5 Ocak 2016 Salı

Eyy Hayat

Nasıl anlatayım bilmiyorum ki...
Seviyorum işte seni hayat.
Zorsun evet... Ve belki sen beni benim seni sevdiğim kadar da sevmiyor olabilirsin.Olsun...
Ben kendimden sorumluyum.Ve ben seni çok seviyorum.
Yeter diyorsun artık,pes etmemi bekliyorsun.Etmiyorum.
Sen bana zarar verdikçe ben güçleniyorum.Bu demek değil ki bundan hoşnutum. Ben de sakin,sessiz bir hayat istiyorum. Ve sen beni yormayı seçiyorsun. Pes etmiyorum hayat,ben seni senin beni sevmeme ihtimaline rağmen çok seviyorum.
İnatlaşmıyorum da seninle.Sevmek zorunda değilsin nihayetinde. Ama lütfen benim içimdeki yaşam enerjisine de karışma.  O bana bu yaşa kadar her yılımdan,her yaşımdan tane tane topladığım en değerli hediye. Hediye hediye edilmez derler ya hani. Ben herkese pozitif hayatlar hediye etmek için elimden geleni yapıyorum. Birine bir nebze enerji verebilirsem ne mutlu bana.
Yani hayat; sen ne yaparsan yap da bana karışma. Ben senin bana verdiklerinle değil, ilmek ilmek örüp,adım adım ilerlediğim yolda kendi kazandıklarımla mutluyum.


0 yorum:

Yorum Gönder