29 Mart 2017 Çarşamba

Pozitif Duygular Topluluğu

Hayatta öncelikleri vardır insanın.
...

Aylar önce bir konuda terapi alırken yaşam koçum sormuştu.Önceliklerin kimlerdir,nelerdir senin?
Hemen o an ilk aklıma gelenleri sıraladım. İkinci sırada işim vardı.Üç-dört derken güzel bir sıralama ortaya çıktı.
Öyle ki; İşim herşeyin önündedir.Ona olan sorumluluğum,patronuma olan saygım,itibarım.Mesele para değil yani,hiç değil.
İşimin önüne geçecek çok ama çok az şey vardır.Tüm sevdiklerim,tüm isteklerim işimin akışına göre sıralanır ve program yapılır.
Beni de bilen bilir zaten üstelemezler,kırılmazlar. Hayatım bu şekilde bir program üzerine kuruludur.
Bugün sabah kalktığımda bir şeyi düşündüm.Öyle çok düşündüm ki,öyle çok olsun istedim ki...Hani yanından yakınından geçerken bile denk gelsem,bi görüversem uzaktan,belli belirsiz...Yetecekti.
Yetmeyecekti de idare edebilecektim yani.
Saatler sonra aklımdan geçeni karşımda buldum. Üstelik ben mobilden de yürütebildiğim işimi en kaliteli şekilde yapmak adına bilgisayar başından kalkmaz iken,günün ilk yarısı henüz olmuş iken evime yakın bir avmde idim.
Tabi ki işimi bırakmadım,boşlamadım.Sayısız kez telefonla iş arkadaşlarımla ve müşterilerimle konuştum,işlerini hallettim ama neticede hiç yapmadığım bir şeyi yaptım ve iş saatinde bilgisayarımdan,home ofisimden,rahat çalışma şartlarımdan uzaklaştım.Tüm ekibi arayıp bana yazılı değil de telefondan sesli ulaşmalarını,zira yanıt vermekte gecikebileceğimi,mobilden çalıştığımı izah ettim. Her biri şaşırdı,nasıl yani sen mi gibi tepkiler aldım.
Ben de kendime soruyordum aynı soruyu nasıl yani,ben mi? Benim şimdi burada ne işim var,ne ara hazırlandım,makyaj yapıp giyinip evden çıktım.Nasıl olacak,ya planladığım gibi yürümezse,ya işler bir anda yoğunlaşırda sıkıntı yaşarsam...İçimden bir ses; Allah her şeyi olması gerektiği gibi yola koyar.Teslim ol ve kendini güne bırak dedi.Öyle yaptım...
Hani dün çok bunaldığımı ima etmiştim ya.Bugün nefes aldım. Günlerce yetecek kadar ciğerlerime depoladım.Ve bir kez daha kendimi iyi hissettiren insanların varlığına bin şükür ettim.
Beni yoran,üzen hiç bir şeyden bahsetmedim.Meğer o kadar da kötü değil mişim.Bu kadar enerjik olabileceğimi düşünmemiştim.
Dünkü yazımın son cümlelerini hatırlıyorsunuz değil mi? Negatif başlayıp pozitif bitirmiştim. Evrene iyi enerjiler yayalım sevgili okuyucular...Dönüp dolaşıp başımıza yağıyorlar.
Bunu bugün güzel bir gün geçirdiğim için söylemiyorum sadece. en son ne zaman heyecanlandım bilmiyorum. Bugün...Öyle güzel bir haber aldım ki,yarın olmak bilmiyor.Nasıl değerli hissettim kendimi.Nasıl özel,nasıl mutlu...Bir insan yarın gelecek kargosu için bu kadar heyecanlı olabilir mi?
İçinden ne çıkacağını bildiğim,muhtemelen bir şeyde yanlışlık da yapıldığını düşündüğüm,yine de düşünüldüğüm ve önemsendiğim için çok mutlu olduğum bir gecedeyim.
Yani uzun lafın kısas insan bazen işini bazı şeylerin arkasına atabilir,önceliği değişebilir.Bazı şeyler bunu hak eder.İVe gelen bir haber insanı hiç ummadığı kadar heyecanlandırabilir,kendini çok değerli hissetmesine sebebiyet verebilir.
Hani her gece şükretmek için sebepler sıralanır ya yatmadan evvel.Bugün şükür heybem oldukça kalabalık.Ama heyecanım hepsinden âlâ... Mutluluğa dönüşmesi umuduyla...

2 yorum:

Ömer Faruk YILMAZ dedi ki...

blogunuzu izlemeye aldım sizide bloguma beklerim :)

Kelimelerle Dans dedi ki...

Kendini gelistir.tesekkurler her zaman beklerim.

Yorum Gönder