tepki gösterdiler sonra kabul ettiler.Her anımın fotoğrafını çekmişler.Çok güzel ve eğlenceli bir ameliyat sonrası dönem geçirdim.Ziyaretçilerimize ikram edeceğimiz çilekli lokumlarımız bile hazırdı hastanede ama ziyaretçi yasağımızdan dolayı kısmet olmadı pek kimseye. Ben tüm her şeyi böyle eğlenceye dökerek yaşamaya çalışırken,kendimden çok ailemin psikolojisini önemserken,ameliyattan bir gün önce  bir mesaj aldım fikrini çok önemsediğim,benim için çocukluğumdan bu yana çok değerli olan bir insandan.Kendisi İstanbul'un çok eski ve çok ünlü bir fizik tedavi merkezinin sahibi.Ameliyat olacağımı duymuş.Tepkili bir mesaj yazdı.Sen nasıl bana söylemezsin,nasıl benden bilgi almazsın.Böyle bir konuya neden hemen tamam dersin diye veryansın etti.Önce sabırla anlattım ona 1 aylık geçirdiğim araştırma sürecini.Neden hemen ameliyat diyorsun,en yakınındaki doktora gidilir mi hiç gibi bir çok cümle kurdu ki en son söylediği cümle tüm moralimi bozmaya yetti.O gece öyle çok ağladım ki...Ertesi sabah beyin ameliyatına girecektim ve ben hiç birşey yok muş gibiydim.Çok ama çok iyiydim.Moralim yüzün üzerinden bir milyon değerinde idi.Ama o gece sabaha kadar gözyaşı döktüm.Bir ara annem gelip istersen vazgeçebilirsin dedi.Yoksa emin değil misin sen doktorundan,güvenin mi sarsıldı duyduklarından diye bir soru sordu.Hayır dedim güveniyorum ben ona.Onu öyle çok aradım ve araştırdım ki bu ameliyatı o yapmalı.Ben o ameliyatı olacağım.Aksi taktirde hayatımı riske atmış olacağım ki,bedenim kaybedecek zamanım yok.
Sonra annemle konuşa konuşa sakinleştim.Ameliyata sakin kafayla,içim rahat bir şekilde girdim.Ama o gece yaşadıklarımı bir tek ben bilirim.
Şimdi herkes nasıl herhangi bir etki kalmadan bu işden kurtulduğuma şaşırıyor.Ya hu şans değil ki insanın yaşadıkları.Biraz araştırmak,biraz Allah'a teslim olmak,biraz da gerçekten iyileşmeyi isteyip dünyadaki herkese kendini kapatmakla oluyor bu iş.Pozitif enerjinin hayatımda her zaman yeri var idi.Ama şimdi tamamında yer edindi.
Çok şükür Rabbim...Çok iyiyim...Herkese kulağımı tıkadım...İyi olan her şeye gönlümü açtım...Ben ömrümü iyileşmeye adadım....bu yolda yıpranmayı da göze aldım.Yeter ki güzel günler yakınlaşsın...



10 yorum:

Unknown dedi ki...

İşte budur! Gerçek iyileşmenin miladı başladı.:) Emin ol cimcimem! En uzaktaki ekmek, en taze... En uzaktaki elma, en tatlı...En uzaktaki dost, en kadim...olmadığı gibi, en uzaktaki doktor da, en iyi değil. Esasına bakarsan, tartışmaya konu olan, enstrümanlar doğru değil. Bu güne değin kimse UZAK-YAKIN bağıntısından yola çıkarak, bu tarz bir probleme çare üretmemiştir herhalde:) İlk defa duyuyorum ve son defa duymayı arzu ediyorum. Bak güzel çocuk; geçirdiğin zorlu sürecin çok farkındayım. Senin yaşadığın olaya ramak kalmış bir süreci, bir anne olarak, 9 yaşında bir küçücük bir kuzunun rahatsızlığı ile yaşadım. Bir kişiye güvendim. Prof.Dr. Yavuz Renda. Büyük insan,iyi dost ve mükemmel doktor. Gerisi benim için yoktu. Ne söylediyse harfiyen uyguladık ve bu günlere geldik. Dinlemeye kalksaydım akıl veren çok olurdu ancak dinletecek adam bulamayınca çeneler de sessizliğe büründü. İyi ki kulaklarımı kapattım. İyi ki insanlara halk tababeti ile konuşma fırsatı tanımadım. Lütfen kulaklarını tıka ve gönülden kabullendiğin doktorunun önerileri haricinde birşey duyma canımcım. Çay ya da kahve içeceğiz güzellik. Havalar düzelsin Via Port'tayım bekle beni:)))

Kelimelerle Dans dedi ki...

Nilgün abla;bana cimceme diyen ikinci kişisin hayatımda:) en zor zamanlarda insanlardan umut beklemek yerine kendi içine odaklanmak ve önce Allah'a sonra doktora güvenmenin faydasını yaşadım ben.Bu dönemde elbette dostlarım yanımdaydı.Onlarla her şey çok daha kolay oldu ve olmakta hala ama olumsuz herkesi ve her düşünceyi bertaraf etmeyi bilmek gerek,iyileşmeyi akla koydu isek... çok sevgilerimleee:)

Unknown dedi ki...

Aynen budur:)) Kocaman bir NOKTA:) Sevgiler Seni; ufacık tefecik,Karamürsel sepeti gibi minnacık düşünüyorum nedense ve bu nedenle cimcime demek geliyor içimden:))

Kelimelerle Dans dedi ki...

Nilgün abla;şşş çaktırma,çok ufağım hem de miniminnacığım:)

Unknown dedi ki...

Şışşş tamam aramızda kalsın:))

Kelimelerle Dans dedi ki...

nilgün abla;:)) öptüm yanaklarından...

Adsız dedi ki...

Sevgili güzel kız,,,herhangi bir yazıyı okurken insanın kendini bulması üstelik bu yazının gerçekten yaşamı ustalıkla kavramış bir kalemden okuması kadar insana haz veren bir şey yok sanırım..Bugün yüz yüze sohbet ettiğim ,,algılarını kendi ekseni etrafından çoktan çıkarmış herkesi ve geçmişi imbiğinden sakince geçirmiş ve tüm bunları yaparken "off off ne acılar yaşadık" trajedisinden uzak,, katı olmayan gerçekliğin mükemmel uyumunu bir de okuyarak pekiştirdim.. İçim yeniden ümitle doldu.. sevgi ve samimiyetine zeval gelmesin.. Kelimeler yoldaşın olsun ..
f.

Kelimelerle Dans dedi ki...

Adsız f; :) sen nasıl bir insansın ya hu.akşam akşam içimi titrettin...teşekkür ederim...sana iyi yansıyorsam ne mutlu bana.hayata dair yaşıtlarımdan ve hatta çok fazla insandan farklı düşündüğümü düşünüyorum.çünkü farklı yaşıyorum.yaşarken kendimden uzaklaşmadan ama hayata çok yakın adımlarla yürüyorum.bu da yansıyor ise ne mutlu bana.hayat güzel,sen güzel,yorumların hepsinden güzel...

Sema dedi ki...

geçmiş olsun zor günler geride kaldı, her şey daha iyi olur inşallah. düşünce gücü sağlık için çok önemli :)

Kelimelerle Dans dedi ki...

Sema;kesinlikle çok önemli...çok teşekkürler,çok daha iyiyim.hepimiz iyi olalım inşallah...

Yorum Gönder