Küllerinden doğmak

 İğne atsan yere düşmez kalabalıkta yanıma yaklaştı. Kısık sesle bir şey söyledi. Teşekkürler, istemiyorum dedim gayri ihtiyari. Kadın ilerledi. Saniyeler geçti, ben gördüğümü algıladım. Aaa dedim kadın bileklik satmak istedi bana,niye geri çevirdim ki. Kumsalda zor yürüdüğümden peşinden gidemedim. Ben ah vah derken kadın iyice uzaklaştı. Bu bir mesajdı baba. O kadından alışveriş yapmalıydım. Neden öyle yaptım ki çok ayıp ettim dedim durdum. Babam anlam veremedi o kadar üzülmeme. Ben ise inşallah geri gelir de alabilirim dedim durdum. Bir yandan da kilometrelerce gidebilecekken neden hemen geri dönsünki, biz de zaten birazdan kalkarız tühh tüh diyorum içimden. Ben hayıflanırken kadın tekrar geldi. Almayacağımı bildiğinden uzaktan geçti. Çağırdım,miniminnacık lafı edilmez bı karşılıkla arkadaşlarıma bileklikler aldım. Öyle çok dua etti ki kadın şaştım kaldım. Kimbilir ne güzelliklere vesile olacak bu işaret dedim. Neden  bu durumu bir işaret olarak algıladım onu hiç sormayın ben de bilmiyorum. Gecesine yaşadığım mucize... Olmaz denenin yıllar sonra oluvermesi. Gelmez denenin bir anda sürprizle gelivermesi. Çok etkilendim ben çok. Anlatınca tuhaf biliyorum ama ben de çok normal sayılmam zaten:) 

Artık bitti diye umudumu kestiğim her şey için Allah'tan af dilerim. Ve  yaşattığı tüm mucizeler için sonsuz şükürler olsun. O isterse her şey ama her şey küllerinden doğabiliyormuş.