Bu ara buraya yazmaya her zamankinden daha çok ihtiyaç hissediyorum. Çünkü kimseyle hiç birşey konuşmuyorum ve taşıyabileceğimden fazlasını yaşıyorum. Tam da burada içimden geçiyor" Allah taşıyamayacağı yük vermez insana." Amenna. Benim göremediğimi görüyor tabi,şüphesiz. Ruhsal yorgunluğum mu daha ağır geliyor şu sıra,yoksa fiziksel ağrılarım mı bilemiyorum inanın. Reiki enerjisinin gücüyle feraha eriyorum her seferinde.
...
Sen dedi,benim yaşamıma hediyesin.
Hıçkırarak ağlamak istedim. Sadece teşekkür edebildim. Ne muazzam bir dahil ediş. Ne muzzam bir iyi ki varsın deyiş. Ne tatlı bir kabulleniş.
......
Gecen gün şunu söyledim arkadaşıma,buraya da not düşmek isterim.
"Öyle çok kırıldı ki kalbim. Öyle çok... Aşırı çok.
Ama konuşmayacağım,içime aksın tüm her şey. Orada öğütülsün de,yok olup gitsin.
Ama ya incinen kalbi Allah çok seviyorsa ? Ya o yanına bırakmazsa. ?
Ahhh istemem kimse üzülsün. Yandığım yerden asla istemem bir başkası yansın. Asla.
Olmaz dimi öyle? Allah inciteni aynı yerden incitmez dimi? Ben bı kere daha üzülürüm çünkü. Herkes iyi olsa,birbirinin iyiliğini düşünse,en azından kuyusunu kazmak için ekstra çaba harcamasa,yeter aslında."
2 yorum:
off unut ya eski kırgınlıkları olmamış kabul et yaa :)
Deeptone; şöyle küçük bir detay veriyim; eski değil hali hazırdaki konu :) geçer bu da geçer neler geçmiyor ki.
Yorum Gönder