Eleştirinin Dozu Kaçarsa, Sen de Kaç Oradan; Durma

Kırılınca sessizleşmeyi seviyorum artık.

Anlamayacağından emin olduğum insanlar için enerjimi tüketmemeyi öğrendim.

Beni kırmak için hiç bir an bile düşünmemiş birine, uzun uzun anlatmak çok anlamsız geliyor çünkü.

Kendimi yeterince üzdüm. Daha fazlasına gerek yok. Bir canım var. O canı mutlu etmek için yaşamayı seçiyorum. 

Hani dedin ya aldığın eğitimler bi işe yaramamış beni anlamıyorsun diye.

İşte tam da o eğitimler beni buraya taşıdı. Senin saçma salak tavırlarına üzülmeden,kendimi üzmeden seni yormadan mutlu olduğum alana geçiyorum. Sen dilediğini konuşabilir,istediğin gibi davranabilirsin. İlgilenmiyorum. İlgilenmediğim için sinir oluyorsun ama onunla da ilgilenmiyorum. Önce ben... Önce benim mutluluğum. Beni kırmaktan çekinmeyen kimse, benden önce gelmiyor artık.

Zira seven sevdiğini kırmaktan,üzmekten çekinir diye öğrendim ben. Tüm hayatımda olanlara da bu hassasiyetle yaklaştım. Karşılığını beklemek hakkım. 
Çok hakkım. Kendime kendi hakkımı teslim edebilecek zihinsel düzeydeyim artık. Aldığım eğitimlerin hakkını veriyorum bence :)
Ayhh neleri de hesap ediyorsunuz yahu.Birine eleştiri yapacak olsam, böyle vurmak da hiç aklıma gelmezdi. Yaratıcılık böyle bişiy demek ki. Neyse... Gerçekten neyse ne.