Vav misali

 Her yıl doğum günüme az zaman kala kendimle muhasebe yaparım. Bu yıl bana neler kattı bı bakarım. Oh be derim çok şükür bu farkındalıklara. Yıllardır,uzun yıllardır bu böyle. Bu sene tam 3 ay kaldı doğum günüme ve sordum yine kendime; ne kazandın,ne öğrendin bu yıldan diye. 

Ve elcevap geldi hemen

Ben dimdik durmayı erdem bilirdim,belki bir çoğunuz gibi. Tüm duygular karşısında dimdik kalmayı öğretmistim kendime. Ve istikrarlıydım da bu yaşımaca. Ama gördüm ki bazen o dik duruşu eğmekte gerekiyormuş.  El tutan değil, eli uzatan olmak da lazımmış. Dimdik durmaktan yorulurmuş insan da eğiverirmiş belini,tıpkı vav gibi kendine,özüne dönüşmüş bu aslında.Dik duruşu eğerek ben geldim,elimi uzattım tutar mısın diyebilmek de erdemmiş. Belki de en büyük erdem.

Bu öğreti 40 ıncı yaşıma hediyem olsun. Nice farkındalıklar katalım ömrümüze,hep güzelliklere,iyiliklere,sevgiye hizmet etsin.