Ve yaşam;ensene hafifçe üfler...
Ilık nefesi hissettiğinde kıpırdayamazsın.Ne yöne dönsen sanki saracak boğazını,orada can verecekmişsin gibi gelir.
Bazen heyecandır enseye üflenen,bazen endişe,ya da korkunun ta kendisi.Her biri,sessizce geldiğinde kalakalırsın yerinde.Alışmak zaman alır,tabi zaman tanınırsa bedenine.
Korkuyla harmanladığın heyecanını baskılayabilirsen,hiç bir şey yokmuş gibi de yapabilirsin.Ensendeki nefesi yok sayabilmek, ruhunun esiri olmaktan men edillmendendir.
Bu seviye yaşamdan aldığın tatları silse de damağından,dik duruşa hoş geldin.Yenilmezsin kolay kolay.
Ensendeki nefes hangi duyguyu üflese sana,olduğun yerde karşı koyabilirsin ona.
Seçim senini,insan_ca mı yaşamak istersin,güçlü mü olmak tercihin?
8 yorum:
ah evet işte bu ikilem var bi de.
:)
deeptone;bu ikilem arasında geçiyor hayat...
o zaman 5 aralık perşembe yazımı okusana bak.
insan lama keçi...
:)
hemen gidiyorum sayfanaa.
yayınladım kii bütün yorumlarınıı.
:)
deeptone;görülmüştür efenim.iyi geceler dilerim...
yorumları gmailden izliyosun di mii.
:)
hayır:)
Yorum Gönder