25 Şubat 2018 Pazar

Bir Ben Var Benden İçeri

Geçen günlerde yazdığım bir yazıda bahsetmiştim en yakın arkadaşımın kanser olduğundan. Ameliyat oldu on gün önce. Ve ameliyattan hemen sonra doktoru şöyle dedi; ameliyatta kitlenin iyi huylu olduğunu gördüm. Tetkikler yanlışmış,kanser değilsin. 
Şükürler ettik,hamdlar ettik,sevindik. Bugün gelen pataloji sonucu ilk sonuçları dorular nitelikte idi. Evet arkadaşım kanserdi,hala öyle ve bir ameliyat daha olması gerekiyor acilen. Yani o bir yumurtalığın alınmasının hiç bir faydası olmadı şimdi.
Derin bir iç çektim ve dünyanın başımıza yıkılmasına kafa tutmaya çalıştım. 
Hem arkadşıma destek olmak hem de kendime olan sözümden dolayı. Ne sözü mü şöyle ki;
1 hafta önce ongün boyunca yaşadığım karın boşluğumdaki ağrı yani beyinden karın boşluğuna uzanan şant ın uc kısmındaki çok yoğun agrı ve kasılma sebebiyle beyin cerrahım beni görmek istedi. O korkuyu size anlatmak mümkün değil. Giderken, ameliyat gerekebilir diye çıktım evden,herkes kendini hazırlasın ben iyi değilim dedim. Bunu benden ilk kez duydukları için hep birlikte tedirginliğimizi hat safhaya taşıdık ailecek. Zaten sadece ailem bildi. Neyse rontgen,ultrason,muayene. Beyin cerrahım şantın iyi olduğunu ama mutlaka ve acilen bir dahileye ya da genel cerraha görünmem gerektiğini ifade etti. '' bir gün şantın tıkanacak ama o gün bu gün değil,daha erken.Ama sen buna her zaman hazırlıklı ol'' demeyi ihmal etmedi. Ben ne yaptım peki? her zamanki gibi dik duruşumu bozmadan ve ukalalığımı koruyarak(4 sene önceki beyin şantı yazılarımı okuyanlar bilir) ben ameliyata hazır değilim,tıkanma şansı yok onun dedim.Sen yine de hazırlıklı ol gelirken sana sormayacak dedi. Karşılıklı restleştik,şant alması gereken mesajı almıştır sanırım ama biliyorum ki ve sanıyorum ki doktorlar hastasını her daim riskler hakkında yüzleştirmek zorunda.Yoksa durduk yere korkutmazdı  doktorcum beni. Neyse eve gelip yıllardır görüşemediğim ama ne sıkıntım olsa ilk önce ve hep ondan fikir aldığım doktorumu aradık. Salı günü beni çağırdı ve öncesinde isteyebileceği tahlilleri de sağlık ocağında yaptırıp dosyamı alıp gittim. Gitmeseymişim iyileşemeyecekmişim. İki büklüm girdiğim odadan şifaile çıktım. Yani hemen olmadı tabi.
Çok ciddi bir diyet verildi. Zaten bahsetmiştim daha önce, bir buçuk yıldır karatay diyeti yapıyorum lenf bezlerim ve tiroidlerimdeki problemler için. Zira metabolizma yerle birdi bir dönem. 
Buna rağmen yani sadece sebze ve et tüketmeme rağmen daha da ağırlaştırıldı. Asla meyve,çiğ sebze yok.
Sabah sadece yumurta,akşam et ve pişmiş,haşlanmış sebze. Tabi soğan alerjim olduğunu da belirtmek isterim öyle tatsız,eksik malzemeli yemekler yani. Ayrıca her öğün alınması gereken 2 ilaç. Ve bunlardan biri benim alerjim olan içtiğimde çocukluğumdan bu yana kustuğum bir ilaç. Daha adını duyarken midem havalandı. En iyisi bu senin için bi deneyebilir misin diye rica etti sevgili doktorum. Babam; kızım sen artık büyüdün,yapabilirsin,içebilirsin deyince ve doktorum biliyorum ki daha iyisi olsa beni zorlamazdı. Tamam dedim sizin için deneyeceğim,katlanacağım. Söz başaracağım.
Günler geçti,karın boşluğumdaki ağrı geçti,bağırsaklarım gördüğüm tedaviden dolayı ters düz oldu,açtım zaten daha çok açım şimdi.
Bir lokma ekmek yemezdim zaten,tek bir çatal tatlı bile sürmedim ağzıma. Asla olmaması gerekenleri sabırla sildim yaşamımdan. Elet böyle gitmeyecek sonsuza kadar. Cuma günü kontrolüm var. Hiç değilse o güne kadar dayanabilirsem şayet ve kendime verdiğim söz nispetinde sinirlerimi koruyabilirsem bu iş tamam. Çünkü diyet bahane,sinir-stres etkenmiş tüm bu süreçte. 
Ne geldiyse başıma hayat kalitem düştüğü içinmiş. Her ne kadar annem kendini sorumlu tutsa da bu sancılardan(hafiften bir tartışma sebebiyle) bilmiyor ki kızının kalbi ağzına kadar dolu bu sıra. O sebeple herkes payını alsın bu günlerimden. Hafifletsin ağrılarımı, gülümsetsinler kalbimi.
Ben zaten her daim gülerim,tebessümlerim hep bakidir de benim. Bir de kalpten,ruhtan,dolu dolu gelmesi var tabi.
Zira ben yaşamımdaki herkesi,her konuyu,her durumu özümseyip içinde mutlulukla anılmak,iz bırakmak için elimden gelen her ne ise fazlasını yapmayı kendime borç bilirim. 
Dilerim bu süreci yaşamamda etkisi olan her ne var ise pozitife döner içimde.
Zira açlıkla birleşince zorluklar,yoruluyor epeyce insan.
Neyse yani öyle işte...
Sağlık olsun gerisi yalan.
İyi bakın kendinize,ruhunuza,bedeninize,sağlığınıza,sevdiklerinize.
Mutlu pazarlar...

4 yorum:

Handan dedi ki...

Şant seni dinleyecektir bence.

Kelimelerle Dans dedi ki...

Handan abla;bence de. :)

deeptone dedi ki...

ay neyse iyileşmişsin yaaa. diyet de zormuş ama.

Kelimelerle Dans dedi ki...

Deeptone;hem de ne zoorrr. Ve hala devam...

Yorum Gönder